เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 481

บทที่ 481 ท่านผู้เฒ่าจ๋ายล่อลวงเจี่ยนอีหลิง

เมื่อโรงพยาบาลทั่วไปไม่สามารถรักษาผู้ป่วยได้ ผู้ป่วยจึงสามารถทําได้เพียงติดต่อโรงพยาบาลลึกลับแห่งนี้

โรงพยาบาลแห่งนี้ได้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันในปีที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แม้แต่โม่ชืออวิ้นซึ่งไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวงการแพทย์ ก็ยังเคยได้ยินชื่อโรงพยาบาลแห่งนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง

“ซีออน แม่ไร้ประโยชน์ แม่ไม่สามารถหาอะไรได้เลย…”

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเรื่องปกติเท่านั้น

กลุ่มการเงินขนาดใหญ่จํานวนมากได้พยายามค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน ในขณะที่โม่ฮุยฉิงทําได้เพียงหาแหล่งข้อมูลจากบุคคลที่เธอพบเมื่อตอนลูกสาวของเธอโด่งดังเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ เธอจะสามารถหาข้อมูลอะไรได้อย่างไร?

โม่ชืออวิ้นก็รู้เช่นเดียวกันว่าโอกาสในการค้นพบนั้นแทบจะไม่มี แต่ว่าเธอก็ต้องลอง บางทีเธออาจจะโชคดี

โม่ชืออวิ้นเรียนที่โรงเรียนศิลปะแห่งหนึ่ง เธอทําได้แต่เพียงก้าวไปในอาชีพนักแสดงเท่านั้น

เธอมีเพียงสองเส้นทางตรงหน้า เธอสามารถลองใช้วิดีโอสั้นเพื่อดึงดูดผู้ชม และด้วยความสนใจนี้ เธออาจสามารถพยายามกลับไปสู่สายตาของสาธารณชนได้ หรือเธออาจพยายามหาคนรู้จักใหม่ๆผ่านความสัมพันธ์เหล่านี้ เธอต้องหาเอเย่นอื่นเพื่อเซ็นสัญญาด้วย

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองเส้นทางล้วนเดินยาก

ท่านผู้เฒ่าจ่ายตรงเข้ามาหาเจี่ยนอีหลิง

ยิ่งเขามองดูสาวน้อยน่ารักที่อยู่ตรงหน้าเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น

เขามีความสุขเป็นพิเศษเมื่อเห็นจี้หยกที่ห้อยอยู่ที่คอของเจี่ยนอีหลิง

คอของเธอช่างสวย ราวกับว่าเธอนั้นเหมาะสมโดยธรรมชาติที่จะสวมจี้หยกของตระกูล

เชือกสีดําบางๆเน้นถึงความละเอียดอ่อนของคอเธอ และหยกก็ช่วยเสริมผิวเธอได้อย่างลงตัว

จี้หยกต้องการให้สวมใส่ เป็นการสูญเปล่าที่จะทิ้งมันไว้ในกล่องโดยไม่มีใครสนใจ

ท่านผู้เฒ่าจ๋ายมองไปที่เจี่ยนอีหลิงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขาดูเหมือนคุณตาแปลกหน้า

หลังจากดูเธอชั่วขณะหนึ่งแล้วท่านผู้เฒ่าจ๋ายก็จําจุดประสงค์ของการมาเยี่ยมในวันนี้ได้

“สาวน้อย เธอรู้จักจ๋ายหวินเชิ่งใช่ไหม? ฉันรู้ว่าเธอรู้ถึงสุขภาพเขาว่าไม่ค่อยดีนัก ด้วยเหตุนี้ฉันจึงต้องการจ้างแพทย์เพื่อไปดูแลเขา แต่ว่า หลานชายของฉันคนนี้มีอารมณ์ที่ค่อนข้างแปลก คนทั่วไปไม่สามารถดูแลเขาได้ ก่อนหน้านี้ ฉันได้พยายามหาหมอมาให้เขาสองสามคน อย่างไรก็ตาม เขาไล่พวกเขาทั้งหมดออกไป”

