เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 40

“จุ๊บ! เมียผมน่ารักจัง ไม่ต้องโหมงานหนักหรอกนะครับ ผมจะจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายของน้องสาวคุณให้”

“คุณกวิน! เดี๋ยวใครก็เห็นเข้าหรอกค่ะ เรื่องน้องสาวของฉัน คุณไม่จำเป็นต้องช่วยหรอกค่ะ ฉันไหว” หญิงสาวพูดพลางพยายามดันชายตัวโตออกห่าง ขณะที่เขานั้นเดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง แถมยังแอบหอมแก้มคนตัวเล็กฟอดใหญ่อีกด้วย

“เห็นแล้วจะทำไม คุณคือภรรยาของผมนะใบบุญ เราไม่ได้เป็นชู้กันสักหน่อย จริงไหมครับ หืม ส่วนเรื่องน้องสาวคุณ ใบบัวเองก็เหมือนน้องผม เราเป็นคนในครอบครัวเดียวกันแล้วนะ” เสียงทุ้มที่ดังอยู่ข้างหู พร้อมกับประโยคที่กำลังทำให้หัวใจของหญิงสาวพองโต เมื่อเธอเริ่มคุ้นเคยกับการเป็นภรรยาของท่านประธานหนุ่ม ในระยะเวลาเพียงแค่ชั่วข้ามคืน

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะค่ะ ลูกจะรอ เดี๋ยวฉันจะลงไปเอายามายามาทาแผลให้ ไหนฉันขอดูหน่อย หน้าของคุณบวมมากหรือเปล่า” ใบบุญพูดพร้อมกับเอี้ยวตัวเข้าหาคนตัวโต ก่อนจะพบว่ามันเริ่มระบมมีรอยเขียวช้ำที่โหนกแก้ม มุมปากเริ่มบวมแดงบวมเลยทีเดียว

“ใบพลูจะตกใจไหม ที่ใบหน้าของพ่อบวมยังกับโดนผึ้งต่อยมาแบบนี้”

“เข้าท่าดี ผมจะบอกใบพลูว่าโดนผึ้งต่อยมาดีไหมครับใบบุญ”

“ลูกคงเชื่อหรอกค่ะ ใบพลูเป็นเด็กฉลาดคุณก็รู้ ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ” คราวหนี้หญิงสาวไม่พูดเปล่า เธอดันคนตัวโตออกห่างอย่างไม่รีรอ แต่ทว่ากวินนั้นกลับโอบรัดคนตัวเล็กแน่นขึ้น

“ผมขอกอดคุณแบบนี้ก่อนไม่ได้เหรอ”

“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวลูกรอ เอาไว้คืนนี้ฉันจะยอมให้คุณนอนกอดทั้งคืนเลย ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ”

“คุณพูดเองนะครับ คืนนี้ผมคงไม่นอนกอดคุณเฉยๆ แน่ จุ๊บ! มัดจำไว้ก่อนนะครับ คุณภรรยา”

“คนบ้า!” ใบบุญเอ็ดตามหลังกวินออกไป ก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียงดัง เราพูดอะไรออกไปเนี่ย ชี้โพรงให้กระรอกชัดๆ หญิงสาวบ่นพึมพำออกมาคนเดียว ก่อนจะเอามือลูบลงที่แก้มด้วยความรู้สึกเขิน เมื่อกวินได้ฝากรอยจูบเอาไว้ วันนี้ดูเหมือนว่าท่านประธานหนุ่มจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เขาอาบน้ำพร้อมกับผิวปากอย่างสำราญใจ

เมื่อวันเวลาได้นำพาหญิงสาวที่ตราตรึงใจหวนกลับมาเจอกันใหม่ พร้อมทั้งโซ่ทองคล้องใจอีกด้วย ใบบุญลงไปหาน้ำแข็งมาประคบบริเวณแก้มที่ฟกช้ำให้กวิน ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลหรือเปล่า แต่ก็อยากลองดู เพราะกลัวว่าพรุ่งนี้รอยฟกช้ำมันจะระบมกว่าเดิม

“ขอบคุณมากนะคะป้า” หญิงสาวรีบกล่าวขอบคุณป้าจิตรออกไป

“แล้วคุณกวินเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ” ป้าจิตรเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงห่วงใยจากใจจริง

“ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ พอดีว่าเขามีเรื่องเข้าใจผิดกับน้องชายของบุญ ก็เลยโดนต่อย” หญิงสาวมักจะใช้ชื่อเล่นเรียกแทนตัวเอง เวลาที่คุยกับผู้ใหญ่ เพื่อให้ฟังดูคุ้นเคยกันมากขึ้น

“ว้าย! ตาเถน! ถึงขนาดลงมือลงไม้กันเลยเชียวเหรอคะ”

“พอดีว่าน้องชายบุญค่อนข้างหวงพี่สาว ขอตัวนะคะป้าเดี๋ยวคุณกวินจะรอนาน” พูดจบประโยคหญิงสาวก็รีบเดินออกมาจากในครัว เพราะเธอกลัวว่าป้าจิตรจะถามเซ้าซี้

“อ้าว! คุณแม่ แล้วคุณพ่อละค่ะ”

“พ่ออาบน้ำอยู่หนูไปทำการบ้านรอพ่อที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะ” ใบบุญเดินขึ้นบันไดสวนเข้ากับใบพลูพอดี เธอจึงบอกให้ลูกสาวไปทำการบ้านรอบิดา

“ตกลงค่ะ บอกให้คุณพ่อรีบมานะคะ”