เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 689

สรุปบท ตอนที่ 689-690: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

สรุปตอน ตอนที่ 689-690 – จากเรื่อง เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet

ตอน ตอนที่ 689-690 ของนิยายดราม่าเรื่องดัง เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

บทที่ 689 ฉันเป็นแค่ขยะ

ทันทีที่รู้ว่าเจียนอหลิงเจอปัญหา ทุกคนก็พร้อมที่จะช่วยเธอ

เจียนอหลิงตอบกลับ [พวกเขาเป็นคนเข้มแข็ง พวกเขาจะไม่เสียใจ

[พวกเขามีแค่ร่างกายที่แข็งแกร่งเท่านั้น ยังไงก็ตามหัวใจของพวกเขาเปราะบางเหลือเกิน อันที่จริง หัวใจพวกเขาเปราะบางเหมือนกับแก้ว เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเธอหมั้น พวกเขาก็ไม่มีแรงที่จะทํางานอีกต่อไป พลังการต่อสู้ของกลุ่มฉันคงลดลงแน่ๆ]

เจียนอหลิงรู้ว่าหัวหน้าทีมหร่วนพูดเกินจริงและกําลังล้อเล่น เธอตอบกลับว่า [ขอให้โชคดี]

เมื่อได้รับการตอบกลับนี้หัวหน้าทีมหร่วนจึงส่งข้อความถึงเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง [งั้นถ้าเธอต้องการความช่วยเหลือจากพวกเรา บอกพวกเราได้เลยไม่ต้องเกรงใจ

[โอเค]

อีกอย่าง ที่พวกเราตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลฉิน ฉันส่งรายละเอียดที่เกี่ยวข้องไปที่คอมพิวเตอร์ของเธอแล้วนะ หัวหน้าทีมหร่วนไม่ลืมเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพี่ชายของเจียนอีหลิง เขารู้ว่าเธอเป็นห่วงพี่ชายของเธอมาก

[โอเค]

จากนั้นเจี้ยนอีหลิงก็วางโทรศัพท์ลง เธอเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์เพื่ออ่านรายละเอียดที่หัวหน้าทีมหร่วนส่งให้

หูเจียวเจียวและอันหยางมาถึงบ้านของเจี่ยนอีหลิง

“อีหลิง เธอยอดเยี่ยมมาก”

ใบหน้าของหูเจียวเจียวเต็มไปด้วยความชื่นชม พวกเขาเพิ่งรู้ว่าเจียนอีหลิงคือ Dr.F.S

จากนั้น หูเจียวเจียวก็ก้มหน้าลงก่อนจะพูดว่า “อาา เธออย่าเอามาเปรียบเทียบกันเลยนะ ถ้าเธอทํา…ฉันมันก็แค่ขยะ…”

อันหยางหัวเราะเมื่อเขาได้ยินอย่างนี้ “ยืม ไม่แปลกใจเลย นอกจากการนอนและกินแล้ว เธอทําอะไรอีก? เธอง่วงนอนทั้งตอนเช้า กลางวัน หรือแม้กระทั่งตอนกลางคืน”

เมื่อได้ยินดังนั้น หูเจียวเจียวก็ตอกกลับว่า “อืม ความง่วงเป็นสัญชาตญาณของม นุษย์! ฉันแค่ทําตามสัญชาตญาณของร่างกายแค่นั้น!”

“ฉันคิดว่าคติก่อนสอบเข้าวิทยาลัยของเธอคือ ทําไมถึงต้องนอนเมื่อยังมีชีวิตอยู่? เราสามารถนอนหลับได้เมื่อตายไปแล้ว เธอเปลี่ยนคติหลังจากสอบเข้าวิทยาลัยไปแล้วงั้นเหรอ?”

ในตอนนั้น หูเจียวเจียวเขียนบทนี้ทุกครั้งที่รู้สึกง่วง เพราะถึงแม้จะพยายามเรียนหนังสือ แต่ก็รู้สึกง่วงทุกครั้งที่ต้องอ่านอะไรสักอย่าง

หเจียวเจียวพยายามอธิบายว่า “ฉันไม่ได้เปลี่ยน ฉันแค่วางแผนที่จะนอน เมื่อฉันตื่นขึ้น ฉันก็จะฟื้นคืนชีพ! นั่นคือชีวิตใหม่สําหรับฉัน!”
อันหยางยอมรับ “อาา…ฉันชนะเธอไม่ได้เลยสินะ”

ระดับภาษาจีนที่หูเจียวเจียวชอบใช้มักจะเป็นระดับสูง

แม้ว่าอันหยางและหูเจียวเจียวจะดูเหมือนทะเลาะกันตลอดเวลา แต่ว่าความ สัมพันธ์ของพวกเขาก็ดําเนินไปได้ด้วยดี

ขณะที่เจี่ยนอีหลิงมองพวกเขา รอยยิ้มที่หายากก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธอ

