เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 67

บทที่ 67: ของขวัญ 2

จากการใช้ระบบจดจำลายนิ้วมือผ่านประตูรั้วเหล็กใหญ่สีดำแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็วิ่งไปที่สนามหญ้า

หลังจากที่วิ่งไปถึงประตูของคฤหาสน์ เธอก็วางถุงกระดาษไว้ที่ประตูและรีบกลับไปที่รถทันที

“หลานย่าเอาอะไรไปวางไว้เหรอ” ย่าเจี่ยนสามารถเห็นได้จากในรถว่าเจี่ยนอีหลิงไม่ได้เข้าไปในบ้านด้วยซ้ำ

“ของขวัญวันเกิด”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ย่าเจี่ยนก็ครุ่นคิดชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นเธอก็จำได้ว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเจี่ยนหยุ่นเฉิง หลานชายของเธอ

มีหลายสิ่งหลายอย่างได้เกิดขึ้นมาก่อนนี้ และเจี่ยนชูฉิงกับเวินน่วนก็อาจจะลืมวันเกิดของหยุ่นเฉิงไปก็ได้

เธอไม่คาดว่าเจี่ยนอีหลิงจะจำได้

“ทำไมเธอถึงอยากให้ของขวัญวันเกิดกับพี่ชายคนโตล่ะ” ย่าเจี่ยนยิ้ม ดวงตาเธออ่อนโยน

ย่าเจี่ยนรู้สึกอบอุ่นและสบายใจ หลานรักของเธอถือโอกาสริเริ่มมอบของขวัญ ซึ่งหมายความว่าในใจเธอนั้นไม่ได้มีความคับข้องใจใดๆ

“เธอพูดว่าจะส่งไป”

ไม่ใช่เจี่ยนอีหลิงคนนี้

แต่เป็นเจี่ยนอีหลิงคนก่อนหน้านั้น

ก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ ก่อนที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงจะกลับมายังประเทศจีน เจี่ยนอีหลิงครั้งหนึ่งได้สร้างโพสต์บนอินเตอร์เน็ตเพื่อขอความคิดเห็นจากชาวเน็ต

[วันเกิดพี่ใหญ่กำลังจะมาถึง ฉันควรจะให้อะไรเขาดี ฉันอยากจะให้เขาเห็นถึงความจริงใจ ปล: พี่ใหญ่ไม่มีอะไรขาดแคลน]

มีคำแนะนำจากชาวเน็ตหลังจากนั้น แต่คำแนะนำส่วนใหญ่ล้วนไม่มีประโยชน์ต่อเจี่ยนอีหลิง

ส่วนใหญ่แล้วเจี่ยนอีหลิงทำไม่ได้

สุดท้ายเธอทำตามคำแนะนำของหนึ่งในชาวเน็ตและถักผ้าพันคอให้พี่ชายของเธอ

แม้ว่าเจี่ยนอีหลิงจะไม่รู้วิธีทำ แต่นั่นก็ไม่ถึงกับยากเกินไปที่จะเรียนรู้สึ่งที่ชาวเน็ตพูดถึง

ใบหน้าของเวินน่วนเห็นได้ชัดว่าซีดเซียว เมื่อเธอได้ยินคำพูดของป้าอัน เธอก็เงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงง

“มีการ์ดอวยพรอยู่ในถุง แต่ไม่มีอะไรเขียนอยู่บนการ์ดอวยพร มีเพียงแต่คำว่า แฮปปี้เบิร์ดเดย์ บนการ์ด ดูเหมือนว่าจะเป็นของขวัญวันเกิดให้กับนายน้อย” ป้าอันพูด

เธอใส่การ์ดวันเกิดลงบนถุงกระดาษโดยไม่มีลายเซ็น

“เอามานี่ซิ” เจี่ยนหยุ่นเฉิงยื่นมือออกไปและรับถุงกระดาษจากป้าอัน

หลังจากที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงเปิดถุงกระดาษ เขาก็พบเสื้อกันหนาวไหมพรมถักมือสีดำสนิทที่สวยมากพร้อมกับผ้าพันคออยู่ภายใน

ป้าโม่เพิ่งออกมาจากครัวและเห็นสิ่งที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงถือไว้อยู่ในมือ เธอก็ทึกทักเอาว่านั่นเป็นสิ่งที่ลูกสาวของเธอได้เตรียมเอาไว้

“ซืออวิ้น ลูกเตรียมของขวัญไว้ให้นายน้อยแล้วทำไมไม่มอบให้ด้วยตัวเอง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกวางมันไว้ที่ประตูและถูกละเลยไป” ป้าโม่กล่าวตำหนิลูกสาวของเธอด้วยรอยยิ้ม

โม่ชืออวิ้นตะลึงไปชั่วขณะ เธอไม่ได้เตรียมของขวัญชิ้นนี้

แม้ว่าแม่ของเธอได้ขอให้เธอเตรียมของขวัญสำหรับนายน้อยก่อนหน้านี้ และเธอก็ได้เตรียมมันไว้ แต่ของที่เธอเตรียมไว้นั้นยังอยู่ในห้องของเธอ และเธอก็วางแผนที่จะให้ในวันพรุ่งนี้