เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 29

วันนี้ทั้งวันใบบุญแทบจะไม่มีสมาธิในการทำงานเลยสักนิด ซึ่งงานที่เธอทำนั้นต้องใช้สมาธิและโฟกัสถึงจุดที่มีตำหนิ ไม่ผ่านมาตรฐานการผลิต แต่ทว่าในเวลานี้สมองของเธอกลับเต็มไปด้วยเรื่องของกวิน การที่เขาโผล่เข้ามาในชีวิตของเธอกับลูก ไม่รู้ว่าชายหนุ่มต้องการอะไรกันแน่

ในเมื่อเขาก็มีคนรักอยู่แล้วทั้งคน ซึ่งอีกไม่นานเขาก็คงจะแต่งงานกัน แล้วเธอกับลูกยังจะมีความสำคัญอะไร ถ้าหากกวินมีครอบรัวมีภรรยาเป็นตัวเป็นตน มิหนำซ้ำยังดูเหมาะสมคู่ควรกันอีกด้วย

“ใบบุญ ใบบุญ!”

“อะไร! อยู่ใกล้แค่นี้เอง ทำไมเรียกเสียงดังจัง” หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง เมื่อชมพู่เรียกเธอออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยการตะเบ็ง จนเพื่อนร่วมงานบางคนที่กำลังทยอยเดินออกไปด้านนอก มองมาที่ใบบุญกับชมพู่ด้วยความสงสัย

“เป็นอะไรทำไมวันนี้เธอใจลอยจัง”

“เปล่าสักหน่อย ทำไมวันนี้สองทุ่มเร็วจัง ชมพู่พอดีว่าวันนี้ฉัน... เอ่อ... มีคนมารับน่ะ คงไม่ได้กลับรถรับส่งพนักงาน” ใบบุญพูดจาออกมาอย่างอ้ำอึ้ง เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายให้ชมพู่เข้าใจยังไงดี เนื่องจากคนที่มารับเธอนั้นเขาเป็นถึงประธานบริษัท

“ฮันแน่... ใครมารับ แฟนเหรอ” ชมพู่แกล้งพูดแหย่เพื่อนออกไป แต่ทว่าใบบุญกลับหน้าแดง ถึงแม้จะพยายามปฏิเสธ แต่พอเอาเข้าให้จริงหญิงสาวก็ปฏิเสธไม่ได้ ซึ่งเธอเองก็รู้สึกดีไม่น้อยที่เขามารอรับในวันนี้

“ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอกน่า ฉันไปแล้วนะ” เมื่อหยิบกระเป๋าพร้อมปิ่นโต ออกมาจากล็อกเกอร์ ใบบุญก็รีบปลีกตัวเดินออกมาทันที เพราะเธอไม่อยากให้ใครสงสัย

พอเดินออกมาจากโรงงานหญิงสาวเอาแต่ยืนมองซ้ายขวา เพราะไม่รู้ว่าท่านประธานหนุ่มได้มานั่งรออยู่ในรถอย่างที่พูดเอาไว้หรือเปล่า หรือเขาแค่พูดเล่นที่บอกว่าจะมารอรับเธอ

ซึ่งในเวลานี้ใบบุญไม่รู้ว่ารถของกวินคันไหนกันแน่ เธอจึงทำได้เพียงแค่ยืนรอ เพราะรถที่จอดอยู่หน้าโรงงานนั้นมีด้วยกันหลายคันเลยในตอนนี้

กวินนั่งมองใบบุญอยู่ในรถด้วยแววตาที่เป็นประกาย หญิงสาวร่างเล็กหุ่นเพรียวท่าทางทะมัดทะแมง เมื่อเธออยู่ในชุดฟอร์มโรงงาน แต่ทว่าท่านประธานหนุ่มกลับรู้สึกหลงใหลในความเป็นใบบุญ ไม่ว่าเธอจะสวมชุดไหนสำหรับเขาแล้ว หญิงสาวก็ยังคงตราตรึงใจกวินไม่เสื่อมคลาย

Rrrr!!! เสียงมือถือของหญิงสาวดังขึ้น พร้อมกับโชว์ชื่อคนโทรเข้ามา ทำให้หัวใจดวงน้อยของใบบุญเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทั้งที่เธอน่าจะน้อยใจเขามากกว่า เมื่อเรื่องของริสายังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอเต็มไปหมด

