เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 88

บทที่ 88: เล่นเกมกับนายท่านเชิ่ง 1

เจี่ยนอีหลิงกำลังจะกลับไปยังห้องทำงานของเธอหลังจากที่ทานอาหารเย็นที่บ้านแล้ว แต่หยูซีก็มาหา

“ย่าเจี่ยน ผมมาหาน้องสาวอีหลิงจะชวนไปเล่นเกม ไม่รู้ว่าเธอจะว่างหรือเปล่าคืนนี้”

หยูซีนั้นสุภาพนอบน้อมเวลาอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ ทำให้ผู้ใหญ่ชื่นชอบ

ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังมีคะแนนดีและคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็ดีเช่นเดียวกัน ตั้งแต่เล็กเขาก็เป็น “ลูกตัวอย่าง” ป็นคนที่มีความน่าเชื่อถือ

ย่าเจี่ยนไม่ขัดข้อง “ต้องดูว่าหลานรักจะยินดีหรือเปล่า ถ้าหลานย่าต้องการไปกับเธอ คนแก่อย่างฉันก็ย่อมแน่นอนว่าไม่ขัดข้อง แต่เธอต้องส่งหลานฉันกลับมาหาฉันก่อนสองทุ่ม”

เธอสามารถไปเล่นได้ แต่เธอต้องรักษาเวลา

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หยูซีมาที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนเพื่อที่จะพาเจี่ยนอีหลิงไป เขามีประวัติที่ดี ดังนั้นหญิงชราจึงตกลงด้วยความยินดี

“ไม่มีปัญหา” หยูซีตบอกตัวเองรับรอง

เจี่ยนอีหลิงมองไปที่หยูซีแล้วลังเล แต่เธอก็นึกขึ้นได้อย่างรวดเร็วว่าเธอยังคงเป็นหนี้จ๋ายหวินเชิ่งอยู่อย่างหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงตกลง

เดินตามหยูซีไปจนถึงบ้านถัดไป หยูซีก็พาเจี่ยนอีหลิงตรงไปยังห้องสันทนาการ

ตรงมุมมีคอมพิวเตอร์อยู่แถวหนึ่ง

จริงแล้วเขาพาเจี่ยนอีหลิงมาเล่นเกม

แต่เล่นกับจ๋ายหวินเชิ่ง

จ๋ายหวินเชิ่งได้นั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเห็นจ๋ายหวินเชิ่งอีกครั้ง เจี่ยนอีหลิงก็พูดประโยคแรกออกมา

“นายคิดเรื่องที่นายต้องการหรือยัง”

“ยัง”

จ๋ายหวินเชิ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้เกมโดยมีมือข้างหนึ่งเท้าคาง มองไปยังเจี่ยนอีหลิงพร้อมรอยยิ้ม

หยูซีกล่าวกับเธอว่า “น้องสาวอีหลิง พี่ชวนน้องมาคราวนี้ก็เพราะว่าพี่ต้องการที่จะทำคะแนนเกม และได้ขอนายท่านเชิ่งช่วยพาพี่เลื่อนชั้น แต่เขายืนยันว่าต้องเรียกน้องมาด้วย”

เฮ้ คนนี้น่ะเป็นทั้งเพศตรงข้ามและไร้เดียงสาจะชวนเล่นเกมไปทำไม ช่างเสียเวลารู้จักกันเป็นเวลาหลายปีจริงๆ

“ทำไมนายถึงต้องช่วยฉันอีก” เจี่ยนอีหลิงถาม

ครั้งที่แล้วยังไม่ได้ชดใช้เลย

“ใครว่าฉันต้องการช่วยเธอ” จ๋ายหวินเชิ่งปฏิเสธว่าเขาไม่ได้ช่วยเจี่ยนอีหลิงในเรื่องนี้ “หยูซีพูดว่าเขาไม่ต้องการให้น้องสาวข้างบ้านถูกพวกขยะนั่นเพ่งเล็ง ดังนั้นฉันจึงช่วยเขา”

หยูซีที่ยืนอยู่ด้านหลังของเจี่ยนอีหลิง ทำตาโต เขาพูดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

แต่ทว่าเขาก็ได้บ่นอะไรที่คล้ายกันนั้นออกมา ดังนั้นนายท่านเชิ่งพูดแบบนั้นก็ยังถือว่าถูกต้องอยู่เหมือนกัน

หยูซีครุ่นคิดชั่วขณะ “ทำไมเราไม่เริ่มเล่นเกมล่ะ ผมสัญญาย่าเจี่ยนว่าจะพาน้องสาวอีหลิงกลับไปก่อนสองทุ่ม โปรดถนอมเวลาหน่อย”

รีบเล่นเกมสักสองสามเกมก่อน

นี่จึงจะตัดสินได้ว่าเขาจะสามารถประสบความสำเร็จในการทำคะแนนเกมในวันนี้หรือไม่

เจี่ยนอีหลิงไม่ได้กล่าวต่อ เธอนั่งไปยังเก้าอี้ว่างถัดจากจ๋ายหวินเชิ่ง

เธอยกเก้าอี้เกมขึ้นให้พอเหมาะแล้วเปิดคอมพิวเตอร์