เทียบท้ายุทธเวท นิยาย บท 21
ผู้คนทั้งหมดโห่ขึ้นมา สีหน้าแต่ละคนดูหยอกล้อ และมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น
หวังชาวสีหน้าเขียว สายตาเยือกเย็น และกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ
เขาคาดไม่ถึงว่า ผ่านไปหลายปีขนาดนี้ ช่ายคุนก็ยังำม่ยอมปล่อยเขาไปอีก!
“แกรังเกียจที่เงินน้อยเหรอ?”
ช่ายคุนหัวเราะเยาะ และหยิบเงินก้อนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าโดยตรง
กองไว้ตรงหน้าของหวังชาว และเย้ยเยาะ: “ฉันให้แกอีกหนึ่งแสน หวังชาว แกต้องคิดให้ดี ในนั้นมีสองแสน คุกเข่าลงมาดื่มมันซะ เงินนี้เป็นของแก!”
“เงินสองแสนก็เยอะอยู่นะ!”
“เงินแค่นี้ก็พอสำหรับค่าผ่าตัดแม่ของนาย!”
“ในฐานะเพื่อนเก่า ฉันกำลังช่วยแกอยู่นะ แกอย่าไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี”
ได้ยินคำพูดของช่ายคุน สีหน้าหวังชาวบูดบึ้งจนดูไม่ค่อยสู้ดี
จงเจียยั่นอยู่ที่ข้างๆก็หัวเราะเยาะเย้ยพูดว่า: “หวังชาวนายแสร้งทำเป็นสูงส่ง ว่ากันว่าหลังจากที่แกเลิกกับฉัน ได้เป็นลูกเขยแต่งเข้าของตระกูลร่ำรวยเหรอ? กระดูกสันหลังก็คดงอ ยังแสร้งทำเป็นสูงส่งต่อหน้าพวกเรา นายคิดว่าแบบนี้มีความหมายเหรอ?”
“ตอนนั้นโชคดีที่ฉันทิ้งแกได้ทันเวลา ไม่อย่างทำให้ฉันเสียเวลาตลอดชีวิต!”
“ช่ายคุน จงเจียยั่น พวกเธออย่ามากเกินไป!”
กัวฝานที่โดนตบเมื่อกี้นี้เห็นหวังชาวถูกดูถูก กัดฟัน
เพียะ!
ช่ายคุนก็ตบหน้าของกัวฝานฉาดหนึ่ง และพูดอย่างชั่วร้าย: “ไอ้อ้วนกัว แกเป็นใคร ใครให้แกยุ่งเเรื่องของกู?”
“แกแม่งกล้าพูดมากอีก เชื่อมั้ยว่ากูจะให้มึงดื่มปัสสาวะม้า?”
หลังจากที่ตบฉาดนี้เสร็จ ช่ายคุนยกแก้วเหล้าขึ้น
พูดกับหวังชาวพูดว่า: “หวังชาว ฉันถามแกอีก แกจะดื่มเหล่านี้หรือเปล่า?”
“ฉันดื่ม!”
หวังชาวกระตุกมุมปาก รับแก้วเหล้าทืทำให้คนน่าขยะแขยง
ช่ายคุนพูดด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวว่า: “แบบนี้ถึงจะถูกสิ ศักดิ์ศรีเป็นสิ่งที่ไม่มีค่าที่สุด”
“แต่ว่าถ้าอยากได้เงิน ต้องดื่มให้หมดไม่เหลือสักหยด ไม่เหลือสักหยด”
กัวฝานพูดด้วยสีหน้ากระวนกระวายว่า: “พี่ชาว พี่อย่าดื่มนะ! รับเงินนี้ไว้มาไม่ได้นะ!”
หวังชาวยกเหล้าในมือขึ้น มองดูแวบหนึ่ง ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา
ตะโกนอย่างเย็นชา: “ฉันดื่มโคตรพ่อโคตรแม่มึงสิ!”
หลังจากพูดจบ เขาก็สะบัดข้อมือ และสาดเหล้าในมือใส่หน้าช่ายคุน!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งก้อนเสมหะสีเหลืองข้นที่เขาถ่มใส่เมื่อกี้นี้ ในเวลานี้ติดอยู่บนใบหน้าของเขา เป็นที่น่าสยดสยอง
ตูม!
คนทั้งหมดตกตะลึง!
ไม่มีใครคาดคิดว่า หวังชาวจะส่าดเหล้าใส่หน้าของช่ายคุน!
หวังชาวบ้าไปแล้วหรือเปล่า?
เขาอยากตายเหรอ?
กัวฝานก็ตกตะลึงเช่นกัน
พี่ชาวโหดเกินแล้วไปนะ
นั่นเป็นช่ายคุนเลยนะ!
เมื่อจงเจียยั่นเห็นฉากนี้ ก็กรีดร้องด้วยความตกใจ
“แก! ไอ้เศษสวะอย่างแก แกรู้มั้ยว่าแกกำลังทำอะไรอยู่? แกรนหาที่ตายนะแก!”