ท่านผู้เฒ่าจ๋ายมีสีหน้าเป็นทุกข์ เขาจงใจแสดงสีหน้านี้ต่อเจี่ยนอีหลิง

อย่างไรก็ตาม คําพูดเหล่านั้นก็เป็นความจริง คําพูดของเขาก็มาจากก้นบึงของหัวใจ

หลายครั้งที่ผ่านมา ท่านผู้เฒ่าจ๋ายและท่านรองของตระกูลจ๋ายได้พยายามจัดหาหมอมาให้ดูแลสุขภาพของจ๋ายหวินเชิ่ง

อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายไม่ยอมรับพวกเขา

และตอนนี้ท่านผู้เฒ่าจ๋ายก็รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงเป็นนักศึกษาแพทย์ เขารู้ด้วยว่าเธอเป็นนักวิทยาศาสตร์ทางนิติเวชที่ยอดเยี่ยม

แม้ว่าอาชีพนี้ดูจะไม่ใช่อาชีพที่ถูกต้องตรงกับสาขาที่ต้องการ แต่ก็ยังเป็นไปในทิศทางเดียวกัน

ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะใช้เหตุผลนี้เพื่อเชิญเธอไปอยู่เคียงข้างหลานชายเขา มันสมเหตุผลเข้ากันดีเป็นอย่างยิ่ง

ถ้าคนที่มาวันนี้เป็นคนอื่น เจี่ยนอีหลิงคงจะปฏิเสธไปอย่างไม่ต้องสงสัย

อย่างไรก็ตาม ท่านผู้เฒ่าจ่ายเป็นคนที่เข้าหาเธอ ยิ่งไปกว่านั้นก็เพื่อจ๋ายหวินเชิ่ง

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจ๋ายหวินเชิ่ง เจี่ยนอีหลิงจะปฏิบัติต่อต่อเรื่องราวนี้แตกต่างไปจากเดิมเสมอ

หรือเป็นเพราะเธอเป็นหนี้เขามากอย่างงั้นเหรอ?

เธอคงจะรู้สึกแย่ถ้าเธอปฏิเสธทันที

ดังนั้นเจี้ยนอีหลิงจึงไตร่ตรองถึงคําแนะนําของท่านผู้เฒ่าจ๋าย

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากจะบอกว่า ตกลง แต่ว่า เธอไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ที่เป่ยจึงเป็นเวลานาน

และงานนี้ต้องเป็นงานระยะยาวอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อท่านผู้เฒ่าจ่ายเห็นท่าทางที่ครุ่นคิดของเจี่ยนอีหลิง ฟันเฟืองในสมองเขาก็หมุน และเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างเป็นทุกข์

“อา ฉันคงเกิดมาภายใต้ดวงดาวเจ็บปวย ฉันก็แก่แล้วและฉันก็มีหลานเพียงคนเดียว ฉันไม่อยากเห็นเขาตายก่อนฉัน นั่นต้องเจ็บปวดกว่าที่จะให้ฉันตายเสียอีก”

บทที่ 482 เป็นแพทย์ดูแลเบื้องต้นให้จ๋ายหวินเชิ่ง 1

“คุณหนูอีหลิง ฉันช่วยอะไรไม่ได้ ฉันก็เป็นแค่คนแก่ธรรมดาๆที่อยากให้หลานชายมีสุขภาพดี ฉันรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีกับเขา ฉันรู้ด้วยว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมทีมที่เล่นเกมด้วยกัน ถ้าเป็นเธอ ฉันคิดว่าเขาคงไม่ขัดกับความคิดนี้แน่ ตอนนี้เธอเป็นความหวังเดียวของฉัน”

ท่านผู้เฒ่าจ๋ายพูดคํานั้นด้วยท่าที่เศร้าโศกน่าสังเวช ถ้าใครไม่รู้จักเขาดี พวกเขาจะต้องสันนิษฐานว่าเขาเป็นเพียงชายชราธรรมดาคนหนึ่ง

“ฉันไม่ได้อยู่ที่เปยจิงนานนัก” เจี่ยนอีหลิงตอบ เธอตัดสินใจบอกท่านผู้เฒ่าจ๋ายเกี่ยวกับสถานการณ์ของตนเอง