เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 939

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 939 กลับบ้านไปคุกเข่าบนกระดานซักผ้างั้นเหรอ?

เจี่ยนอีหลิงมองเห็นคนหลายคนในห้องของเควินได้อย่างชัดเจนผ่านกล้องของแล็ปท็อป

จ่ายหวินเชิ่ง หันเหมิงอวี้ ซิงเหว่ยและคนของพวกเขา

ทันทีที่สบตากัน ทั่วทั้งห้องชั้นพิเศษก็เงียบลง

ให้ตายสิ!

พี่สะใภ้!

รอยยิ้มบนใบหน้าของมิสเตอร์เควินนั้นสดใสมาก

“นายท่านเชิ่งจากตระกูลจ่ายบอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าทําไมคุณกับกลุ่มพันธมิตรเหอฉี ถึงต้องการสืบสวนสืบสวนมิสเอลิมจากบริษัทเซียงตั๋วลี่ของเรา? คุณไม่ไว้วางใจ? หรือว่ามีแผนการอื่นงั้นเหรอ?”

เรื่องนี้ค่อนข้างซับซ้อน

ดวงตาของเจี่ยนอีหลิงกระจ่างชัด เธอมองไปที่จ่ายหวินเชิ่งด้วยดวงตาที่สดใส

ใบหน้าที่ใสซื่อของเธอ ไม่มีความโกรธหรือความไม่พอใจปรากฏอยู่เลย

หันเหมิงอวี้และซิงเหว่ยมองจ่ายหวินเชิ่งด้วยความกังวลใจ

สีหน้าของจ่ายหวินเชิ่งเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า

“เธอฟังฉันอธิบายก่อน” จ่ายหวินเชิ่งพูดกับเจี่ยนอีหลิงในวิดีโอ

“หือ?” เจี่ยนอีหลิงมองเขาอย่างว่าง่าย

“ฉันจะกลับเดี๋ยวนี้ เธอรอฉันก่อน”

จ่ายหวินเหิ่งหันหลังเดินจากไป

หันเหมิงอวี้ที่เหลือและซิงเหว่ยที่ถูกทิ้งมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าต้องทํายังไง

ตอนนี้พวกเขาควรทําอย่างไรดี?

ไม่รู้สิ

นายท่านเชิงไม่ทิ้งคําพูดอะไรก่อนจากไป

น่ากระอักกระอ่วน

ใบหน้าของทั้งสองเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน

มิสเตอร์เควินยิ้มและพูดว่า “เป็นหนุ่มๆ นี่ดีจัง”

ซิงเหว่ยถามหันเหมิงอวี้ด้วยเสียงต่ํา “นายคิดว่านายท่านเชิ่งจะกลับบ้านไปคุกเข่าบนกระดานซักผ้า* งั้นเหรอ?”

(BB 5 ประเพณีวัฒนธรรม-การลงโทษของจีน กระดานซักผ้าของจีนจะเป็นรอยหยักฟัน จระเข้ รู้กันว่าหากภรรยาโกรธสามีจะลงโทษโดยการให้มาคุกเข่าบนกระดานซักผ้า คํานี้ยังสื่อถึงสามีที่กลัวภรรยาด้วย)

“ไร้สาระ มันเป็นไปไม่ได้ ทําไมนายท่านเพิ่งจะต้องคุกเข่าบนกระดานซักผ้าด้วย?” หันเหมิงอวี้ตอบอย่างมั่นใจ “ตอนนี้ที่บ้านคนเราจะไปมีกระดานซักผ้าได้ยังไง? คุกเข่าบนแป้นพิมพ์ก็คงจะเหมือนกัน”

จ่ายหวินเชิงกลับบ้าน ไฟที่บ้านยังคงเปิดอยู่

เมื่อตอนที่เขาอยู่ในห้องพักของโรงแรม เขาเห็นว่าพื้นหลังของเจี่ยนอีหลิงในวิดีโอคือห้องทํางานของพวกเขา

ดังนั้นตอนนี้เจี่ยนอีหลิงควรจะอยู่ในห้องทํางาน

จ่ายหวินเชิ่งเข้าไปในห้องหนังสือ เขาก็เห็นร่างบอบบางพิงอยู่ที่หน้าตู้หนังสือดูเหมือนกําลังยุ่งอยู่กับงาน

และยังไม่ได้ปิดวิดีโอคอลกับเควินบนหน้าจอแล็ปท็อป

จ่ายหวินเชิ่งก้าวไปตรงหน้าและวางสายวิดีโอคอล

“เรื่องเมื่อกี้…”

“นายกําลังตรวจสอบฉันอยู่เหรอ?” เจี่ยนอีหลิงถาม

ใบหน้าขาวเนียนไม่ได้อารมณ์เสียใจหรือโกรธ

“อือ”

“ทําไมล่ะ?” สงสัยเล็กน้อย แต่ไม่โกรธ

“ครีมลบรอยแผลเป็น”

“นายจําได้เหรอ?”

“แน่นอน ฉันจ๋าทุกอย่างที่เธอทําได้”

จ่ายหวินเชิ่งพูดแล้วพับแขนเสื้อของตัวเองขึ้น

“ไม่มีรอยแผลเป็น”

เพราะเขาฟังเธอ เขาเลยใช้ครีมลบรอยแผลเป็นที่เธอเตรียมไว้อย่างว่าง่าย

นิ้วของเจี่ยนอีหลิงแตะที่แขนของจ่ายหวินเชิ่งเบาๆ

ปลายนิ้วสัมผัสผิวที่เรียบเนียนเขา

ไม่ทิ้งรอยแผลเป็น

จ่ายหวินเชิ่งพูดว่า “เมื่อฉันถามเธอว่าจะร่วมมือกันได้ไหม เธอบอกว่าทําไม่ได้ในตอนนั้นแล้ว

ฉันก็พบว่ามีคนจากเซียงตั๋วลี่ทํามันขึ้นมา”

น้ําเสียงของเขามีความขุ่นเคืองเล็กน้อย

เจี่ยนอีหลิงตอบว่า “นายไปแล้ว ไปโดยที่ไม่บอกลากัน ทั้งยังไม่ยอมให้ฉันพบนายอีกด้วย”

ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนที่หนีหายไป