เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 825

นิยาย เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 825 ความรู้สึกของฉินชวน 1

“ประการที่สอง ฉันได้ทําการแจกจ่ายทรัพย์สินของฉันไว้แล้ว หลังจากที่ฉันตาย อสังหาริมทรัพย์ของฉันก็เป็นของหยุฝาน และบริษัททั้งหมดภายใต้ชื่อของฉันก็เป็นของลูกซึ่งเป็นลูกชายของฉินหงจื้อ และเป็นลูกชายคนโตของตระกูลฉิน ไม่ว่ายังไง ลูกชายก็ต้องรับมรดกของพ่อและลูกสาวก็จะต้องแต่งงาน กฎนี้ไม่สามารถทําลายได้”

ฉินชวนถามฉินหงจื้อ “พ่อให้ความสําคัญกับตระกูลฉัน มากกว่าชีวิตของพ่อเองจริงๆเหรอ?”

ฉินหงจื้อพยักหน้า “นั่นเป็นรากฐานของตระกูลฉินของเรา ซึ่งเป็นสิ่งสําคัญกว่าชีวิตของฉันมาก”

ฉินชวนมองไปที่ฉินหงจื้อ ความเกลียดชังที่มีต่อเขาก็หายไปในทันใด

เขาเคยเกลียดชังฉินหงจื้อเพราะเคยทิ้งตัวเขาและแม่ของเขาไป

แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าสําหรับตระกลฉิน เขาเต็มใจที่จะสละชีวิตของตัวเองได้

ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเหลือให้เกลียดอีกต่อไป ไม่ใช่ว่าแม่เขาไม่สําคัญ แต่ตระกูลฉันนั้นสําคัญเกินไปในใจเขา

เมื่อออกจากวอร์ดของฉันหงจื้อแล้วฉินชวนก็ตัดสินใจไปหาเจียนอีหลิง

สิ่งที่น่าแปลกใจฉินชวนคือดูเหมือนว่าเจียนอีหลิงจะรู้ว่าเขาจะไปหาเธอนานแล้ว

“ฉันไม่ต้องการส่วนแบ่งของฉัน แต่ฉันต้องการให้เธอสัญญากับฉันอย่างหนึ่ง”

“พูดมา” เมื่อมองดูเจียนอหลิง โดยรู้สึกแปลกๆอยู่ในใจ

“ฉันต้องการให้เธอสัญญากับฉันว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เธอจะไม่ทําร้ายคนตระกูลเจี้ยน” เจียนอีหลิงกล่าว

“ทําไมเธอถึงคิดว่าฉันจะทําร้ายใคร” ฉินชวนขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าทําไม เมื่อได้ยินเจียนอหลิงพูดแบบนี้ เขาก็รู้สึกอึดอัดในใจ และเกิดความรู้สึกที่ไม่สามารถพูดได้

ราวกับว่าก้อนหินก้อนใหญ่กําลังกดทับที่หัวใจเขา

“ฉันฝัน ความฝันนั้นเหมือนจริงมาก”เจียนอหลิงอธิบาย

“ในความฝันของเธอ ฉันทําร้ายคนตระกูลเจียนงั้นเหรอ?”

“อื้อ”

“เธอรักษาระยะห่างจากฉันด้วยเหตุผลนี้เหรอ?”

ตลอดเวลาเขารู้สึกว่าเจียนอีหลิงรักษาระยะห่างจากเขา และบางครั้งเขาก็รู้สึกว่าเจียนอีหลิงกลัวเขาอีกด้วย

แต่เขาไม่เคยรู้เหตุผลเลย เพียงแค่คิดว่าเจียนอีหลิงอาจจะไม่ชอบเขา

เจี่ยนอหลิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็พยักหน้า

เมื่อฉินชวนได้ยินคําพูดนั้น เขาก็ยิ้มอย่างขมขึ้น “ฉันแพ้ความฝันงั้นเหรอ?”

เขาคิดว่ามันเป็นเพียงแค่การคนสองคนที่ไม่เข้ากัน

เขาโทษว่านี่เป็นโชคชะตา นี่คือสิ่งที่เขาบังคับไม่ได้

แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่า สาเหตุของปฏิกิริยาของเจียนอีหลิงจะกลับกลายเป็นความฝัน

การรู้ความจริงข้อนี้ค่อนข้างยากสําหรับเขาที่จะยอมรับ

“นายไม่ได้แพ้” เจี้ยน หลงกล่าว เจียนอีหลิงไม่รู้ว่าฉินชวนมีความหมายของคําว่า “แพ้” ยังไง

ฉินชวนพูดว่า “ฉันจําได้ว่าเมื่อเธอสัญญาว่าจะรักษาแม่ของฉัน เธอขอสัญญาจากฉันด้วยใช่ไหม? ตอนนั้นเธอกลัวว่าฉันจะทําร้ายเธอใช่ไหม?”

เจียนอีหลิงไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอทําได้เพียงพยักหน้า

ฉินชวนมองเจียนอหลิงด้วยใบหน้าขมขึ้น “ฉันยอมรับได้ว่าเธอไม่ชอบฉัน ต่มันยากจริงๆ สําหรับฉันที่จะยอมรับว่าสาเหตุคือความฝัน”

“ถ้าความฝันคือความทรงจําของชาติก่อนล่ะ?” เจียนอีหลิงกล่าว

เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง เธอแสดงออกทางอารมณ์ไม่เก่ง

“ถึงมันจะเป็นความทรงจําในชาติก่อน แต่ตอนนี้มันเกี่ยวอะไรกับฉัน เธอกล่าวหาฉันโดยไม่มีเหตุผล เพราะไม่รู้อะไรเลย มันไม่ยุติธรรมสําหรับฉันเลย”