เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 719

บทที่ 719

บรรยากาศในตอนนี้ค่อนข้างอึดอัดเล็กน้อย

เมื่อจางชวีหมิงรู้สึกว่าบรรยากาศโดยรอบเริ่มอึดอัด เขาก็เปิดปากพูดขึ้นมาทันที “มิสเตอร์เว่ย คุณคิดผิดแล้ว วันนี้ฉันเชิญคุณหนูอหลิงมาเป็นแขกรับเชิญ และนายท่านเชิงอาจจะไม่รู้เรื่องบัตรเชิญของฉัน”

จากนั้น จางชวีหมิงยังกล่าวอีกว่า “นอกจากนี้ เพื่อนตัวน้อยของฉันก็คือ DrFS ซึ่งคุณก็น่าจะเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนบ้าง”

“ใช่ ผมเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน แต่ว่าในยุคนี้ สื่อสามารถโฆษณาเกินจริงได้ ดังนั้น ผมจึงไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่สื่อพวกนั้นรายงาน หรือเชื่อแม้กระทั่งบทความของข่าวเหล่านั้นอย่างง่ายดาย

เมื่อได้ยินดังนั้น จางชวีหมิงก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย “อย่าได้กังวลถึงเรื่องนี้ เพราะฉันได้เห็นความสามารถของเธอมากับตาตัวเองแล้ว”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเว่ยสีรุ่ยหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดต่อ “อืม…ดูเหมือนว่าคุณหนูอีหลิงจะเป็นศัลยแพทย์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

ยังไงก็ตาม วันนี้ทุกคนที่นั่งอยู่โต๊ะนี้เป็นบุคคลที่มีอํานาจ และเป็นที่เคารพนับถืออย่างมากในแวดวงสังคม

แล้วทําไมหมอธรรมดาถึงได้มานั่งที่โต๊ะหลักนี้ได้?

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลจําย แล้วเธอจะมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะนั่งที่นี้ได้อย่างไร?

ดังนั้น ค่าพูดของจางชวีหมิง จึงสามารถช่วยเจียนอหลังได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ข่าวที่ว่าจางชวีหมิงได้พบผู้สืบทอดคนใหม่ ก็ได้แพร่กระจายไปยังคนอื่นๆในงานเลี้ยงวันเกิด อย่างรวดเร็ว

“ว้าว ฉันสงสัยว่าใครคือผู้โชคดี” จูสือโม่แสดงความคิดเห็น เขาอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก “จางชวีหมิงไม่มีลูก ดังนั้น บุคคลที่เขาเลือกเป็นผู้สืบทอดจึงมีแนวโน้มที่จะได้รับมรดกของบริษัทและทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขาด้วย โชคลาภของเขาน่าจะมีมูลค่าหลายพันล้านหยวนอย่างแน่นอน”

จุสื่อโม่รู้สึกอิจฉาคนผู้นั้นไม่ได้จริงๆ

บริษัทอุปกรณ์ทางการแพทย์ชื่อหมิง มีโอกาสในการพัฒนาที่ดีในอนาคต ซึ่งตอนนี้ พวกเขาเป็นผู้นําอุตสาหกรรมการผลิตเครื่องมือแพทย์ที่โด่งดัง

ดังนั้น ผู้สืบทอดจะได้รับความมั่งคั่ง และสถานะทางสังคมทั้งหมดของจางชวีหมิงด้วยเช่นกัน

เป็นรั่วแสดงความคิดเห็นว่า “อืมม อาจเป็นคนที่มีความสามารถอย่างมาก ยังไงก็ตามผู้อาวุโสจางดูค่อนข้างเข้มงวดมากเมื่อพูดถึงเรื่องเหล่านี้ ซึ่งเขาจะไม่เลือกคนธรรมดาอย่างแน่นอน”

จากนั้น จูสื้อโม่ก็เหลือบมองไปที่โต๊ะหลัก “อืม ฉันคิดว่าญาติเธอค่อนข้างคุ้นเคยกับผู้อาวุโสจางเป็นพิเศษ เธอสามารถหาโอกาสพูดคุย แล้วขอให้ญาติของเธอช่วยฉันจะได้ไหม?”

“ฉันไม่อยากขอความช่วยเหลือจากเธอจริงๆ” เวิ่นรั่วตอบ สีหน้าของเวินรั่วดูน่าเกลียดเล็กน้อย

“มันเป็นเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุดใช่ไหม? แต่นั่นเป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิดเท่านั้น และยิ่งไปกว่านั้นญาติของเธอก็ช่วยชีวิตพ่อเธอไว้ไม่ใช่เหรอ” จูสื่อโม่ตอบกลับ เขารู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุดไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย

เวินรั่วกัดริมฝีปากล่างจนแน่น เธอไม่ได้พูดอะไรเพื่อโต้แย้งประเด็นของจูสื่อโม่ แต่เธอไม่ได้พยักหน้าเห็นด้วยกับคําพูดนั้นแม้แต่น้อย

“ได้โปรดเถอะ ถือว่าฉันขอร้อง! ได้โปรดช่วยฉันด้วย” จสื่อโม่พูดพร้อมกับปรับน้ําเสียงให้ออนลง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ภายใจจิตใจของเวินรั่วก็รู้สึกยุ่งเหยิงจนบอกไม่ถูก

