เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 791

นิยาย เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 791 กรรมของฉินหงซื้อ

เมื่อเห็นแบบนี้เจี่ยนอีหลิงจึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

คําพูดของฉันหยุฝานทําให้เจียนอีหลิงอึ้งไปพักหนึ่ง แต่เธอก็ไม่แปลกใจ

เฉินหงจื้อได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวเช่นเดียวกันกับในนวนิยายต้นฉบับ

ถ้าฉันหงจื้อไม่ตายตั้งแต่เนิ่นๆ ฉันชวนก็ไม่สามารถเป็นหัวหน้าของตระกูลฉินได้ และเขาคงไม่สามารถใช้อํานาจของตระกูลฉินได้

ดังนั้น จากมุมมองของนิยายต้นฉบับ ฉินหงจื้อจึงต้องตายก่อนเพื่อให้ฉันชวนมีอํานาจตาม

สมควร

ในนวนิยายต้นฉบับฉันชวนยืนอยู่ข้างเตียงพยาบาลของพ่อ ในขณะที่พ่อเขากําลังจะตาย ฉินชวนบอกความจริงว่าเขาไม่เคยให้อภัยฉินหงจื้อได้จริงๆ

ในขณะที่กําลังจะตายฉันหงจื้อบอกฉันชวนอย่างเจ็บปวดว่า เขาไม่ได้ขอการให้อภัย เขาแค่หวังว่าฉันชวนจะจัดการฉินกรุ๊ปได้เป็นอย่างดี

และตอนนี้เนื้อเรื่องของนิยายต้นฉบับก็เป็นไปตามคาด

เพียงแต่ว่าตระกูลฉินในตอนนี้ต่างจากเดิมเล็กน้อย

แม่ของฉันชวนยังมีชีวิตอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นความสัมพันธ์ระหว่างฉันหยุฝานและฉันชวนก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น

เจียนอีหลิงกับฉันหยุผ่านไปที่บ้านตระกูลฉิน

บ้านถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกหนาทึบ

แม่ของฉันชวนที่ไม่เต็มใจจะเหยียบเข้าไปในบ้านของกระกูลฉิน แต่ก็จําเป็นต้องยกเว้นและเดินเข้าไปในบ้านในวันนี้

ในตอนนี้ใบหน้าของฉินหงจื้อนั้นซีดมาก ไม่ใช่เพราะมะเร็งเม็ดเลือดขาว แต่เป็นเพราะเขาตกใจกับข่าวของตนเอง

เป็นเรื่องยากมากที่จะได้เห็นทุกคนมารวมกันในห้องนั่งเล่น

มีเพียงเจี่ยนอีหลิงที่เป็นคนนอก

ทุกคนในตระกูลฉันยืนอยู่ตรงหน้าฉินหงจื้อ พวกเขามองมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ขอเวลาให้ฉันได้อยู่คนเดียวบ้าง” ฉินหงจื้อกล่าว

ความตายรออยู่ตรงหน้า เขารู้สึกกลัวจริงๆ

“พ่อค่ะ แม้แต่อาการป่วยของลุงก็รักษาได้ เรายังมีหวัง”

แม้ว่าฉันหยุฝานจะเกลียดฉินหงจื้อแต่สุดท้ายก็เธอยังรักเขามาก ในเวลาแบบนี้ฉันหยุฝานก็ยังหวังว่าอาการป่วยของพ่อจะหายและกลับมาสบายดีอีกครั้ง

“พ่อรู้ว่าลูกกําลังพูดถึงอะไร พ่อขอให้ใครซักคนอัปโหลดเรื่องของพ่อไปที่เว็บไซต์ทางการของโรงพยาบาลรั่วไห่เซ็นแล้ว แต่มีโอกาสน้อยมากที่พ่อจะได้รับเลือก ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าพ่อจะถูกเลือก พ่อก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นพ่อจะยังมีชีวิตอยู่ไหม”

เฉินหงจื้ออาจไม่สมหวังในเรื่องนี้

“พ่อไม่รู้จักมิสเตอร์หลีเหรอ ขอให้เขาช่วยได้ไหม” ฉินหยุฝานถามอีกครั้ง

“ครั้งสุดท้ายที่พ่อทําให้เขาขุ่นเคืองก็ไม่มีโอกาสได้ติดต่อเขาอีกเลย อีกอย่างพ่อก็ไม่รู้ว่าจะยอมรับเงื่อนไขการรักษาของโรงพยาบาลรั่วไห่เซินได้หรือเปล่า”

นี่คือกรรมงั้นเหรอ?

เมื่อฉันหงรุ่ยป่วย ฉินหงจื้อพยายามห้ามไม่ให้เขารับการรักษา เขาต้องการทําลายข้อตกลงระหว่างฉินหงรุ่ยกับโรงพยาบาลรั่วไห่เซิน

แต่ตอนนี้ถึงตาเขาที่ต้องป่วยด้วยโรคร้ายบ้าง

“ถ้าอย่างนั้น… แม้ว่าโรงพยาบาลลั่วไห่เซินจะช่วยอะไรไม่ได้…ก็ยังมีแพทย์จากโรงพยาบาลอื่น ด้วยเทคโนโลยีที่ล้ําหน้ามากในตอนนี้ การเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวไม่จําเป็นที่จะต้องตาย” ฉินหยุฝานกล่าว เสียงเธอเต็มไปด้วยความกังวลและความเศร้าโศก

“พ่อคุยกับหมอเมื่อเช้าแล้ว ความหวังมีไม่มากนัก แม้ว่าพ่อจะหาไขกระดูกที่ตรงกันสําหรับการปลูกถ่ายไขกระดูกได้ แต่ความเป็นไปได้ที่จะรักษาให้หายขาดก็ ยังต่ามาก” ฉินหงจื้อกล่าวอย่างจริงจัง

จากช่วงเวลาที่เขาได้รับการวินิจฉัย ฉินหงจื้อใช้กําลังคนและทรัพยากรทั้งหมดที่มีเพื่อแสวงหาการรักษาที่เป็นไปได้สําหรับตัวเอง เขาต้องการโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

แต่วันนี้เขากลับได้ยินข่าวร้ายมากขึ้น

ฉันชวนกล่าวว่า “นี่อาจจะเป็นผลกรรม” ด้วยคําพูดเหล่านี้ บรรยากาศในห้องนั่งเล่นที่ตกต่าอยู่แล้วยิ่งแย่ลงไปอีก “ฉันชวนลูกกําลังพูดเรื่องอะไร” ฉินหงจื้อร้องออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

บทที่ 712 พี่ชายและน้องสาว

ฉันชวนพูดอย่างตรงไปตรงมา “ผมบอกว่านี่เป็นผลกรรม ก็เพราะหากคุณไม่โต้เถียงกับโรงพยาบาลลัวไห่เซ็นในตอนแรก บางที่คุณอาจจะติดต่อพวกเขาได้ในวันนี้ใช่ไหม?”

“ฉันชวนฉันเป็นพ่อแกนะ นี่คือทัศนคติที่มีต่อพ่องั้นเหรอ?”