เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 62

เช้าของวันใหม่ ภายในห้องนอนของโรงแรมแขกวีไอพี ที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา บนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ ในเวลานี้มีเพียงแค่ริสาที่กำลังลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ ด้วยความรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว

ก่อนที่หญิงสาวจะกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แต่ทว่าริสากลับพบเพียงความว่างเปล่า ไร้เงาชายหนุ่มที่เชยชมพร่ำบอกว่าเธอคือสุดยอดของความลึกซึ้งที่เกิดขึ้น แต่ทว่าเมื่อเขาพรากเอาความสาวไปจากหล่อน ทุกอย่างกลับกลายเป็นเหมือนดังความฝัน เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา ทำให้หญิงสาวรู้ว่าเธอช่างไร้ค่าสิ้นดี กวินไม่แม้แต่จะรอให้เธอตื่น จิตใจเขาทำด้วยอะไร ได้เธอแล้วจะทิ้งไปอย่างไม่ไยดีง่ายๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ

ริสาค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับรั้งผ้าห่มมาคลุ่มร่างเปลือยของหล่อนเอาไว้ หยดน้ำตาใสๆ ค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้มสองข้าง เมื่อความอ้างว้างกำลังเกิดขึ้นกับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปสักกี่ปี ความรู้สึกโดดเดี่ยวที่มีก็ไม่เคยจางหายไป ใครเล่าจะมาเข้าใจ ภายนอกที่ดูร้ายกาจมันเป็นเพียงแค่ฉาก เพื่อทำให้ใครต่อใครไม่ได้เห็นความอ่อนแอภายในใจของเธอ

หญิงสาวดันตัวลุกขึ้นออกาจากเตียงนอน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาพันรอบอกของเธอเอาไว พอเข้ามาภายในห้องน้ำ ภาพของเรือนกายที่สะท้อนผ่านกระจกเงา ยิ่งทำให้ความเจ็บปวดถาโถมมาภายในใจของหล่อนอีกครั้ง รอยฟันที่ชายหนุ่มฝากเอาไว้นั้น กำลังตอกย้ำให้ริสารู้ว่าตัวเองไร้ค่าแค่ไหน สิ่งที่บิดาต้องการให้เธอทำ

สุดท้ายแล้วสิ่งเลวระยำที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันกลับเป็นเธอที่ต้องรับกรรม ความสาวที่มีกวินไม่แม้แต่จะเห็นค่าของมัน นี่หรือผู้ชายที่หล่อนเคยคิดอยากฝากชีวิตเอาไว้ เธอไม่น่าทำตามคำสั่งของบิดาตั้งแต่แรก ในเวลานี้ริสาเอาแต่ร้องไห้ หล่อนบอบช้ำทั้งกายและใจเกินกว่าที่ใครจะเข้าใจ ยาขนานไหนก็คงไม่สามารถรักษาแผลใจให้ทุเลาลงได้

ทางด้านท่านประธานหนุ่ม เที่ยวบินนี้ช่างยาวนานกว่าที่เคย เมื่อกวินรู้สึกกระวนกระวายใจ อยากเดินทางไปให้ถึงกรุงเทพฯ โดยเร็ว ซึ่งในเวลานี้ใบหน้าของเขาดูเครียดมาก เมื่อท่านประธานหนุ่มกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก ในสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไป ใบบุญจะว่ายังไง แล้วริสาล่ะ หล่อนจะใช้ชีวิตต่อไปในทิศทางใด เขาควรไตร่ตรองให้ดีกว่านี้ ไม่น่าตัดสินใจทำอะไรโง่ๆ ลงไปแบบนั้นเลย

ในเวลานี้กวินกำลังคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่แย่มากๆ เมื่อเขามีลูกสาวที่น่ารัก น่าจะคิดให้ดีกว่านี้ ถ้าเกิดว่าใบพลูโตขึ้น แล้วเธอไปเจอผู้ชายที่เห็นแก่ได้ เอาแต่ผลประโยชน์ตัวเองเป็นใหญ่ หัวใจของเขาคงแตกสลาย ถ้าหากลูกสาวที่เป็นดั่งดวงใจได้รับความเจ็บปวดในแบบที่ริสากำลังเผชิญอยู่ในเวลานี้

“นายรอง ผมไม่รู้จะพูดยังไง พูดไปก็จะหาว่าซ้ำเติม” ตะวันถึงกับพูดไม่ออก เมื่อกวินบอกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“ตอนนั้นฉันเมามาก เมาจนน่าแปลกใจ แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว ถ้าใบบุญรู้เธอเอาฉันตายแน่” คราวนี้ใบหน้าของกวินดูเศร้าหม่นลงอย่างถนัดตา เมื่อเขากำลังกลัวว่าภรรยาจะโกรธจนไม่ให้อภัย

“ผมว่าแล้วเชียว ทำไมคุณคชาถึงอยากให้ผมอยู่ห่างๆ จากนายรอง ที่แท้ก็มีแผนแบบนี้นี่เอง”