เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 933

สรุปบท ตอนที่ 933-934: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

อ่านสรุป ตอนที่ 933-934 จาก เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 933-934 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายดราม่า เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 933 เวินรั่วเสียใจจนเกินเอื้อม 1

หลังจากเข้าใจความหมายของผู้เป็นย่า หัวใจของเวินรั่วก็ตกลงไปยังก้นบึ้งอันมืดมิดอย่างรวดเร็ว

เวินรั่วคิดว่าตราบใดที่เธออ่อนน้อมถ่อมตน ปู่ย่าจะยินยอมให้เธอกลับมาที่ตระกูลเวินอย่างแน่นอน

แต่คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ปู่ย่าก็ไม่กล้าให้เธอกลับบ้าน เพราะเกรงกลัวนายท่านเชิง

เมื่อคิดถึงจ่ายหวินเชิ่ง ผู้ชายคนนั้นที่เปลี่ยนทัศนคติของทุกคนในตระกูลเป็นเพียงแค่ประโยคเดียว และเป็นผลให้เวินรั่วดูเหมือนมีมดนับสิบล้านตัวอยู่ในใจบน

ท่าไมเจี่ยนอีหลิงถึงมีคนแบบนั้นคอยปกป้อง?

ทําไมเจี่ยนอีหลิงถึงเป็นที่ชื่นชอบของคนเหล่านี้?

ในขณะที่เวินรั่วกําาลังคุยกับนายหญิงผู้เฒ่าเวินอยู่นั้น เธอก็เห็นเวินเหยียนกําลังลงมาจากชั้น

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ทุกครั้งที่พบเจอเวินเหยียน เธอจะทําตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนนี้ และเรียกเขาว่าพี่ชาย เธอจะพูดคุยกับเขาว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างอย่างรักใคร่

แต่หลังจากที่ถูกจับได้ เวินรั่วก็เลิกแกล้งทําดีต่อหน้าเวินเหยียน

เธอไม่จําเป็นต้องสนใจคนพิการแบบนี้อีกต่อไป

“อาเหยียน วันนี้เธอจะออกไปเดินเล่นงั้นเหรอ?” นายหญิงผู้เฒ่าเวินยังคงห่วงใยเวินเหยียนเหมือนเดิม

หลานชายคนนี้ก็มีชะตากรรมที่ขมขื่นเช่นเดียวกัน ซึ่งมันเกิดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ทําลายชีวิตของเขาตลอดกาล

จากคนที่เคยมองโลกในแง่ดีและร่าเริง ก็กลับกลายเป็นหวาดระแวงและโดดเดี่ยว

“มีเพื่อนจะมาที่บ้าน” เวินเหยียนตอบด้วยน้ําเสียงเย็นชา จนคนที่ได้ยินไม่สามารถเดาอารมณ์ตอนนี้ของเขาได้

“เพื่อนงั้นเหรอ? ดี” เมื่อได้ยินคําพูดนั้น นายหญิงผู้เฒ่าเวินก็แสดงรอยยิ้มอย่างโล่งอกหลายปีที่ผ่านมานี้ หลานชายของเธอเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ค่อยได้ติดต่อกับโลกภายนอก

มันยากมากที่จะได้ยินว่าเขามีเพื่อน

เมื่อเวินรั่วได้ยินแบบนี้ก็แอบบ่นในใจ ว่าเวินเหยียนจะมีเพื่อนแบบไหนกัน? แล้วเขาอยู่บ้านทั้งวันไม่เบื่อบ้างเหรอ?

ในเวลานั้น คนรับใช้ตระกูลเวินก็เข้ามารายงานว่า มีคนอ้างว่าเป็นเพื่อนของเวินเหยียนมาเพื่อเยี่ยมเขา
เวินเหยียนจึงให้คนรับใช้ไปเชิญเขาเข้ามา

ทั้งนายหญิงผู้เฒ่าเวินและเวินรั่วต่างอยากรู้อยากเห็น และต้องการที่จะดูว่าเพื่อนของเวินเหยียนนั้นเป็นใคร

เมื่อมีคนเข้ามา นายหญิงผู้เฒ่าเวินและเวินรั่วก็ตกตะลึงในทันที ชายคนนี้…ไม่ใช่…

นายหญิงผู้เฒ่าเวินและเวินรั่วให้ความสนใจกับข่าวของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิงเมื่อไม่นานมานี้ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้จักคนของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิง แต่ชายคนนี้พวกเธอเคยเห็นอยู่ในข่าว

คนที่อยู่ตรงหน้าพวกเธอไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นศาสตราจารย์จื่อจากสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิง

ศาสตราจารย์จื่อได้เข้าร่วมการประชุมสหพันธ์การแพทย์แห่งชาติ ในฐานะตัวแทนของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิง และในขณะนั้น เวินรั่วและแม่ของเธออยู่ที่ทางเข้าการประชุม

และสิ่งที่เธอเห็นด้วยตาตัวเองก็คงจะไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน

“อาเหยียน เธอกับศาสตราจารย์จื่อเป็นเพื่อนกันเหรอ?” นายหญิงผู้เฒ่าเวินรู้สึกประหลาดใจ

และสงสัยเป็นอย่างมากบาย

หลานชายของตัวเองเป็นเพื่อนกับคนของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิงตั้งแต่เมื่อไรกัน? “สวัสดีครับมิสเวิน ที่จริงแล้วมิสเตอร์เวินเหยียนเป็นเจ้านายของผมครับ” ศาสตราจารย์จื่ออธิบาย

“เจ้านาย?” นายหญิงผู้เฒ่าเวินยิ่งแปลกใจมากขึ้นไปอีก แล้วหลานชายของตัวเองไปเป็นเจ้านายของศาสตราจารย์จื่อได้ยังไง?

เวินรั่วเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

เวินเหยียนเป็นเจ้านายของศาสตราจารย์จื่องั้นเหรอ?

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

นายหญิงผู้เฒ่าเวินถามว่า “เจ้านายของคุณไม่ใช่ผู้อํานวยการสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิงหรอกเหรอ?”

ศาสตราจารย์จื่อยิ้มและตอบว่า “ใช่ครับ มิสเตอร์เวินเหยียนเป็นผู้อํานวยการสถาบันวิจัยของเรา”

ทันทีที่คําพูดนั้นออกมา นายหญิงผู้เฒ่าเวินและเวินรั่วก็โง่งมอย่างสมบูรณ์

เป็นไปได้ยังไง?

คนที่เอาแต่อยู่บ้านตลอดเวลา ไม่เคยออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว และเป็นคนที่เงียบขรึมอย่างเวินเหยียน?

เขามีความสามารถที่ยอดเยี่ยมแบบนี้งั้นเหรอ?

อย่าว่าแต่เวินรั่วที่จะไม่เชื่อเลย แม้แต่นายหญิงผู้เฒ่าเวินที่เป็นย่าแท้ๆ ก็ไม่สามารถยอมรับความจริงที่น่าตกตะลึงนี้ได้ชั่วขณะหนึ่งเหมือนกัน

“อาเหยียน เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ? เธอเป็นผู้อํานวยการของสถาบันวิจัยนั้นจริงๆหรือ?” นายหญิงผู้เฒ่าเวินต้องการยืนยันกับเวินเหยียนอีกครั้ง

บทที่ 934 เวินรั่วเสียใจจนเกินเอื้อม 2

“ใช่” เวินเหยียนให้ค่าตอบยืนยันอีกครั้ง

“แต่…แต่…” ตอนนี้ นายหญิงผู้เฒ่าเวินไม่รู้จะพูดอะไรดี

ตอนนั้นเวินเหยียนมีอายุเพียงสิบเจ็ดปีเท่านั้น
เมื่อทุกคนคิดว่าเขาไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ เขาจึงแอบก่อตั้งสถาบันวิจัยทางการแพทย์นี้ขึ้นมา เพื่อแสวงหาความเป็นไปได้ในการฟื้นฟูร่างกายของตัวเอง!

และตอนนี้ สถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิงได้ส่งจดหมายขอโทษเพื่อชี้แจงให้เจี่ยนอีหลิงแล้ว!

ในที่สุดเวินรั่วก็รู้ว่าที่เจี่ยนอีหลิงถูกไล่ออกจากสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิง เพราะเวินเหยียนแก้แค้นให้เธอ!

แต่ทั้งหมดนี้ถูกทําลายโดยเจี่ยนหยุ่นโม่!

เวินรั่วเบิกตากว้าง และเมื่อเธอมองไปที่เวินเหยียนอีกครั้ง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

ความเสียใจ สํานึกผิด ตื่นตระหนก และความกลัว อารมณ์ที่เกิดขึ้นนับไม่ถ้วนได้รั่งพรูออกมาพร้อมๆกัน

และในบรรดาอารมณ์เหล่านี้ ความเสียใจเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

ใครจะคิดว่าเวินเหยียนจะมีความสามารถขนาดนี้?

เมื่อเวินเหยียนเห็นปฏิกิริยาของเวินรั่ว มุมปากของเขาก็ยกขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มเยาะเย้ย

นายหญิงผู้เฒ่าเวินรีบถามทันที “มันเป็นความเข้าใจผิดงั้นเหรอ? แล้วความเข้าใจผิดนั้นได้รับ

การแก้ไขแล้วเหรอ?”

## เรื่องนี้มาได้เกินครึ่งแล้วต้องขอบคุณเพื่อนนักอ่านทุกคนที่สนับสนุน

เวินเหยียนตอบว่า “ใช่ ความเข้าใจผิดได้รับการแก้ไขแล้ว และผมรู้ว่ามีคนจงใจทํามันขึ้นมา” นายหญิงผู้เฒ่าเวินรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าลืมไปขอโทษเสี่ยวหลิง และชดเชยให้เรียบร้อย เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก!”

“ผมท่าแน่นอน” เฉินเหยียนตอบอย่างมั่นใจ

ในขณะที่พูด สายตาเย็นชาของเขาก็จับจ้องไปที่เวินรั่ว

เวินรั่วเมื่อถูกสายตาแบบนั้นมองมา เธอก็ทําอะไรไม่ถูก

เป็นครั้งแรกที่เวินรั่วรู้สึกกลัวญาติผู้พี่ที่พิการคนนี้ของเธอ

ภายใต้การจ้องมองของเวินรั่ว เวินเหยียนก็ควบคุมปุ่มบนที่วางแขน รถวีลแชร์ที่เขานั่งอยู่ก็หมุนหันไปอีกทาง และค่อยๆขึ้นไปข้างบนทันที

ศาสตราจารย์จื่อก็ออกไปพร้อมกับเวินเหยียน

เขาได้ทิ้งเวินรั่วไว้ในห้องนั่งเล่น ที่ตอนนี้กําลังอยู่กับความเสียใจ

ถ้ารู้แต่แรกว่าเวินเหยียนมีสถานะแบบนี้ เธอไม่มีทางปฏิบัติกับเขาเหมือนคนพิการธรรมดา
อย่างแน่นอน!

เห็นได้ชัดว่าเธอมีโอกาสที่ดี!