“ทำไมต้องดีใจขนาดนี้ด้วยนะ หัวใจเจ้ากรรมแกกำลังทรยศเจ้าของอยู่รู้ไหมเนี่ย” หญิงสาวบ่นพึมพำให้กับหัวใจเจ้ากรรมที่มันกำลังเต้นแรง

“ฮัลโหล” ใบบุญกดรับสายพร้อมกับพูดทักทายออกไปด้วยประโยคสั้นๆ

“คุณจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหมครับ หืม” กวินเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงกวนๆ

“แล้วฉันจะตรัสรู้ไหม ว่ารถของคุณคันไหน” คราวนี้เป็นใบบุญที่พูดสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ราวกับคนที่กำลังถูกขัดใจอย่างหนัก

“รถสปอร์ตสีแดง คันที่จอดอยู่ตรงหน้าคุณไง หรือผมต้องลงไปเชิญ เปิดประตูให้ด้วยไหมครับ หืม” ที่กวินเอ่ยถามออกไปแบบนั้น เพราะเขารู้ดีว่าใบบุญจะต้องรีบปฏิเสธทันที

“ไม่ ไม่ ไม่! อย่าแม้แต่จะคิด ฉันยังไม่อยากตกเป็นขี้ปากของใครมากไปกว่านี้” ใบบุญพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้รถสปอร์ตคันหรู ที่ดูมีราคาแพงหลายสิบล้าน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้น

“หึ! ป๊อด ชะมัด” กวินหัวเราะอยู่ในลำคอ พร้อมกับคำพูดที่ทำให้ใบบุญไม่ค่อยพอใจ ซึ่งทั้งสองยังคงโต้ตอบกันไปมาผ่านโทรศัพท์มือถือ

“ใช่! ฉันมันป๊อด แต่ตอนนี้ช่วยดันประตูออกให้ฉันหน่อยสิ เปิดยังไงอ่ะ” คำพูดของคนตัวเล็กยิ่งทำให้กวินรู้สึกชอบเธอมากขึ้น เมื่อใบบุญไม่เคยมีมารยาเสแสร้ง ซึ่งเธอมักจะทำอะไรที่มันดูโก๊ะๆ แต่สำหรับเขาแล้วเธอช่างดูน่ารัก จนเขาแทบอดใจไม่ไหว เมื่อเห็นผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอทีไร ทำให้กวินอยากประกาศออกไปให้ใครต่อใครได้รู้ว่าเธอคือผู้หญิงของเขา

“แล้วใบพลูละค่ะ” เมื่อขึ้นมานั่งบนรถหญิงสาวรีบถามหาลูกทันที ซึ่งในตอนนี้ภายในรถดูแคบลงไปอย่างถนัดตา เมื่อเธอกับกวินอยู่กันสองต่อสอง และใบบุญก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนขับเอง แล้วยังมานั่งรอเธอแบบนี้ ได้เป็นนานสองนาน

“ป่านนี้ลูกคงหลับไปแล้วมั้ง มานี่ผมจะคาดเข็มขัดให้” กวินไม่พูดเปล่า เขาโน้มตัวเข้าหาหญิงสาวจนเธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมจากกายของเขา หัวใจของใบบุญเริ่มเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง แต่ทว่าคราวนี้มันแรงเสียจนกวินสัมผัสได้ จึงทำให้ชายหนุ่มเผยยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

“ยิ้มทำไม แล้วลูกอยู่กับใคร” หญิงสาวเอ่ยถามออกไปด้วยความเขินอาย เมื่อเขาคาดเข็มขัดให้เธอเสร็จก็เอาแต่จ้องหน้าเธออยู่แบบนั้น แสงสีส้มนวลจากหลอดนีออน แม้จะไม่สว่างเจิดจ้า แต่ก็ทำให้ใบบุญรู้ว่าเขากำลังจ้องเธออย่างไม่วางตา

“ผมไม่ปล่อยให้ลูกอยู่คนเดียวหรอกน่า ผมอยากมารับคุณแบบนี้ทุกวันจัง” กวินพูดพร้อมกับขับรถออกมาทันที แต่ถึงกระนั้นก็มีคนแอบเห็นใบบุญขึ้นรถคันหรู เพียงแค่อันดาไม่รู้ว่าคนที่มารับหญิงสาวเป็นใคร หล่อนได้แต่เก็บความริษยาที่มีไว้ภายในใจ พรุ่งนี้คงกลายเป็นเรื่องให้คนได้นินทา