หลังจากนั้น อันหยางก็พูดว่า “ว่าแต่บอส ฉันได้ยินจากลุงว่าเธอเป็นผู้นําตระกูลหญิงของตระกูลจําย แต่ไม่ว่ายังไง บางคนก็ยังดูถูกเธออยู่เลย ยิ่งไปกว่านั้นบางคนก็กําลังพูดลับหลังเธออยู่”

สิ่งนี้ทําให้อันหยางโกรธมาก แต่ยังไงก็ตาม เขาก็ไม่สามารถทําอะไรได้อยู่ดี

เขาไม่สามารถสู้กับคนจากครอบครัวที่มีอํานาจได้

ไม่ว่ายังไง เขาก็ยังคงโกรธมากๆอยู่ดี คนเหล่านั้นพูดเหมือนกับว่าตัวเองมีค่าคู่ควรที่จะหมั้นกับนายท่านเชิง

ถ้าฉันไม่สามารถกินองุ่นได้ ฉันก็แค่มองหาความผิดของคนที่กินองุ่น เพราะฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร

บางครั้ง การเกิดและมีฐานะทางสังคมก็ไม่ได้มีความหมายอะไร ถึงยังไงพวกเขาก็ยังชอบพูดจาลับหลังกันอยู่ดี

สิ่งนี้ทําให้อันหยางและหูเจียวเจียวโกรธเป็นอย่างมาก

เกิดอะไรขึ้นกับเจียนอหลิงบ้าง?

พวกเขาไม่รู้จักเจียนอีหลิงด้วยซ้ํา

“ถือ” เจียนอหลิงตอบ

“บอส เธออยากให้พวกเราทําอะไรให้เธอไหม?”

“ใช่ๆ”

อันหยางและหูเจียวเจียวมองเจียนอหลิงด้วยความคาดหวัง

บทที่ 690 พริกบอกว่านี่จะทําให้เธอมีความสุข

“ไม่ ไม่เป็นไร” เจี่ยนอีหลิงตอบ เธอไม่ได้สนใจว่าพูดในอินเทอร์เน็ตเลย

“ไม่เป็นไรหมายความว่ายังไง? ฉันเป็นลูกน้อง! ให้ฉันจัดการเรื่องพวกนี้เถอะ! นี่คือหน้าที่ของฉัน!”

อันหยางประกาศอย่างแน่วแน่ถึงบทบาทของเขาในฐานะ “ลูกน้อง”

แต่ทว่า ที่บอกว่าเขาเป็นลูกน้อง ค่าพูดของเขาหนักแน่นและมั่นใจ ฟังดูเหมือนว่าเขาเป็นเจ้านาย

รอยยิ้มของจํายหวินเจิ่งน่ากลัวเกินไปแล้ว

อาา เขารู้ว่าเขาทําผิด

ณ เวลานี้ อันหยางจุดธูปสามดอกอย่างเงียบๆในความคิด

บางที วันนี้ในปีหน้าอาจจะเป็นวันครบรอบการจากไปของเขา

เมื่ออันหยางรู้สึกเหมือนหัวใจกําลังจะวาย สายตาของจ่ายหวินเชิงกละออกจากร่างกายของเขา

ทันใดนั้น อันหยางก็รู้สึกเหมือนกลับมีชีวิตอีกครั้ง

อันหยางและหูเจียวเจียวอยู่กับเจี่ยนอีหลิงสักพักก่อนจะกลับไป

หลังจากที่พวกเขากลับไป เจี่ยนอีหลิงและจํายหวินเชิงก็กลับไปที่ห้องทํางานและทํางานต่อ

ปกติแล้ว ทั้งสองไม่ได้พูดคุยกันมากนัก แต่ทว่าความสัมพันธ์ก็ยังกลมกลืนกันอย่างไม่น่าเชื่อ

สําหรับจํายหวินเชิง มิตรภาพที่เงียบสงบนี้เป็นความหรูหราที่ได้รับมาอย่างยากล่าบาก

ผ่านไปสักพัก จยหวินเชิงก็ลุกขึ้นไปเทน้ําดื่ม ตอนที่เขาเดินกลับ เขาก็ผ่านฝั่งของเจี้ยนอีหลิง

“รอเดี๋ยว” เจี่ยนอีหลิงเรียกจ่ายหวินเชิงเอาไว้

จากนั้น เธอก็ลุกขึ้นและกางแขนออก ก่อนจะโอบแขนของเธอไปรอบๆจํายหวินเชิง

แขนเธอโอบรอบเอวเขาไว้

“ทํา…ท่าอะไรน่ะ?”จํายหวินเชิงถาม เขาตกใจกับการกระทําของเจี่ยนอีหลิงอย่า

งกะทันหันนี้

มือข้างหนึ่งยังคงถือแก้วน้ําอยู่ เขาไม่รู้ว่าจะวางมืออีกข้างไว้ที่ไหน

“พริกบอกให้ฉันกอดนายบ่อยๆ เธอบอกว่านี้จะทําให้นายมีความสุข ไม่ว่ายังไง นายก็คือคู่หมั้นของฉัน”

“พริกพูดอย่างนั้นเหรอ?”