เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 521

บทที่ 521 ขอพบสมาชิกหลัก

เนื่องจากโรงพยาบาลลั่วไห่เซินยืมอาคารสํานักงานของบริษัทนั้น นั่นย่อมหมายความว่า โรงพยาบาลลั่วไห่เซินมีความเกี่ยวข้องกับบริษัทนั้นอย่างแน่นอน

การทดสอบของโรงพยาบาลลั่วไห่เซินนั้นยากมากเหลือเกิน เห็นได้ชัดว่าการสอบแบ่งออกเป็นหลายรอบต่างกันออกไป

เฉพาะผู้ที่ผ่านการสอบเท่านั้นที่จะได้รับโอกาสในการสัมภาษณ์ครั้งสุดท้าย

โม่ชืออวิ้นรออยู่ที่ทางเข้าค่อนข้างนาน เธอรอให้ฉินชวนมาถึง

จากนั้นทั้งสองก็เข้าไปในสถานที่รับสมัคร

มีจุดตรวจรักษาความปลอดภัยอยู่บริเวณทางเข้าสถานที่รับสมัคร เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลลั่วไห่เซินยืนอยู่ข้างประตู

พวกเขาควบคุมจํานวนคนที่เข้าและออกจากสถานที่อย่างเคร่งครัด

พวกเขาอนุญาตให้เฉพาะผู้ที่กําลังสอบอยู่เข้าสถานที่เท่านั้น คนอื่นไม่ให้เข้า

เนื่องจากโม่ชืออวิ้นมีบัตรวีไอพีอยู่ในมือ เธอจึงสามารถเข้าไปในสถานที่ได้อย่างง่ายดาย เธอบอกเจ้าหน้าที่ว่าเธอมีเรื่องสําคัญที่จะพูดคุยกับสมาชิกหลักของโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน

ทุกคนถูกหยุดอยู่ที่ประตู พวกเขาทําได้แค่มองโม่ชื่ออขึ้นด้วยความประหลาดใจและอิจฉา

ผู้หญิงคนนั้นมีบัตรวีไอพีของโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน

เธอเป็นใครกัน?

“รอสักครู่ เธอมีบัตรวีไอพีโรงพยาบาลลั่วไห่เซินงั้นเหรอ”

“ใช่ เธอมี บัตรใบนั้นแพงเหลือเกิน ดูเหมือนว่ามีคนเสนอเงินถึง 100 ล้านเหรียญเพื่อซื้อมัน”

“เดี๋ยว ฉันคิดว่าพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ซื้อหรือขายบัตร”

“เอ้อ คงไม่เป็นไรถ้าโรงพยาบาลลั่วไห่เซินไม่รู้เรื่องการโอนเงินใช่ไหม? ก็แค่บอกว่ามันเป็นของขวัญ”

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน? บัตรใบนั้นเป็นสัญลักษณ์ของสถานะ เธอคงจะรวยหรือไม่ก็มีความสามารถมากจริงๆ”

“ฉันไม่รู้ เธอสวมหมวกและแว่นกันแดด ฉันไม่เห็นหน้าเธอ อย่างไรก็ตาม เธอจะต้องสุดยอดอย่างแน่นอน”

โม่ชืออวิ้นและฉินชวนเพิกเฉยต่อความอิจฉาริษยาจากฝูงชน พวกเขายังคงพูดคุยกันขณะที่เดินผ่านไป

ฉันชวนพบว่าเขามีหลายอย่างที่เหมือนกันกับโม่ชืออวิ้น

ทั้งสองคนมีประสบการณ์ชีวิตและความเจ็บปวดที่คล้ายคลึงกัน เป็นผลให้พวกเขาสามารถเห็นอกเห็นใจในประสบการณ์ของอีกฝ่าย

เมื่อทั้งสองเข้าไปในลิฟต์ โม่ชืออวิ้นก็เห็นร่างหนึ่งที่เธอไม่สนิทสนม คนนั้นก็เข้าคิวเพื่อเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นเช่นเดียวกัน

นั่นคือเจี่ยนอีหลิง

เธอก็มาในวันรับสมัครของโรงพยาบาลลั่วไห่เซินด้วย

ทําไมเธอถึงมาที่นี่?

