เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 495

บทที่ 495 ตบหน้า 2

ศาสตราจารย์หลายคนรีบไปหยิบเปเปอร์บนโต๊ะ พวกเขาเริ่มอ่านเอกสารพวกนั้น

หลังจากที่พวกเขาอ่านจบ พวกเขาก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

งานวิจัยและรายงานเริ่มต้นเมื่อประมาณสองเดือนที่แล้ว ก่อนหน้านี้ เจี่ยนอีหลิงได้ส่งรายงานของเธอไปยังท่านผู้เฒ่าหยุนแล้ว

ที่จริง รายงานที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นครอบคลุมหัวข้องานวิจัยในเชิงลึกและขอบเขตที่กว้างมาก

เมื่อเทียบกับรายงานที่พวกเขากําลังอ่านอยู่ตอนนี้ รายงานของลู่หยวนเป็นเพียงส่วนเล็กๆของภูเขาน้ําแข็งเท่านั้น

มีหลักฐานที่หักล้างไม่ได้อยู่ต่อหน้าพวกเขา เจี่ยนอีหลิงถูกกล่าวหาอย่างผิดๆ

คนที่ขโมยงานวิจัยกลับเป็นคนอื่น

ศาสตราจารย์หวงยิ่งตะลึงยิ่งกว่า

เจี่ยนอีหลิงทําได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ?

เป็นไปได้อย่างไร?

เธอเป็นแค่นักศึกษา

ท่านผู้เฒ่าหยุนหยิบเปเปอร์ขึ้นมาแล้วพูดว่า “ฉันก็มีส่วนร่วมในเปเปอร์นี้เช่นเดียวกัน ดังนั้น เจ้าคนที่มีนามสกุลหวง แกจะบอกว่าฉันขโมยผลงานวิจัยของนักศึกษาของแกด้วยใช่หรือไม่”

คําพูดของท่านผู้เฒ่าหยุนทําให้ศาสตราจารย์หวงตกใจ

เรื่องราวต่างๆกลับพัฒนาไปในทิศทางที่เขาไม่เคยคาดหวังให้เกิดขึ้น

“ท่านผู้เฒ่า…ท่านผู้เฒ่าหยุน… นั่นจะเป็นไปได้ยังไง… ท่านกับเจี่ยนอีหลิง ยังไง…”

ศาสตราจารย์หวงเริ่มพูดตะกุกตะกัก เขาพบว่าเป็นการยากที่จะยอมรับความจริงดังกล่าว

ไม่มีใครเคยคิดคาดเดาว่าคนสองคนนี้จะติดต่อกัน

ไม่ว่าเจี่ยนอีหลิงจะโดดเด่นแค่ไหน แต่สุดท้ายเธอก็เป็นแค่นักศึกษา

ในทางกลับกัน ท่านผู้เฒ่าหยุนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากมายเหลือเกินในวงการนี้

ในสายตาของศาสตราจารย์หวง ดูเหมือนว่าระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นนับเป็นแสนไมล์

แล้วทั้งสองคนกําลังทําวิจัยร่วมกันอย่างงั้นเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง?

ท่านผู้เฒ่าหยุนซัดใส่ศาสตราจารย์หวงอีกว่า “เป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ? หยุดคิดว่าบางสิ่งบางอย่างเป็นไปไม่ได้เสียที เมื่อใดก็ตามที่แกเจอสิ่งที่แกไม่เคยเห็น แกก็ต้องใช้ตามองสิ หยุดเดาและคิดเพ้อฝันถึงสิ่งต่างๆได้แล้ว แกใช้แค่การยืนกรานกล่าวหาใครสักคนไม่ได้ ไม่มาเรียนไม่ได้หมายความว่าเธอไม่จริงจังกับงานของเธอ”

ในสายตาของศาสตราจารย์หวง เขาเพียงแค่เห็นเจี่ยนอีหลิงปรากฏตัวที่ห้องปฏิบัติการเป็นเวลาสามวันต่อสัปดาห์

เขาไม่รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงทําอะไรในวันอื่น

แต่ทว่า ในวันเหล่านั้น เธอก็ทํางานของเธอด้วยเช่นเดียวกัน

อันที่จริง เธอกําลังทํางานของเธอในห้องปฏิบัติการที่มีอุปกรณ์ที่ดีกว่านี้

ห้องปฏิบัติการของมหาวิทยาลัยไม่ได้มีอุปกรณ์ทั้งหมดที่เธอต้องการ

ศาสตราจารย์หวงหน้าซีด เขาไม่สามารถเอ่ยคําปฏิเสธได้แม้แต่คําเดียว

ศาสตราจารย์คนอื่นก็ดูตกตะลึงเช่นเดียวกัน

“แล้วใครคือลู่หยวน?” ท่านผู้เฒ่าหยุนถาม

นักศึกษาทุกคนมองไปในทิศทางของลู่หยวนอย่างระมัดระวัง

ในตอนนี้ ลู่หยวนคอตกเป็นอย่างมาก เธอเกลียดความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถหาหลุมฝังตัวเองได้

