เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 30

พอรถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้านหลังโตดูโอ่อ่า ใบบุญค่อยๆ ก้าวเท้าเดินลงมาจากรถด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เมื่อเธอกับเขาต่างกันราวฟ้ากับเหว ใครเล่าจะรู้ว่าบิดาของลูก จะเป็นถึงประธานบริษัทกวินชู ที่ดูยังไงเขาก็ไม่น่าจะเข้ากับเธอได้

“เป็นอะไรเข้าบ้านสิ เอากระเป๋ากับปิ่นโตมาผมถือให้” กวินไม่พูดเปล่าเขาคว้ากระเป๋าและปิ่นโตไปจากมือของหญิงสาวมาถือเอาไว้เอง ขณะที่ใบบุญเอาแต่ยืนตัวแข็งทื่ออย่างกับคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ เมื่อหญิงสาวกำลังคิดว่าตัวเองอยู่ในฝัน และไม่พร้อมตื่น ถ้าหากว่าเธอต้องเสียกวินไป ใช่ว่าเขาร่ำรวยจนล้นฟ้า แต่เป็นเพราะว่าเขาเป็นผู้ชายที่ปฏิบัติกับเธอราวกับเจ้าหญิงในนิยาย ที่มีเขาเป็นเจ้าชายมายืนอยู่ข้างกายเธอ

“ใบบุญ ใบบุญครับ เข้าบ้านไปอาบน้ำจะได้มาทานข้าว” เสียงทุ้มที่เรียกชื่อเธอขึ้นมาหลายครั้ง ทำให้หญิงสาวได้สติ พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง เมื่อเธอไม่ได้ฝันไป

“เอ่อ... คือ ฉันว่า... คุณเข้าไปเรียกใบพลูให้ออกมาจะดีกว่า ฉันอยากกลับบ้านแล้ว” ใบบุญพูดออกไปด้วยถ้อยคำที่อ้ำอึ้ง เมื่อเธอไม่ชินกับการที่จะต้องเข้าไปในบ้านของกวิน เมื่อสมองได้สั่งการให้เธอกลับ ขณะที่หัวใจกำลังใช้ความพยายามอย่างหนัก ในการห้ามไม่ให้ถลำรักเขาจนหมดใจ เพราะเธออาจจะเจ็บหนัก ถ้าหากวันหนึ่งกวินเจอผู้หญิงที่คู่ควร ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือริสา

“ที่นี่คือบ้านของเรา พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปที่เขต จะได้จัดการอะไรให้มันถูกต้อง เพื่อสร้างความเชื่อมั่นในตัวผม ผมขอสัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณไปไหน เชื่อใจผมนะใบบุญ” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นตั้งมั่น แต่ทว่าฟังดูนุ่มนวลเสนาะหู แฝงไปด้วยความรักเธอจนหมดหัวใจอย่างไม่มีสิ่งใดมาสั่นคลอนได้

“แต่ฉันว่า...” หญิงสาวคิดหาทางปฏิเสธ แต่ทว่าชายหนุ่มกลับรีบตัดบทพาเธอเข้าบ้าน

“ไม่มีแต่ครับ น้ำค้างลงแล้วเดี๋ยวไม่สบายเข้าบ้านกันเถอะ” กวินไม่พูดเปล่า เขารีบโอบคนตัวเล็กให้เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน ซึ่งใบบุญเองก็ยอมทำตามชายหนุ่มอย่างว่าง่าย

เมื่อก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน สายตาทุกคู่จับจ้องมองมาที่ใบบุญราวกับว่าเธอได้ทำผิดมหันต์ พร้อมกับการถูกลงโทษทัณฑ์ ทั้งที่เธอนั้นใสซื่อเกินกว่าจะคิดร้ายกับใครได้ โดยเฉพาะสายตาของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ หญิงสูงวัย หล่อนมองมาที่ใบบุญอย่างไม่พอใจ ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

“ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันก็ดีแล้ว ป้าจิตร ลูกสาวผมหลับไปหรือยัง” เมื่อมาถึงกวินได้เอ่ยถามหญิงสูงวัยถึงใบพลูทันที

