เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 15

“ถ้าเธอกลับมาชีวิตของฉันคงวุ่นวายน่าดู ลูกเมียฉันยิ่งอยู่ไกล จะทำยังไงให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่อย่างไร้เงื่อนไขนะ” กวินยังคงพูดถึงใบบุญและใบพลู ก่อนที่เขาจะตัดสินใจกดรับสายริสาอย่างเอือมๆ

“คุณกวิน! คุณงานยุ่งจนไม่มีเวลารับสายริสาเลยเหรอคะ อย่าให้รู้นะว่าคุณแอบไปยุ่งกับผู้หญิงคนไหน ริสาไม่ยอมจริงๆ ด้วย” หล่อนพูดออกมาเสียงแหลม โดยไม่สนใจว่าคนปลายสายจะรู้สึกยังไง เมื่อริสาถูกเลี้ยงตามใจเสียจนเคยตัว

“ผมกำลังจะออกไปพบลูกค้า คุณริสามีธุระอะไรสำคัญหรือปล่าครับ” กวินยังคงพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเข้ม เขาไม่เคยพูดจาอ่อนหวานหรือว่าให้ความหวังริสาแม้แต่น้อย แต่การที่ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธกลับทำให้หล่อนคิดว่าเขามีใจ เพราะเห็นว่ากวินไม่มีใคร จึงทำให้ริสาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ทุกครั้งเวลาที่หล่อนเข้าใกล้เขา ก็มักจะอ่อยจนแทบอยากเปลื้องผ้าต่อหน้าทุกที

แต่ชายหนุ่มกลับเฉยชา แต่เธอก็ยังไม่เลิกรา รอวันที่เขาใจอ่อนรับเธอไปอยู่ข้างกาย ทั้งที่เขานั้นมีใครอยู่แล้วเต็มหัวใจ แต่ริสาไม่รู้ และก็คงไม่มีใครรู้นอกจากตะวันกับเอเดน ที่คิดว่าเขาคงไม่มีวันได้เจอกับเธอผู้เป็นดวงใจ

“นี่คุณเห็นลูกค้าเป็นพระเจ้ารึไง ถ้าเขารอไม่ได้จะแคร์ทำไม ไม่คิดถึงริสาบ้างเลยเหรอคะ ริสาคิดถึงคุณนะ” หล่อนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แต่ทำไมกวินกลับรู้สึกรำคาญ ทั้งที่เธอสวยระดับนางงาม ผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็อยากเข้าใกล้ริสากันทั้งนั้น ยกเว้นเขาคนเดียวละมั้ง ที่ไม่รู้สึกพิเศษกับเธอเลย

“ถ้าไม่มีลูกค้า ก็ไม่มีกวินชู ผมต้องไปแล้ว ขออนุญาตวางสายนะครับ คุณริสา” ครั้งแรกที่กวินใช้น้ำเสียงนุ่มนวลกับหล่อน เพื่อถนอมน้ำใจ พอพูดจบประโยคกวินก็ตัดสายจากริสาทันที เขาคิดว่าป่านนี้หล่อนคงกรี้ดสิบตลบไปแล้ว ที่ถูกขัดใจแบบนี้

“นายรองแน่นะครับว่าคุณริสาจะไม่กลับก่อนกำหนด” ตะวันถึงกับเลิกคิ้วขึ้นถามด้วยความอยากรู้ เพราะถ้าริสากลับมาก่อนที่ใบบุญกับลูกจะย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ทุกอย่างคงยุ่งเหยิงไปหมด

“ฉันไม่มีทางให้ใครหน้าไหน แตะต้องลูกเมียของฉันหรอกนะตะวัน นี่ใครนายกวินผู้ที่เคยมีอิทธิพลไม่น้อยไปกว่าเอเดนเลยนะ” ชายหนุ่มประกาศถึงกิตติศัพท์ของเขาให้ลูกน้องคนสนิทได้ระลึกถึงอดีต ที่เคยโด่งดังในวงการธุรกิจสีเทามาก่อนหน้านี้

“ครับนายรอง ผมว่าเรารีบไปกันเถอะ เผื่อรถติดด้วย” พอตะวันพูดจบกวินได้เดินนำหน้าลูกน้องตรงไปที่รถยนต์คันหรูทันที

หลังจากทำงานบ้านเสร็จ ใบบัวโทรเรียกแท็กซี่ให้มารับ วันนี้คงเป็นวันที่เธอต้องจ่ายจนกระเป๋าฉีก แต่พอมองไปที่ใบพลูสีหน้าของเธอดูสดใส ดวงตาที่สุกสกาวเป็นประกาย เมื่อได้ออกจากบ้าน พลอยทำให้ใบบุญหายกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายในวันนี้