เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 2

หลายวันผ่านไปเอเดนเริ่มไม่แน่ใจ ในสิ่งที่เขาต้องการจะพิสูจน์ ซึ่งชายหนุ่มกำลังคิดว่าเขาไม่ควรเอาความรู้สึกของพลอยชมพูมาล้อเล่น และถ้าหากเธอมีใจให้กับกวินจริงๆ เขาจะทำยังไง เขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ ได้อย่างนั้นหรือ ตอนนี้ในหัวของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความคิด ที่ปลงไม่ตก

ก่อนจะเดินเข้าไปในบ่อน ซึ่งเต็มไปด้วยนักพนันตัวยง จากนั้นชายหนุ่มจึงปลีกตัวเดินเข้าไปด้านบน ซึ่งทำให้เขาถึงกับงงเมื่อได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากประตูห้อง

"อื้ม รีบจัดการสักทีสิค่ะ" เสียงหวานของ หญิงสาว เรียกร้องให้ชายตรงหน้าได้ทำในสิ่งที่ใจเขาปรารถนา ทั้งที่ความเป็นจริงใบบุญไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งตรึงใจกับชายใดมาก่อน เขาจะรู้หรือเปล่านั่นมันคือการแสดงที่เธอพยายามเสแสร้งหลอกตัวเอง เมื่อหญิงสาวพร้อมที่จะบำเรอปรนเปรอชายตรงหน้า เพื่อแลกเศษเงินของเขา ซึ่งมันจะทำให้เธอกับน้องๆ มีชีวิตรอดในยุคเศรษฐกิจฝืดเคืองเช่นนี้

ซึ่งใบบุญเป็นเสาหลักให้กับทุกคน เมื่อบิดามารดาของเธอเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว น้องทั้งสองคนของเธอต้องอยู่ต้องกินต้องใช้เมื่อทุกอย่างต้องแลกมาด้วยเงินตราทั้งนั้น หลังจากที่เอเดนได้ยินเสียงหวานกลับทำให้เขารู้สึกเบื่อ ไม่มีเสียงของผู้หญิงคนไหนทำให้ชายหนุ่ม รู้สึกกระชุ่มกระชวย ประทับใจเท่ากับน้ำเสียงของพลอยชมพู ชายหนุ่มจึงสับเท้ากลับเดินลงมาชั้นล่าง ก่อนจะไปนั่งดื่มที่มุมประจำ ซึ่งถูกจัดตกแต่งเอาไว้สำหรับนักพนัน ซึ่งมีทั้งอาหารคาวหวานและเครื่องดื่มไว้บริการเต็มที่

"ฉันมีลูกสาว เสี่ยไม่ต้องกลัวหรอกน่า ถ้าไม่ได้เงินคืนจากผม เดี๋ยวพลอยชมพูก็ต้องหาวิธีคืนให้เสี่ยอยู่ดี" เมื่อผีพนันเข้าสิงทำให้ นายชัยชนะลืมคำว่าผิดชอบชั่วดี คิดเสนอลูกสาวขึ้นมาเป็นข้อต่อรองเพื่อให้ได้เงินมาเล่นการพนัน ในขณะที่เอเดนกำมือแน่นเพราะความโกรธ เมื่อคนที่นายชัยชนะพูดคุยอยู่ด้วยนั่นคือเสี่ยบัญชาผู้มากด้วยอิทธิพล

ภายในห้องของกวินกำลังดุเดือด เมื่อหญิงสาวตั้งใจที่จะใช้เรือนกาย ให้ชายตรงหน้าได้เชยชมจนหนำใจ จากเด็กก้นครัวค่อยๆ ไต่เต้าหรือใช้เต้าไต่ เมื่อกวินเสนอให้ค่าตัวเธอถึงห้าหลัก เมื่อเขาอยากสัมผัสและลิ้มรสสวาท จากสาววัยกระเตาะ เพราะหญิงสาวยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ แต่ที่เข้ามาทำงานได้ก็อยู่ภายใต้เงื่อนไขหลายประการ