โม่ชืออวิ้นรู้ว่าเจี่ยนอีหลิงเป็นนักศึกษาแพทย์ ดังนั้นเธอจึงสันนิษฐานว่าเจี่ยนอีหลิงมาเพื่อทดสอบเข้าโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน

ก่อนมา โม่ชืออวิ้นได้ถามไปทั่ว เธอค้นพบว่าศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญ และนักศึกษาแพทย์หลายคนจะมาร่วมงานวันรับสมัคร

หลายคนก็เพียงแค่ลองดู พวกเขาไม่มีความหวังมากที่จะได้รับการยอมรับ ไม่ว่าอย่างไร โรงพยาบาลลั่วไห่เซินรับเฉพาะหัวกระทิเท่านั้น

แม้ว่าโม่ชืออวิ้นจะรู้ว่าเจี่ยนอีหลิงมาเพื่อทดสอบ แต่เธอก็ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้างเมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิง

ทุกครั้งที่เธอพบกับเจี่ยนอีหลิง สิ่งเลวร้ายก็จะเกิดขึ้น

โม่ชืออวิ้นเหลือบมองไปที่ฉินชวน ดูเหมือนว่าฉินชวนจะยังไม่ทันสังเกตเห็นเจี่ยนอีหลิง และด้วยเหตุนี้โม่ชืออวิ้นจึงแสร้งทําเป็นไม่เห็นเธอด้วยเช่นเดียวกัน

เธอไม่ต้องการให้ฉันชวนถูกเจี่ยนอีหลิงดึงความสนใจไป

ในเวลาเดียวกัน โม่ชืออวิ้นก็พยายามโน้มน้าวใจตัวเองไม่ให้ไปสนใจเจี่ยนอีหลิง เธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้น

วันนี้เธอมาเพื่อช่วยฉินชวน ในเมื่อเธออยู่ที่นี่แล้ว โม่ชืออวิ้นก็ต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อดูว่าโรงพยาบาลลั่วไห่เซินดําเนินการอย่างไร

สถานที่รับสมัครจัดขึ้นที่ชั้น 7 ของอาคารสํานักงานแห่งนี้ เนื่องจากการประเมินสองรอบแรกเป็นการสอบข้อเขียนอยู่ในขณะนี้ ดังนั้นหลี่จั๋วเจียจึงมีเวลาพบกับทั้งสองคน

เมื่อได้ยินว่ามีคนถือบัตรวีไอพี หลี่จั๋วเจียจึงออกไปทักทายพวกเขา

ดูเหมือนว่าบัตรวีไอพี มีความหมายต่อโรงพยาบาลลั่วไห่เซินมากกว่าตระกูลฉิน

ฉินชวนทักทายหลี่จั๋วเจีย จากนั้นเขาก็อธิบายจุดประสงค์ของการมาเยี่ยมอย่างสุภาพ

เขาบอกว่าเขาหวังว่าจะได้พบกับสมาชิกหลักของโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน

หลี่จั๋วเจียยิ้มเมื่อได้ยินเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็บอกทั้งสองคนว่าพวกเขาอาจต้องรอสักครู่

บทที่ 522 บัตรวีไอพีหาย

ดังนั้น ฉินชวนและโม่ชืออวิ้นจึงต้องรอ

ระหว่างที่รอ ทั้งสองก็เดินไปรอบๆอาคารสํานักงาน จากนั้นพวกเขาก็เดินเข้าไปเจอเจี่ยนอีหลิงอีก เจี่ยนอีหลิงเป็นหนึ่งในบุคคลที่อยู่ในกลุ่มผู้สมัครเข้าโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน