เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 495

บทที่ 495 ตบหน้า 2

ศาสตราจารย์หลายคนรีบไปหยิบเปเปอร์บนโต๊ะ พวกเขาเริ่มอ่านเอกสารพวกนั้น

หลังจากที่พวกเขาอ่านจบ พวกเขาก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

งานวิจัยและรายงานเริ่มต้นเมื่อประมาณสองเดือนที่แล้ว ก่อนหน้านี้ เจี่ยนอีหลิงได้ส่งรายงานของเธอไปยังท่านผู้เฒ่าหยุนแล้ว

ที่จริง รายงานที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นครอบคลุมหัวข้องานวิจัยในเชิงลึกและขอบเขตที่กว้างมาก

เมื่อเทียบกับรายงานที่พวกเขากําลังอ่านอยู่ตอนนี้ รายงานของลู่หยวนเป็นเพียงส่วนเล็กๆของภูเขาน้ําแข็งเท่านั้น

มีหลักฐานที่หักล้างไม่ได้อยู่ต่อหน้าพวกเขา เจี่ยนอีหลิงถูกกล่าวหาอย่างผิดๆ

คนที่ขโมยงานวิจัยกลับเป็นคนอื่น

ศาสตราจารย์หวงยิ่งตะลึงยิ่งกว่า

เจี่ยนอีหลิงทําได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ?

เป็นไปได้อย่างไร?

เธอเป็นแค่นักศึกษา

ท่านผู้เฒ่าหยุนหยิบเปเปอร์ขึ้นมาแล้วพูดว่า “ฉันก็มีส่วนร่วมในเปเปอร์นี้เช่นเดียวกัน ดังนั้น เจ้าคนที่มีนามสกุลหวง แกจะบอกว่าฉันขโมยผลงานวิจัยของนักศึกษาของแกด้วยใช่หรือไม่”

คําพูดของท่านผู้เฒ่าหยุนทําให้ศาสตราจารย์หวงตกใจ

เรื่องราวต่างๆกลับพัฒนาไปในทิศทางที่เขาไม่เคยคาดหวังให้เกิดขึ้น

“ท่านผู้เฒ่า…ท่านผู้เฒ่าหยุน… นั่นจะเป็นไปได้ยังไง… ท่านกับเจี่ยนอีหลิง ยังไง…”

ศาสตราจารย์หวงเริ่มพูดตะกุกตะกัก เขาพบว่าเป็นการยากที่จะยอมรับความจริงดังกล่าว

ไม่มีใครเคยคิดคาดเดาว่าคนสองคนนี้จะติดต่อกัน

ไม่ว่าเจี่ยนอีหลิงจะโดดเด่นแค่ไหน แต่สุดท้ายเธอก็เป็นแค่นักศึกษา

ในทางกลับกัน ท่านผู้เฒ่าหยุนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากมายเหลือเกินในวงการนี้

ในสายตาของศาสตราจารย์หวง ดูเหมือนว่าระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นนับเป็นแสนไมล์

แล้วทั้งสองคนกําลังทําวิจัยร่วมกันอย่างงั้นเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง?

ท่านผู้เฒ่าหยุนซัดใส่ศาสตราจารย์หวงอีกว่า “เป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ? หยุดคิดว่าบางสิ่งบางอย่างเป็นไปไม่ได้เสียที เมื่อใดก็ตามที่แกเจอสิ่งที่แกไม่เคยเห็น แกก็ต้องใช้ตามองสิ หยุดเดาและคิดเพ้อฝันถึงสิ่งต่างๆได้แล้ว แกใช้แค่การยืนกรานกล่าวหาใครสักคนไม่ได้ ไม่มาเรียนไม่ได้หมายความว่าเธอไม่จริงจังกับงานของเธอ”

ในสายตาของศาสตราจารย์หวง เขาเพียงแค่เห็นเจี่ยนอีหลิงปรากฏตัวที่ห้องปฏิบัติการเป็นเวลาสามวันต่อสัปดาห์

เขาไม่รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงทําอะไรในวันอื่น

แต่ทว่า ในวันเหล่านั้น เธอก็ทํางานของเธอด้วยเช่นเดียวกัน

อันที่จริง เธอกําลังทํางานของเธอในห้องปฏิบัติการที่มีอุปกรณ์ที่ดีกว่านี้

ห้องปฏิบัติการของมหาวิทยาลัยไม่ได้มีอุปกรณ์ทั้งหมดที่เธอต้องการ

ศาสตราจารย์หวงหน้าซีด เขาไม่สามารถเอ่ยคําปฏิเสธได้แม้แต่คําเดียว

ศาสตราจารย์คนอื่นก็ดูตกตะลึงเช่นเดียวกัน

“แล้วใครคือลู่หยวน?” ท่านผู้เฒ่าหยุนถาม

นักศึกษาทุกคนมองไปในทิศทางของลู่หยวนอย่างระมัดระวัง

ในตอนนี้ ลู่หยวนคอตกเป็นอย่างมาก เธอเกลียดความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถหาหลุมฝังตัวเองได้

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เธอ

จากนั้นเธอก็ตื่นตระหนก

ร่างของเธออดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน และมือของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