“คุณหนูใบพลูหลับไปแล้วค่ะ” ป้าจิตรตอบกลับเจ้านายหนุ่มของเธอออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ขณะที่ไอซ์หลานสาวของป้าจิตรยังคงมองมาที่ใบบุญอย่างไม่เป็นมิตร แต่ทว่านายยอดที่เป็นคนสวนกลับมองใบบุญด้วยความชื่นชม เพราะเธอแต่งตัวต่างจากผู้หญิงทุกคนที่เคยมาขอพบกวิน ไม่ว่าจะเป็นธุระเรื่องธุรกิจหรืออะไรก็ตามที ผู้หญิงทุกคนล้วนแต่งตัวเซ็กซี่เสมอ

“ดีแล้ว นี่คือคุณใบบุญ แม่ของหนูใบพลู เธอจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของผม ขอให้ป้าจันทร์ ไอซ์และนายยอด เคารพเธอเหมือนกับที่ทุกคนเคารพผม” กวินได้ประกาศต่อหน้าทุกออกไปด้วยน้ำเสียงเข้มน่าเกรงขาม แต่ทว่าใบบุญกลับทำหน้างอใส่เขาอย่างไม่พอใจ

“ใครบอกว่าฉันจะมาอยู่ที่นี่ ฉันแค่แวะมารับลูก เดี๋ยวก็จะกลับแล้ว” ใบบุญรีบปฏิเสธออกไป เมื่อกวินประกาศต่อหน้าทุกคนว่าเธอเป็นภรรยาของเขา แล้วยังจะมาอยู่ที่นี่ ซึ่งเธอยังไม่ได้ตัดสินใจเลย เขาจะมัดมือชกเธอแบบนี้ไม่ได้ แน่นอนผู้หญิงอย่างใบบุญไม่มีทางยอมง่ายๆ หรอก

“คุณเนี่ยดื้อกว่าใบพลูอีกนะ ป้าจิตรผมฝากปิ่นโตไปล้างที ส่วนคุณมานี่ ผมจะพาขึ้นไปอาบน้ำ”

“ฮ่ะ! จะบ้าเหรอปล่อยฉันนะ!” ใบบุญเริ่มขัดขืน เมื่อกวินฉุดแขนเธอลากให้เดินตามขึ้นบันไดไปบนบ้าน

“คุณจะเดินขึ้นไปดีๆ หรือว่าให้ผมอุ้มขึ้นไปครับ คุณใบบุญ หืม”

“คนบ้า! คุณคิดว่าตัวเองมีเงินแล้วจะทำอะไรได้รึไง คอยดูนะถ้าฉันกับลูกออกไปจากที่บ้านหลังนี้ได้ล่ะก็ จะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย”

ใบบุญตะคอกใส่หน้ากวินจนทุกคนอึ้ง เพราะไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนกล้าเถียงเจ้านายของบ้านหลังนี้ฉอดๆ ด้วยถ้อยคำที่ไม่ยำเกรง แถมท่าทางของเธอยังดูพยศ จนกวินถึงกับส่ายหัว แต่ทว่าสุดท้ายแล้วใบบุญก็ยอมเดินขึ้นไปบนบ้าน พร้อมกวินอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้

“ป้าฉันขอถามอะไรหน่อยสิหน่อยสิ คุณกวินเขาไปคว้าเอาผู้หญิงที่ไหนมาทำเมีย ดูท่าทางไม่มีสมบัติผู้ดีเอาเสียเลย” ไอซ์เอ่ยถามผู้เป็นป้าออกมาด้วยแววตารู้สึกริษยาใบบุญไม่น้อย

“อย่ายุ่งเรื่องของเจ้านาย แกไม่เห็นแววตาคุณกวินรึไง ดูเขารักคุณใบบุญกับคุณหนูใบพลูมาก เอาปิ่นโตไปล้างได้แล้ว จะได้ยกอาหารขึ้นไปให้คุณกวินกับภรรยาของเขา” ป้าจิตรยัดปิ่นโตใส่มือหลานสาว หล่อนถึงกับทำหน้ามุ่ย เมื่อเจ้านายหนุ่มมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนแล้วยังมีลูกพ่วงติดมาด้วย หล่อนคงหมดหวังที่จะยั่วยวนเขาแล้ว