เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 491

บทที่ 491 ขโมยผลงานวิจัย 1

ถ้าใครไม่รู้ดีพอ พวกเขาจะสันนิษฐานว่าเธอไม่ได้มีส่วนร่วมในงานวิจัยทางวิชาการ

ยิ่งไปกว่านั้น เงี่ยนอีหลิงก็ยังแตกต่างจากความคาดหวังของพวกเขามากเกินไป

โต๊ะทํางานของลู่หยวนและเจียนอีหลิงอยู่ติดกัน

เจียนอีหลิงไม่ได้อยู่ที่มหาวิทยาลัยวันนี้ คอมพิวเตอร์เธอปิดและมีเอกสารกองอยู่บนโต๊ะเธอ

เนื่องจากมีล็อคอิเล็กทรอนิกส์ที่ประตูห้องปฏิบัติการ และอาคารปฏิบัติการก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย นักศึกษาหลายคนจึงปล่อยงานของตนเองไว้ที่ห้องปฏิบัติการ

ลู่หยวนเหลือบมองเอกสารและเกิดความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นในใจ

เธอสงสัยว่า งานวิจัยของเจียนอีหลิงเป็นอย่างไร…

พวกเธอทั้งสองศึกษาหัวข้อวิจัยเดียวกัน แม้ว่าพวกเธอจะทํางานร่วมกัน แต่ในอีกมุมมองหนึ่งพวกเธอก็แข่งขันกันเองด้วย

ด้วยเหตุนี้ลู่หยวนจึงไม่สามารถระงับความอยากรู้ของเธอได้ และเปิดกองเอกสารที่เจี้ยนอีหลิงทิ้งไว้บนโต๊ะของเธอ

เธอตกใจมากที่พบว่าเงี่ยนอีหลิงมีความก้าวหน้ามากกว่าเธอ

ลู่หยวนยืนนิ่งอยู่กับที่

เป็นไปได้ยังไงกัน? ความคืบหน้างานวิจัยของเจียนอีหลิงจะเร็วกว่าเธอได้ยังไง

อีกฝ่ายนั้นใช้เวลาอยู่ที่แล็บน้อยมาก

เจียนอีหลิงมาที่ห้องปฏิบัติการสัปดาห์ละสามครั้งเท่านั้น

แล้วมันเป็นไปได้ยังไง

ผ่านไปนาน ลู่หยวนก็มองไปรอบๆตัวเธอ สังเกตว่าไม่มีใครอยู่ในห้องแล็บเพราะทุกคนไปที่โรงอาหารเพื่อทานอาหาร ในขณะที่เธอเครียดอยู่กับความก้าวหน้าของงานวิจัยเธอได้ขอให้ใครบางคนนําอาหารกลับมาให้เธอ

จากนั้นลู่หยวนก็จําสิ่งที่ศาสตราจารย์หวงพูดกับเธอได้

เขาต้องการให้เธอนําผลลัพธ์มาให้เขาโดยเร็วที่สุด ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสําคัญต่อการพัฒนาที่ตามมาของเธอ…

แต่ถ้า…

เธอกําลังค้นคว้าในเรื่องเดียวกับเจี้ยนอีหลิง ถ้าเจี้ยนอีหลิงใช้เวลาที่แล็บน้อย แต่จบลงที่ผลลัพธ์เร็วกว่าเธอ

เธอจะกลายเป็นหัวข้อของการเยาะเย้ย เธอจะกลายเป็นตัวตลกที่แท้จริง เธอจะเสี ยตําแหน่งในใจของศาสตราจารย์

ศาสตราจารย์มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับอนาคตของเธอ… อันที่จริง ในบรรดานักศึกษาทั้งหมดของเขา เขาเพียงพาเธอเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนทางวิชาการ…

ดังนั้นลู่หยวนจึงหยิบโทรศัพท์เธอออกมาเพื่อถ่ายรูปเอกสารที่เงี่ยนอีหลิงเขียนขึ้น

เมื่อถึงเวลาที่นักศึกษาคนอื่นกลับมา เธอก็นั่งอยู่ในตําแหน่งของเธอราวกับว่าเธอจดจ่ออยู่กับงานของตนเองมาโดยตลอด

เมื่อวันศุกร์ เจียนอีหลิงก็ได้ส่งรายงานวิทยานิพนธ์ของเธอไปที่ศาสตราจารย์หวง

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ศาสตราจารย์หวงก็บุกเข้าไปในห้องทดลองและเริ่มตะโกนใส่เงี่ยนอีหลิง

“เจี้ยนอีหลิง ก่อนหน้านี้ ฉันคิดว่าเธอแค่เกียจคร้านกับการศึกษา แต่ว่าจริงแล้วเธอถึงกับลอกเลียนงานคนอื่นด้วยงั้นเหรอ? เธอกําลังใช้ผลการวิจัยของคนอื่นงั้นเหรอ? ไม่อายบ้างหรือไงถ้าเธอไม่สามารถทําให้ได้ผลลัพธ์ นั่นก็เป็นแค่เพียงปัญหาในความสามารถของเธอ แต่ว่าหากเธอขโมยผลงานของคนอื่น นั่นถือว่าเป็นปัญหาทางทัศนคติและบุคลิกของเธอ”

ความโกรธของศาสตราจารย์หวงทําให้คนทั้งห้องตกใจ

ทุกคนหยุดสิ่งที่พวกเขาทําและมองไปที่ศาสตราจารย์หวงด้วยความประหลาดใจ

เจียนอีหลิงมองไปที่ศาสตราจารย์หวงและไม่ได้ตอบกลับในทันที

ศาสตราจารย์หวงยังคงตะโกนใส่เจียนอีหลิงอีกว่า “ไม่เป็นไรถ้าเธอไม่อยู่ในห้องปฏิบัติการทั้งวันไม่เป็นไรถ้าเธอไม่จดจ่อกับงานของเธอเช่นเดียวกัน แต่ว่ามันยอมรับไม่ได้กับการที่เธอคัดลอกงานวิจัยของคนอื่น เธอไม่สามารถแค่คัดลอกงานของลู่หยวน เธอรู้มั้ยว่าไร้ยางอายแปลว่าอะไรฉันไม่ต้องการนักศึกษาแบบเธอ เธอจะต้องถูกไล่ออก เธอจะต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์จากวงการวิชาการและขึ้นบัญชีดําอย่างสมบูรณ์ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอทําลายนักศึกษาที่เหลือของฉัน”

ทั้งห้องแล็บเงียบกริบ

ทุกคนมองไปที่ศาสตราจารย์หวงและเงี่ยนอีหลิงด้วยความตกใจ