เธอไม่ต้องการขอร้องเจี่ยนอีหลิง เพราะศักดิ์ศรีของเธอไม่อนุญาตให้เธอทําอย่างนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้…

เธอไม่รู้ว่าเจียนอีหลิงมีหลักฐานหรือไม่

และถ้าเกิดมีหลักฐานขึ้นมา นับประสาอะไรกับการขอความช่วยเหลือจากเจียนอีหลิง อันที่จริง เธอไม่อยากจะเข้าใกล้ผู้หญิงคนนั้นเลยด้วยซ้ําไป

แต่ทว่า ตอนนี้เธอไม่มีทางปฏิเสธคําขอของจูสื่อโม่เช่นเดียวกัน

เมื่อเห็นว่าเป็นรั่วเกิดความลังเล จสื่อโม่ก็เริ่มโน้มน้าวแฟนสาวต่อไปทันที “ได้โปรดเป็นรั้ว เพ ราะลงมาขอความช่วยเหลือจากฉัน หากเธอสามารถช่วยฉันได้ และเมื่อเราแต่งงานกันในอนาคต ทุกคนในตระกูลของฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีแน่นอน”

ซึ่งตอนนี้ คนในตระกูลจูไม่เห็นด้วยกับจสื่อโม่ที่กําลังออกเดทกับเวินรั่ว

และจุดนี้ เป็นรั่วย่อมรู้อยู่แก่ใจ

เป็นรั่วก็กังวลเรื่องนี้เช่นเดียวกัน ถ้าหากตระกูลจไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของเธอและจูสื่อโม่ แล้วเธอจะทํายังไง?

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เป็นรั่วก็พยักหน้าและตกลงในที่สุด “ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว และฉันจะหาโอกาสคุยกับเธออย่างแน่นอน”

ยังไงก็ตาม สาเหตุที่เจียนอีหลิงได้ปล่อยเธอไปนั้น เป็นรั่วคิดว่ามีเพียงสองกรณีนั้นก็คือ กรณีแรก เจียนอีหลิงไม่มีหลักฐานใดๆที่สามารถเอาผิดได้ และในกรณีที่สองเจียนอหลิงเป็นห่วงพ่อของเธอ

ซึ่งไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เจียนอหลังไม่ควรตะคอกหรือดุด่าเธอ

ญาติเธอทําอะไรลงไป!

เธอไม่ยอมตอบคําถามของคนอื่นเลยด้วยซ้ํา หรือเธอพึ่งนายท่านเชิงจนเป็นคนที่หยิ่งยะโสไปแล้ว!

จากนั้น เป็นรั่วก็กลับไปที่โต๊ะ แล้วนั่งข้างสื่อโม่

“เป็นยังบ้าง สําเร็จไหม?” จูสื่อโม่ถามเป็นรั่วอย่างกระตือรือร้น

ใบหน้าเป็นรั่วบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด ในขณะที่สีหน้าของเธอซีดเผือด แต่ภายในดวงตากลับแดงก่า

“เกิดอะไรขึ้น?” จูสื่อโม่ถาม เขารู้สึกว่าทุกอย่างไม่ค่อยดีนักสําหรับเงินรั่ว

“ไม่มีอะไรมาก เธอแค่ไม่เต็มใจที่จะช่วยฉัน และยังทําให้ฉันต้องอับอายอีกด้วย” เหวินรัวตอบ

“อะไรนะ มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ?” จูสื่อโม่รู้สึกโกรธเล็กน้อย

เป็นรั่วก้มหน้าลง และสําลักค่าพูดต่อไป “ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถช่วยเธอได้”

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร” จูสื่อโม่ปลอบโยน “ฉันดีใจที่เธอยินดีช่วยฉัน และเธอไม่ควรโทษตัวเองมากเกินไป”

จากนั้น จสื่อโม่ก็เหลือบมองเจียนอหลังอีกครั้ง

หลังจากหยุดไปสักพัก เขาก็พูดกับเงินรัวว่า “ฉันรู้สึกว่าเธอต้องพยายามปรับปรุงความสัมพันธ์กับเจียนอหลิงใหม่ ยังไงซะผู้หญิงคนนั้นก็เป็นญาติของเธอ และเจียนอหลิงคงจะอารมณ์เสียกับสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุด ดังนั้น แค่เธอยกโทษให้แล้วอย่าลืมพูดแต่สิ่งดีๆกับญาติของเธอในครั้งต่อไปด้วยล่ะ”

จสื่อโม่รู้สึกว่าเป็นรั่วควรจะปรับปรุงความสัมพันธ์ของเธอกับเจียนอีหลิง ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็จะได้รับประโยชน์มากมายจากเรื่องนี้ได้

“แต่…เธอ…”

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”

“อาา…ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่รู้สึกว่าเธอจะไม่ยกโทษให้ฉัน” เป็นรั่วตอบ เธอไม่ได้บอกจุสื่อโม่เกี่ยวกับรายละเอียดที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้

“ไม่เป็นไร มีเหตุผลที่เธอจะไม่เชื่อคําพูดเจียนอีหลิงที่หน้าห้องผ่าตัด เพราะในสถานการณ์นั้น เธอแค่กังวลและไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อของเธอ ซึ่งเป็นเรื่องที่สมเหตุผลแล้ว และถ้าเธอขอโทษอย่างจริงใจ เจียนอีหลิงควรให้อภัยเธอ”