เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 14

เนื่องในวันหยุดหลังจากที่ใบบุญทำโอทีติดต่อกันมาหลายสัปดาห์ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ เมื่อหญิงสาวไม่เคยคิดที่จะหยุดงาน ถ้าหากที่แผนกมีโอทีเธอจึงไม่รีรอให้ว่างเว้น ทำจนครบเจ็ดวัน แต่ทว่าเช้าของวันอาทิตย์นี้ หญิงสาวได้ตื่นมาซักผ้า เพราะต้องพาใบบุญไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้า ตามที่ได้สัญญากับหนูน้อยเอาไว้

“ตื่นเช้าจังพี่ วันหยุดทั้งทีทำไมไม่นอนพัก เดี๋ยวฉันทำให้ก็ได้” ใบบัวได้ยินเสียงน้ำดัง เธอจึงงัวเงียตื่นขึ้นมา แล้วก็พบว่าพี่สาวกำลังซักผ้าอยู่เต็มกะละมัง

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ทำเอง วันนี้นัดกับใบพลูเอาไว้ ว่าจะพาไปกินไอศกรีมที่ห้างสักหน่อยไม่ได้ไปนานแล้ว ใบบัวเธอจะไปด้วยกันไหมล่ะ” หญิงสาวเอ่ยถามน้องสาว พลางก้มหน้าก้มตาตั้งใจ ซักผ้าที่อยู่ในกะละมังด้วยความคล่องแคล่วว่องไว

“ไม่ไปดีกว่าฉันอยากอยู่บ้านอ่านหนังสือ พี่ใบบุญคือว่า...” ใบบัวอ้ำอึ้งไม่รู้ว่าเธอควรบอกเรื่องสำคัญให้กับพี่สาวได้ทราบดีไหม เพราะในความโชคดี ต้องแลกมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกายของใบบุญ

“มีอะไรพูดมาสิ พี่ฟังอยู่” ใบบุญจัดการเอาผ้าในกะละมังบางส่วนที่ซักเสร็จแล้วบิดใส่ตะกร้าเพื่อนำไปผึ่งแดด

“อืม... พี่เปิดดูสิ” ใบบัวส่งกระดาษที่เธอปริ้นมาจากร้านหลังเลิกเรียนส่งให้พี่สาว พร้อมกับใบหน้าที่ลุ้นไปด้วย เมื่อเธอไม่รู้ว่าใบบุญควรดีใจหรือหนักใจดี

“มือพี่เปียกอยู่ มันคืออะไร อาจารย์เรียกให้ผู้ปกครองไปประชุมอีกแล้วเหรอ” ใบบุญพูดพร้อมกับหยิบผ้าในตะกร้าใส่ไม้แขวนขึ้นตากที่ราวไม้ ซึ่งใบโพธิ์เคยทำเอาไว้ให้นานแล้ว

“พี่ก็นะ... มันคือผลสอบของใบบัวต่างหากเล่า ฉันสอบติดแพทย์แล้วนะพี่” คำบอกเล่าของน้องสาวทำให้ใบบุญถึงกับหูอื้อ เธอทั้งดีใจและหนักใจในคราเดียวกัน แต่หญิงสาวก็ไม่มีวันที่จะทำให้น้องเปลี่ยนใจไปเรียนสายอื่น

“ถ้าเกิดว่า พี่ไม่ไหว ฉันเรียนครูก็ได้นะ” ใบบัวพยายามประคองเสียงไม่ให้สั่นเครือ แม้ว่าเธอจะกู้ทุนรัฐบาลเรียน แต่ค่าใช้จ่ายที่ตามมาก็มากกว่าสายอาชีพอื่นๆ ค่าอุปกรณ์โน่นนี่นั่นสารพัด ไม่รู้ว่าพี่สาวของเธอจะไหวหรือเปล่า

“ไหวสิ ทำไมพี่จะไม่ไหว วันนี้เราไปเลี้ยงฉลองกันนะ นานแล้วที่ไม่ได้ไปกินอาหารนอกบ้าน” ใบบุญฝืนยิ้มหน้าบาน เพื่อแสดงอาการให้น้องสาวคลายความกังวล ไม่ว่าจะยังไงเธอก็พร้อมจะพุ่งชน ความฝันของใบบัวจะต้องจบลงอย่างงดงาม เธอจะไม่ยอมให้น้องต้องเปลี่ยนไปเรียนในสายวิชาชีพที่ไม่ได้ชอบเด็ดขาด