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เธอ

จากนั้นเธอก็ตื่นตระหนก

ร่างของเธออดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน และมือของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ

เมื่อเผชิญกับการใส่ร้ายและกล่าวหา เธอเพียงแค่มองทุกคนอย่างใจเย็น

แม้หลังจากที่ท่านผู้เฒ่าหยุนเปิดเผยความจริง เธอก็ไม่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อวิพากษ์วิจารณ์และโจมตีลู่หยวน

นอกจากนี้ เธอก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็นเมื่อท่านผู้เฒ่าหยุนถามผู้นํามหาวิทยาลัยเกี่ยวกับการลงโทษศาสตราจารย์หวงและหยวน

เจี่ยนอีหลิงพูดกับท่านผู้เฒ่าหยุนเมื่อเขาเดินมาหาเท่านั้น ท่านผู้เฒ่าหยุนบอกเธอว่าเขาขอให้มหาวิทยาลัยเปลี่ยนศาสตราจารย์ให้กับเธอ

ทันใดนั้น ลู่หยวนก็คลานเข้ามาและคุกเข่าต่อหน้าเจี่ยนอีหลิง เธอเริ่มร้องไห้ขณะขอร้องอีกฝ่าย “อีหลิง ฉันรู้ว่าฉันผิด โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันขอร้อง ฉันเรียนหนักมาหลายปีแล้ว ถ้าฉันถูกไล่ออก ชีวิตของฉันจะต้องพังทลาย ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันตาบอด ฉันจะไม่ทําเช่นนี้อีกแล้ว โปรดให้โอกาสฉันอีกครั้ง”

เจี่ยนอีหลิงมองลงไปที่ลู่หยวนก่อนที่จะพูดว่า “ฉันช่วยเธอไม่ได้ การลงโทษเธอจะถูกตัดสินโดยมหาวิทยาลัย”

สิ่งต่างๆได้มาถึงจุดที่ไม่ได้เป็นเรื่องราวที่เจี่ยนอีหลิงจะสามารถเต็มใจให้อภัยอีกฝ่ายได้อีกต่อไปแล้ว

ลู่หยวนชะงักชั่วขณะก่อนจะดึงเสื้อของเจี่ยนอีหลิงแล้วพูดว่า “ไม่ ไม่ เธอสามารถช่วยฉันได้ ถ้าเธอพูดว่าฉันมีส่วนร่วมในงานวิจัย เจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัยและศาสตราจารย์จะไม่สามารถกล่าวหาฉันในข้อหาขโมยได้ นั่นจะเป็นเพียงถ้อยคําจากปากเธอเท่านั้น คําเดียวก็พอ”

อย่างไรก็ตามเจี่ยนอีหลิงปฏิเสธทันที “ฉันไม่ช่วยเธอ”

จากนั้นเธอก็ก้าวถอยหลัง แต่ทว่า เมื่อไม่มีใครขัดขวางลู่หยวน เธอจึงพุ่งไปที่เจี่ยนอีหลิงอีกคน

จ๋ายหวินเชิ่งซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆเจี่ยนอีหลิงเอื้อมมือออกไปและดึงเธอไปด้านข้างเบาๆ จากนั้นเขาก็ยกเท้าขึ้นกันลู่หยวน

ถ้าเธอก้าวไปตรงหน้าอีก จ๋ายหวินเชิ่งจะเตะหน้าเธอ

อย่างไรก็ตาม ลู่หยวนก็ได้ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของมหาวิทยาลัยดึงตัวไป

ที่น่าแปลกก็คือ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนั้นถูกเรียกมาโดยศาสตราจารย์หวง ย้อนกลับไป ศาสตราจารย์หวงได้วางแผนที่จะจัดการกับเจี่ยนอีหลิง

อย่างไรก็ตาม รปภ.กลับจับนักศึกษาคนโปรดของเขาแทน

จ๋ายหวินเชิ่งดึงเจี่ยนอีหลิงเข้าใกล้ตัวเขามากขึ้นก่อนจะถามบรรดาผู้นํามหาวิทยาลัยว่า “เอาล่ะ จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปจากนี้”

ผู้นํามหาวิทยาลัยถอนหายใจ ก่อนจะประกาศว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลู่หยวนและศาสตราจารย์หวง

“ลู่หยวนจะถูกไล่ออก เธอจะไม่สามารถเข้ารับการศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้อีก ฉันจะประกาศอย่างเป็นทางการเมื่อฉันกลับไปที่สํานักงานและพบกับผู้นําคนอื่น”