เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 45

เวินน่วนไม่ได้พูดอะไร เธอกำลังคิดถึงเรื่องลูกสาว แต่เธอไม่กล้าที่จะแสดงออกอย่างชัดเจน ดังนั้นเธอจึงได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกนี้เอาไว้

เมื่อพวกเขากลับมาบอกอีหลิงให้ไปที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยน เธอจงใจหลีกเลี่ยงที่จะกลับมาด้วย เธอกลัวว่าตนเองจะใจอ่อนเมื่อเธอเห็นอีหลิง

ในเวลานี้เมื่อคิดว่าลูกสาวของเธอจะต้องอาศัยอยู่ที่บ้านเก่าในช่วงเวลานี้ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ

อาหารเย็นมื้อนี้เงียบมาก

โม่ชืออวิ้นไม่กล้าที่จะขยับเขยื้อนมากนักตลอดช่วงเวลานั้น

เมื่อโม่ชืออวิ้นกลับไปยังห้องของเธอเพื่อทำการบ้านหลังจากทานอาหารเย็น ป้าโม่ก็รีบไปเตือนเธอ

“ชืออวิ้น จะถึงวันเกิดของนายน้อยในอีกไม่กี่วัน อย่าลืมจัดเตรียมของขวัญวันเกิดสำหรับนายน้อยด้วย”

“แม่ นายน้อยกับหนูไม่ค่อยคุ้นเคยกันสักเท่าไหร่ หากให้ของขวัญวันเกิดเขาดูเหมือนจะเป็นการประจบเกินไป หนูคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่”

“แม่ไม่ได้ต้องการให้ลูกประจบ แต่ต้องการให้ถือโอกาสนี้ขอบคุณตระกูลเจี่ยนสำหรับการดูแลพวกเรา เป็นเวลาพักใหญ่แล้วที่ลูกได้อาศัยอยู่ที่นี่ และพวกเราก็ยังไม่เคยได้มีโอกาสได้ขอบคุณนายท่านกับนายหญิงสำหรับการดูแลพวกเราเลย”

หลังจากที่โม่ชืออวิ้นคิดทบทวนอีกครั้ง เธอก็รู้สึกว่าแม่ของเธอพูดมีเหตุผล

“แต่หนูจะหาของขวัญอะไรให้เขาดี” โม่ชืออวิ้นรู้สึกผิดเล็กน้อย

สิ่งที่นายน้อยสวมโดยปกติแล้วจะเป็นของชั้นดี และแต่ละชิ้นล้วนมีราคาเทียบกับค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนของแม่และลูกสาว หรืออาจจะถึงหนึ่งปีก็มี

“ของขวัญเป็นเรื่องของความตั้งใจ และไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องว่าจะมีราคาแพงหรือไม่ นายน้อยไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องของขวัญมากนัก” ป้าโม่โน้มน้าวและวิเคราะห์ “ทำไมลูกไม่ถักอะไรสักอย่างด้วยตัวเองให้กับนายน้อยล่ะ ตอนนี้อากาศหนาว เสื้อกันหนาว ผ้าพันคอ ถุงมือ หรืออะไรสักอย่างก็ใช้ได้แล้วตราบเท่าที่ลูกทำด้วยตัวเองด้วยความใส่ใจ นั่นก็เพียงพอแล้ว”

โม่ชืออวิ้นคิดอยู่ชั่วขณะ และก็รู้สึกว่าสิ่งที่แม่ของเธอพูดมานั้นมีเหตุผลอีกเช่นกัน

“หนูเข้าใจแล้ว หนูจะเตรียมของขวัญเมื่อหนูมีเวลาหลังจากที่ทำการบ้านเสร็จ” โม่ชืออวิ้นยอมรับความคิดเห็นของแม่ของเธอ

ตอนนี้เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปีสาม และการเรียนของเธอก็ค่อนข้างหนัก ดังนั้นเธออาจจะไม่สามารถเจียดเวลามาตระเตรียมของขวัญได้มากนัก