เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 30

พอรถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้านหลังโตดูโอ่อ่า ใบบุญค่อยๆ ก้าวเท้าเดินลงมาจากรถด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เมื่อเธอกับเขาต่างกันราวฟ้ากับเหว ใครเล่าจะรู้ว่าบิดาของลูก จะเป็นถึงประธานบริษัทกวินชู ที่ดูยังไงเขาก็ไม่น่าจะเข้ากับเธอได้

“เป็นอะไรเข้าบ้านสิ เอากระเป๋ากับปิ่นโตมาผมถือให้” กวินไม่พูดเปล่าเขาคว้ากระเป๋าและปิ่นโตไปจากมือของหญิงสาวมาถือเอาไว้เอง ขณะที่ใบบุญเอาแต่ยืนตัวแข็งทื่ออย่างกับคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ เมื่อหญิงสาวกำลังคิดว่าตัวเองอยู่ในฝัน และไม่พร้อมตื่น ถ้าหากว่าเธอต้องเสียกวินไป ใช่ว่าเขาร่ำรวยจนล้นฟ้า แต่เป็นเพราะว่าเขาเป็นผู้ชายที่ปฏิบัติกับเธอราวกับเจ้าหญิงในนิยาย ที่มีเขาเป็นเจ้าชายมายืนอยู่ข้างกายเธอ

“ใบบุญ ใบบุญครับ เข้าบ้านไปอาบน้ำจะได้มาทานข้าว” เสียงทุ้มที่เรียกชื่อเธอขึ้นมาหลายครั้ง ทำให้หญิงสาวได้สติ พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง เมื่อเธอไม่ได้ฝันไป

“เอ่อ... คือ ฉันว่า... คุณเข้าไปเรียกใบพลูให้ออกมาจะดีกว่า ฉันอยากกลับบ้านแล้ว” ใบบุญพูดออกไปด้วยถ้อยคำที่อ้ำอึ้ง เมื่อเธอไม่ชินกับการที่จะต้องเข้าไปในบ้านของกวิน เมื่อสมองได้สั่งการให้เธอกลับ ขณะที่หัวใจกำลังใช้ความพยายามอย่างหนัก ในการห้ามไม่ให้ถลำรักเขาจนหมดใจ เพราะเธออาจจะเจ็บหนัก ถ้าหากวันหนึ่งกวินเจอผู้หญิงที่คู่ควร ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือริสา

“ที่นี่คือบ้านของเรา พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปที่เขต จะได้จัดการอะไรให้มันถูกต้อง เพื่อสร้างความเชื่อมั่นในตัวผม ผมขอสัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณไปไหน เชื่อใจผมนะใบบุญ” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นตั้งมั่น แต่ทว่าฟังดูนุ่มนวลเสนาะหู แฝงไปด้วยความรักเธอจนหมดหัวใจอย่างไม่มีสิ่งใดมาสั่นคลอนได้

“แต่ฉันว่า...” หญิงสาวคิดหาทางปฏิเสธ แต่ทว่าชายหนุ่มกลับรีบตัดบทพาเธอเข้าบ้าน

“ไม่มีแต่ครับ น้ำค้างลงแล้วเดี๋ยวไม่สบายเข้าบ้านกันเถอะ” กวินไม่พูดเปล่า เขารีบโอบคนตัวเล็กให้เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน ซึ่งใบบุญเองก็ยอมทำตามชายหนุ่มอย่างว่าง่าย

เมื่อก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน สายตาทุกคู่จับจ้องมองมาที่ใบบุญราวกับว่าเธอได้ทำผิดมหันต์ พร้อมกับการถูกลงโทษทัณฑ์ ทั้งที่เธอนั้นใสซื่อเกินกว่าจะคิดร้ายกับใครได้ โดยเฉพาะสายตาของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ หญิงสูงวัย หล่อนมองมาที่ใบบุญอย่างไม่พอใจ ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

“ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันก็ดีแล้ว ป้าจิตร ลูกสาวผมหลับไปหรือยัง” เมื่อมาถึงกวินได้เอ่ยถามหญิงสูงวัยถึงใบพลูทันที