ที่สำคัญใบบุญไม่ได้เป็นเด็กเสิร์ฟอย่างที่กวินเข้าใจ เมื่อหน้าที่หลักของเธอนั้นคือการหั่นผักอยู่ในครัว และคอยหยิบจับโน่นนี่นั่น ตามแต่เชฟจะสั่งการ ซึ่งเธอยอมทำงานทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินมาจุนเจือครอบครัว

"เธอมาทำงานที่นี่นานหรือยังทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นหน้า" กวินเริ่มสงสัยใบบุญ ซึ่งวันนี้ที่เธอ เอาอาหารและเครื่องดื่มขึ้นมาเสิร์ฟให้เขา เพราะพี่ผู้หญิงที่เธอรู้จักปวดท้องขึ้นอย่างฉับพลัน ใบบุญจึงอาสายกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟแทน

"หนู...เอ่อ... หนูเพิ่งมาทำได้ไม่กี่เดือนเองค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ซึ่งในเวลานี้ภายในเรือนกายของเธอ มีเพียงแค่ชุดชั้นในตัวจิ๋วปกปิดเอาไว้ เพื่อไม่ให้หน้าอกหน้าใจอวบอิ่ม และกลีบกุหลาบงามอวบนูนขาวโพลน เปิดเผยต่อสายตาของชายตรงหน้า

"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่มีทางทำอะไรรุนแรงในแบบที่เธอคิด แต่ฉันขอถามอีกสักครั้ง เพื่อความแน่ใจ เธอเต็มใจที่จะนอนกับฉันใช่ไหม" เสียงทุ้มของชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขานั้น ไม่ต้องการจะนอนกับผู้หญิง เพียงเพราะเธอ ต้องการเงินจากเขาเท่านั้น หากว่าหล่อนไม่เต็มใจเขาเองก็หมดสนุก

"นะ...หนู ตะ เต็มใจค่ะ" ใบบุญตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย เพราะเธอเริ่มรู้สึกหวาดกลัว ที่กล้าเอาตัวเข้าแลกทั้งที่รู้ว่ามันคือกับดัก เมื่อชายหนุ่มถอดเสื้อออก ซิกซ์แพ็กแน่นเป็นชั้น กล้ามของเขาเป็นมัดๆ ราวกับนักเล่นกล้าม ยิ่งเขาถอดกางเกงออกเหลือเพียงแค่บ๊อกเซอร์

ความตุงความใหญ่ของเป้าบอกได้คำเดียวว่า ถ้าถูกเขาดันเจ้าดุ้นมุดเข้ามา เธอคงรู้สึกจุกจนพูดไม่ออกแน่ ท่าทางและความไร้เดียงสาของหญิงสาวตรงหน้า ทำให้กวินมองเธอด้วยแววตาที่กระหยิ่มยิ้มย่อง มุมปากกระตุกยกขึ้น เมื่อเขานั้นอยากจะลิ้มลองแม่กวางน้อย ที่หลงทางเข้ามาในอาณาจักรของนักล่า โดยที่เธอนั้นไม่รู้ตัวว่าชายหนุ่มมีความหื่นกระหายเพียงใด

"อื้ม...เดี๋ยวก่อนค่ะ" หญิงสาวถึงกับร้องห้ามเมื่ออุ้งมือของเขาแตะสัมผัสลงมาที่เต้าอวบทั้งสองข้าง พร้อมกับบีบเคล้นเบาๆ อย่างเราอารมณ์ ที่สำคัญในเวลานี้ชายร่างกายกำยำ กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอ มิหนำซ้ำเป้ากางเกงของเขายังถูไถลงมาที่เนื้อนูน จนทำให้ใบบุญรู้สึกแปลกๆ แต่ก็สร้างความเสียวซ่านไปทั้งร่าง อย่างบอกไม่ถูก