เธอตะโกนใส่หวังชาวครั้งแล้วครั้งเล่า แทบอยากจะบีบคอของหวังชาวให้กับตายในทันที!
สีหน้าของช่ายคุนดูไม่ค่อยสู้ดีในทันที และความโกรธของเขาทำให้สีหน้าดูดุร้าย
สมควรตาย!
ไอ้สารเลวสมควรตาย!
“ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่าแก!”
ช่ายคุนหยิบขวดเหล้าขึ้นมา ก็จะฟาดไปที่หัวของหวังชาว
หวังชาวแสยะยิ้มอย่างเหยียดหยาม
เขาเอียงหัวเพื่อหลบ ต่อจากนั้นพุ่งไปข้างหน้า บีบคอของช่ายคุนในทันที และยกเขาทั้งคนขึ้นมา
ผลัวะ!
เสียงเนื้อกระทบโต๊ะกระจกดังกึกก้องในทันที
หวังชาวยกร่างของช่ายคุนกระแทกลงไปที่บนโต๊ะอย่างรุนแรง และแรงมหาศาลก็ทำลายกระจกทั้งบานโดยตรง
ช่ายคุนถูกทำร้ายจนมึน ยังไม่ทันตั้งสติได้ หวังชาวก็ทุบขวดเบียร์อีกใบบนหัวของเขาอีก
ขวดเหล้าแตกกระจาย เลือดกระเซ็นไปทั่ว ทำให้แก้มของช่ายคุนเป็นสีแดงทันที
หวังชาวสีหน้าเยือกเย็น สายตาน่ากลัว
ทั่วทั้งห้องวีไอพี เงียบกริบ
ทุกคนก็คาดไม่ถึงว่า คนไม่เอาไหนอย่างหวังชาวจะทำตัวได้รุนแรงขนาดนี้
“คนที่รังแกผู้อื่น ก็โดนคนอื่นรังแกเหมือนกัน!”
แต่หวังชาวกลับโบกมือพูดว่า: “ช้ายคุนบอกว่าจะฆ่าฉัน ฉันกลับจะดูเขาจะฆ่าฉันยังไง!”
จงเจียยั่นก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน
คาดไม่ถึงว่าไม่เจอหลายปี หวังชาวจะกลายเป็นหยิ่งยโสเช่นนี้
“หวังชาว ตอนนี้แกเหิมเกริมให้เต็มที่เถอะ ตอนนี้แกกระโดดโลดเต้นได้อย่างมีความสุขมากขึ้นเท่าไหร่ เดี๋ยวแกจะตยได้อย่างอนาถมากเท่านั้น!”
“พ่อของแฟนฉันเป็นผู้จัดการของอัลบั้มเคที เพร์รี!”
“เขาแค่ขยับนิ้ว ก็สามารถขยี้แกให้ตายได้ ก็งง่ายกายเหมือนกับขยี้มดให้ตาย!”
จงเจียยั่นพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึง
หลังจากที่พูดจบ ประตูห้องวีไอพีก็เปิดออกทันที
ชายชุดดำหลายสิบคนเดินเข้ามาจากนอกประตูพร้อมอาวุธมีดไม้
ท่าทางดุดันดุร้าย รัศมีอาฆาตพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า!
ผู้ชายเหล่านี้แต่ละคนก็สูงมากกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเซติเมตร มีรูปร่างที่แข็งแกร่ง และมีออร่าที่น่าเกรงขาม
ท่ามกลางฝูงชน ชายหัวล้านอ้วนสวมสร้อยทองเส้นใหญ่ยืนอยู่แถวหน้า
ดวงตาของเขามืดมน สีหน้าเย็นชา และเปล่งรัศมีที่กดขี่ไปทั่วร่างกาย
ในห้องวีไอพี ทุกคนก้มหน้าลง ไม่กล้ามองชายคนนั้น
คนนี้คือพ่อของช่ายคุน ช่ายสวี!
สายตาของเขามองไปทางช่ายคุน เมื่อเห็นลูกชายโดนทำร้ายจนกลายเป็นแบบนี้ สายตาเยือกเย้น และแสดงความอาฆาตแค้น
“ใครทำร้ายกัน? ออกมาเดี๋ยวนี้!!!”
น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำ ทำให้คนคนกลัวจนสั่น
สายตาของทุกคนก็มองไปที่หวังชาวอย่างพร้อมเพรียงกัน
สายตาของช่ายสวีก็มองตามไป สีหน้าก็บึ้งตึงในทันที และความเย็นชาในดวงตาก็แข็งแกร่งขึ้น
“แกทำร้ายเหรอ?”
เขาถามด้วยทุ้มต่ำ
“ใช่ ฉันเอง”
หวังชาวสบตบด้วย และพยักหน้าพูด
“อย่ามายืนคุยกับฉัน แกไม่คู่ควร!”
“คุกเข่าลงซะ!!!”
ช่ายสวีก็ตะโกนในทันที เสียงดังกึกก้อง และหลายคนก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทียบท้ายุทธเวท
รอครับ...
รอครับ...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...