เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 795

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 795 ขอโทษเจียนอีหลิง

หลัวซิ่วเอ็น “แล้วถ้าอีหลิงไม่มีแผนล่ะ”

เฉิงอี้ “ถ้าอย่างนั้น เขาก็ทําอะไรกับอีหลิงไม่ได้อยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้นเขายังไม่พบทางเลือกที่ดีกว่าเราสองคน”

หลัวซิ่วเอินคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็พูดว่า “อึม แต่ควรให้อีหลิงรู้ล่วงหน้าดีกว่า ยิ่งไปกว่านั้น ถ้านายสร้างปัญหาให้อีหลิง นายต้องชดใช้ด้วยความตาย

เฉิงอี้ “เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว”

เขาคงไม่กล้าขัดคําสั่งพี่สาวซิ่วเฉินหรอก

“พ่อคะ ตามหาหนูอยู่แหรอคะ?” ฉินหยฝานพูดกับฉินหงจื้อ เธอพยายามทําตัวให้น่ารักที่สุด “คือเรื่องเมื่อวานพ่อไม่ดีเอง พ่ออยากขอโทษเพื่อนลูก” “หมายถึงอีหลิงเหรอคะ?” ฉินหยุฝานถามขณะมองพ่อของเธออย่างสงสัย พ่อเธอไม่ใช่คนที่จะขอโทษใครง่ายๆ

เขาเอาแต่ใจตัวเองมาตลอด ถ้าเขาตัดสินใจว่าอะไรถูกต้อง คําพูดของคนอื่นก็เปลี่ยนความคิดไม่ได้

“ใช่ ชวนเธอมาบ้านสิ พ่ออยากจะขอโทษเธอด้วยตัวเอง” ฉินหงจื้อพูด

“พ่อคะ ต้องการอะไรกันแน่?” ฉินหยฝานถาม เธอไม่เชื่อว่าพ่อของเธออยากจะขอโทษเจียนอีหลิงจริงๆ

“พ่อว่าพ่อบอกไปแล้วนะ พ่อแค่อยากขอโทษเพื่อนลูก” “แต่เมื่อวานพ่อไม่ได้พูดแบบนั้น” ฉันหยุฝานตอบ เธอไม่ได้โง่

เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถซ่อนความตั้งใจได้ ฉันหงจื้อจึงบอกความจริงกับลูกสาวเขา

เมื่อได้ยินคําพูดของฉินหงจื้อ ฉันหยุฝานยิ้มอย่างขมขึ้น “อาา…พ่อเปลี่ยนท่าทางต่อเธอหลังจากที่รู้ว่าเธอมีประโยชน์ต่อพ่อ พ่อทําให้หนูผิดหวังจริงๆ”

ฉินหงจื้อถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย “อืม ลูกจะคิดอย่างนั้นก็ได้ แค่บอกพ่อมาว่าลูกเต็มใจจะช่วยพ่อไหม ตอนนี้พ่อไม่มีทางเลือกอื่น”

“หนูช่วยพ่อก็ได้” ฉันหยุฝานตอบ เธอไม่มีทางเลือกอื่นเหมือนกัน

แม้ว่าเธอจะไม่เห็นด้วยกับความตั้งใจนี้ แต่เขายังคงเป็นพ่อของเธอ ดังนั้นฉันหยุฝานจึงโทรไปขอให้เจี้ยนอีหลิงมาที่บ้านตระกูลฉิน เนื่องจากเป็นคําขอของฉันหยุฝาน เจียนอีหลิงจึงไม่ปฏิเสธ

ฉันหยุฝานรอเจียนอีหลิงที่ประตู ทันทีที่เธอเห็นเจี้ยนอีหลิง ฉินหยุฝานก็ขอโทษ “ฉันขอโทษนะ”

เจียนอีหลิงมองฉันหยฝานด้วยสีหน้างุนงง “ขอโทษทําไม?”

เฉินหยุฝาน “เพราะมันอาจทําให้เธอเสียเวลา”

ฉินหงจื้อกําลังรอเจียนอีหลิงอยู่ในห้องนั่งเล่น ครั้งนี้ฉินหงจื้อปฏิบัติต่อเจียนอีหลิงอย่างใจดีและเป็นมิตรมากขึ้น “คุณหนูอีหลิง ฉันขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ฉันแค่อารมณ์ไม่ดีหลังจากรู้ว่าฉันเป็นลูคีเมีย ฉันขอโทษที่เสียอารมณ์กับเธอ ฉันหวังว่าเธอจะอภัยให้กับความหยาบคายของฉัน”

คําขอโทษของฉันหงจื้อกะทันหันเหลือเกิน

แต่ทว่าเจียนอีหลิงกลับไม่ตอบ เธอมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

ฉินหงจื้อพูดต่อว่า “อันที่จริง ฉันพบด็อกเตอร์เฉิงและด็อกเตอร์หลัวจากสถาบันของเธอเมื่อวานนี้ หลังจากได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดเกี่ยวกับเธอ ฉันก็ตระหนักได้ว่าเธอเป็นมากกว่าศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียง แต่เธอเป็นถึงศัลยแพทย์ที่ประสบความสําเร็จอย่างมากในการวิจัยด้านเภสัชกรรม”

เมื่อได้ยินดังนั้นเจี่ยนอีหลิงก็เข้าใจเจตนาของฉันหงจื้ออย่างคร่าวๆ

ฉินหงจื้อไม่พบไขกระดูกที่เหมาะสมกับเขา ด้วยเหตุนี้ วิธีเดียวที่จะควบคุมสภาพเขาได้ก็คือ การใช้ยา ดังนั้นเขาจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากสถาบันวิจัยทางการแพทย์ขี่ยหลิง

จากนั้น เขาก็รู้จากเฉิงอี้และหลัวซิ่วเอ็นว่าเธอสามารถช่วยเขาได้

“อื้อ”

เจียนอีหลิงตอบกลับฉินหงจื้ออย่างเฉยเมยและเย็นชา

แต่ทว่าฉันหงจื้อยังคงพูดอย่างเป็นมิตร “ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทํายังไงที่จะขอให้คุณหนูอีหลิงช่วย ถ้าคุณหนูอีหลิงสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของฉันได้ ฉันจะจ่ายให้เธอเป็นจํานวนมาก”