เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 987

สรุปบท ตอนที่ 987-988: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 987-988 – เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet

บท ตอนที่ 987-988 ของ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส ในหมวดนิยายดราม่า เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 987 พี่ชายจอมซึน 2

“บัดซบ พี่อย่าสอนเรื่องไม่ดีให้เสี่ยวหลิงสิ!”

“อย่าพูดคําหยาบต่อหน้าเสี่ยวหลิง!”

“ผม…ผมยังไม่น่าตกใจเท่ากับเรื่องที่พี่ทําสักหน่อย! พี่สอนเสี่ยวหลิงให้ตีผม!”

“ใครใช้ให้นายเรื่องมากล่ะ?” เจี่ยนอี้เหิงทําหน้าจริงจัง “ถ้านายอยากไปเจอผู้หญิงคนอื่นก็ไปเองเลยสิ นายจะใช้เสี่ยวหลิงเป็นข้อแก้ตัวงั้นเหรอ? เสี่ยวหลิงจะไม่แบกหม้อให้นาย”

เจี่ยนอี้เฉินน้อยเนื้อต่ําใจ “ไม่ คิดว่าผมกลัวผู้หญิงคนนั้นเหรอ คิดไปเองคนเดียวรึไง? ยังไง ผมก็คิดกับเธอแค่พี่น้อง ตอนที่เธอเดือดร้อน ผมก็ไปหาและปลอบเธอเสมอ แต่ผมกลัวเธอจะคิดว่าผมคิดอะไรกับเธอ พี่ชาย พี่ไม่เคยมีแฟนเลยไม่รู้อะไร ถ้าไม่สนใจผู้หญิงก็อย่าไปคิดมาก ปล่อยให้อีกฝ่ายตายแทนไปเลย”

“พูดเหมือนนายเคยมีความรัก” เจี่ยนอี้เหิงไม่มีความเมตตาต่อน้องชายของตัวเอง “ไม่ใช่ว่าผม…คุยกับหยูซีเหรอ?”
“ฮัดเช่ย!”

ทันทีที่หยูซีเดินมาถึงประตูบ้านของจ่ายหวินเชิ่ง เขาก็ได้ยินเจี่ยนอี้เฉินบอกว่ากําลังมีความรักกับเขา

“เจี่ยนอี้เฉิน ฉันจําได้ว่า ให้แกล้งทําตัวเป็นคนรักตอนที่อยู่ด้วยกันต่อหน้าฉินหยูผ่าน ตอนนี้ไม่มีใครแล้วยังจะลากฉันลงน้ําอีก นายคิดจะทําลายความรักของฉันรึไง?”

“คนคนนี้พูดถึงแบบลวกๆ ไม่ได้จริงๆ ฉันเพิ่งพูดไปไม่กี่คําเอง ทําไมตัวคนถึงมาอยู่ตรงหน้าฉันล่ะ?” เจี่ยนอี้เฉินคล้ายกับมีจิตใต้สํานึกขึ้นมา

“เจี่ยนอี้เฉิน นายนี้มันกวนโอ๊ยจริงๆ อย่าคิดว่าหน้าตาดีแล้วฉันจะทุบตีนายไม่ได้นะ!”

“ฉันกวนโอ๊ยเหรอ แล้วจะทําไม? พี่ชายฉันอยู่ที่นี่ นายยังอยากตีฉันอยู่อีกเหรอ?” เจี่ยนอี้เฉินซ่อนอยู่หลังเจี่ยนอี้เหิงอย่างหยิ่งผยอง

เจี่ยนอี้เหิงขยับไปด้านข้าง แล้วจูงมือเจี่ยนอีหลิงเดินออกไป “อย่าไปสนใจพวกเขาเลย ฉากความรุนแรงไม่เหมาะที่เธอจะดู”

“เฮ้ พี่ชาย ผมเป็นน้องชายพี่นะ น้องรักเลยนะเฮ้ย!”

เจี่ยนอี้เฉินยื่นมือออกมาแล้วตะโกนเรียกเจี่ยนอี้เหิง แต่เจี่ยนอี้เหิงไม่หันกลับมาสนใจสักนิด เขามองแค่น้องสาวที่สามารถทําอาหารให้เขากินได้

แม้ว่าประสิทธิภาพในการต่อสู้ของหยูซีจะไม่ค่อยดีนัก แต่เจี่ยนอี้เฉินก็ยังอ่อนแอกว่า

อาจกล่าวได้ว่านอกเหนือจากเจี่ยนอีหลิงแล้ว เจี่ยนอี้เฉินก็ยังไม่สามารถเอาชนะใครได้เลยในด้านประสิทธิภาพการต่อสู้

เจี่ยนอี้เฉินรู้สึกตกใจขึ้นมาทันที “หยูซี มีอะไรก็พูดกันดีๆ เถอะ”

“งั้นพี่ชายที่แสนดีลองกรี้ดให้ฟังหน่อยสิ” หยูซีได้คืบจะเอาศอก

“บ้าเอ๊ย หยูซี นายช่วยเห็นแก่หน้าตัวเองหน่อยได้ไหม? เรื่องกบก็ให้แก้แค้นคืนแล้ว ทําไม นายถึงยัง…”

“หน้าฉันมันทําไม?” หยูซีลูบหน้าของตัวเอง “เจ้านี่ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก เปลี่ยนเป็นฟังเสียงพี่ชายดีกว่า”
“ไสหัวไป!”

เจี่ยนอี้เฉินสาปแช่งหยูซี แล้วรีบวิ่งเข้าไปในบ้านของจ่ายหวินเชิ่งกับเจี่ยนอีหลิง เพื่อขอช่วยเหลือจากเจี่ยนอีหลิง

“น้องสาวช่วยฉันด้วย!”

เจี่ยนอี้เฉินซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเจี่ยนอีหลิง เมื่อพบที่ซ่อนตัวอีกครั้ง เขาก็ถลึงตาใส่หยูซี “เจี่ยนอี้เฉิน นายไม่ละอายใจเลยรึไง?” จ่ายหวินเชิ่งที่นั่งอยู่บนโซฟามองเจี่ยนอี้เฉินอย่างเย็นชา

“ทําไมฉันต้องอาย? นี่คือฉันน้องสาวของฉัน เพราะฉะนั้นนายจะอิจฉาไม่ได้ ฉันรู้ว่าตระกูลจ๋ายของนายไม่มีน้องสาว!”
เจี่ยนอี้เฉินดูภาคภูมิใจมาก

หยูซีขึ้นมาแล้วตบเจี่ยนอี้เฉินที่ไหล่ “เพื่อนเอ๋ย น้องสาวของนายกลายเป็นคู่หมั้นนายท่านเชิงของพวกเราแล้ว และเธอก็จะมีลูกสาวให้นายท่านเชิงในอนาคต ไหนบอกมาสิว่าใครต้องอิจฉาใคร?”

เจี่ยนอี้เฉินหน้าซีดลงทันที “หยูซี นายช่วยพูดเรื่องดีๆ หน่อยไม่ได้รึไง? ฉันโกรธนะเว้ย!”

บทที่ 988 พี่ชายจอมซีน 3

เด็กสาวตัวน้อยน่ารักที่เหมือนกับน้องสาวของเขา เรียกจ่ายหวินเชิ่งอย่างนุ่มนวล ไอ้พ่อเวรนั่น ให้ตายสิ คิดภาพนั้นไม่ออกเลย แค่คิดก็อยากจะต่อยจ่ายหวินเชิ่งแล้ว

คันหมัดมาก

เจี่ยนอีหลิงพูดขึ้น “ฉันไม่จําเป็นที่จะต้องมีลูกสาว ให้กําเนิดตามธรรมชาติ และแนวโน้มที่จะเกิดเป็นเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายมีเท่ากัน”

“น้องสาว เธอคิดเรื่องนี้แล้วเหรอ?”

“อือ”

“น้องสาวอย่าคิดมากเลย เธอไม่ต้องคิดถึงเรื่องพวกนี้!”

ฉินหยูฝานเป็นคนที่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้มาโดยตลอด ที่เธอพูดกับเจี่ยนอี้เฉินในวันนี้ ไม่รู้ว่าที่จริงเธอยอมแพ้แล้วหรือแค่โกรธ

หยูซีออกไปดูเจี่ยนอี้เฉิน

เจี่ยนอี้เฉินอยู่ที่ทางเดิน เขาจุดบุหรี่แต่ไม่สูบบุหรี่

“ไม่ใช่ว่านายสูบบุหรี่ไม่เป็นหรอกเหรอ?”

ผู้ชายตระกูลเจี่ยนไม่สูบบุหรี่ เพราะที่บ้านมีน้องสาวคนเล็ก ย่าเจี่ยนจึงไม่อนุญาตให้เด็กผู้ชายตัวเหม็นพวกนี้สูบบุหรี่

เจี่ยนอี้เฉินเขากําบุหรี่ในมือแล้วไม่ได้ยกมันมาสูบ เขาเพียงแค่เฝ้าดูควันที่ลุกไหม้อย่างเงียบๆ
เห็นว่ามันกลายเป็นเถ้าถ่านและตกลงไปที่พื้น

หยูซีเกลี้ยกล่อม “ถ้านายรู้สึกกับเธอ ก็อย่าทําแบบนี้เลย”

เห็นได้ชัดว่าตัวเขาเองค่อนข้างเศร้า แต่ก็ต้องแกล้งท่าเป็นไม่สนใจ

“ฉันไม่ชอบเธอจริงๆ” เจี่ยนอี้เฉินอธิบาย “ฉันไม่รู้ว่าการชอบใครสักคนมันรู้สึกยังไง”

“ทําไมนายถึงคิดแบบนั้นล่ะ?”

“ฉันเอาความรักของตัวเองให้กับคนที่ฉันรักที่สุดไปนานแล้ว”

“นายพูดอะไรแปลกๆ อีกแล้ว ฉันว่านายไม่ได้สูบบุหรี่หรอก นายดื่มเหล้าใช่ไหม? แถมยังดื่มมากด้วย”

“หยูซี การชอบใครสักคน มันให้ความรู้สึกเหมือนกับการปกป้องครอบครัวของตัวเองรึเปล่า?” “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง? เรื่องนี้ต้องถามนายท่านเชิ่ง”
“ก็จริง”

“ฉันไม่คิดว่าจู่ๆ นายจะหมดกําลังใจแบบนี้ ฉันไม่ค่อยชินเท่าไหร่”

เจี่ยนอี้เฉินหัวเราะ เขาดับควันในมือแล้วลุกขึ้น

“หยูซี เจ้าโง่เอ๊ย นายเชื่อในทุกอย่างที่ฉันพูดเหรอ? ฮ่าๆๆๆ…. หลอกง่ายเกินไปล่ะมั้ง!

นอกจากนายคงไม่มีใครไอคิวต่ําเท่านี้แล้วล่ะ!”