เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 63

หมับ! ข้อมือเล็กของเธอถูกใครบางคนเข้ามาดึงเอาไว้ “ปล่อย!” ริสาพยายามแกะมือใบโพธิ์ออก แต่เขากลับรัดแน่นกว่าเดิม

“ร้องไห้ทำไม อีกหน่อยพ่อของคุณก็คงใจเย็นลง กลับไปหาท่านเถอะ” ชายหนุ่มเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนเห็นริสาวิ่งร้องไห้ออกมา เขาจึงไม่รอช้ารีบวิ่งตามเธอมาได้ทันเวลา ก่อนที่หญิงสาวจะเรียกแท็กซี่ แต่ความเป็นจริงแล้วริสาไม่มีทางไปต่างหาก เพราะเธอไม่มีเงินสักบาท

“นายเป็นเพื่อนของเขตแดนใช่ไหม” เธอเอ่ยถามใบโพธิ์ออกไป ทั้งที่ทราบดีว่าเขาเป็นเพื่อนของน้องชาย

“ครับ”

“แล้วมายุ่งอะไรกับฉัน ถอยไป” หญิงสาวพูด พร้อมกับพยายามขัดขืน เมื่อใบโพธิ์กำลังฉุดให้เธอไปกับเขา

“อย่าดื้อสิ ถ้ายังไม่อยากเจอหน้าพ่อของคุณตอนนี้ ก็ตามผมมา” คำพูดของใบโพธิ์ทำให้ริสาจำใจเดินไปขึ้นรถกับเขาอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ แต่ทว่าความรู้สึกของหญิงสาวเวลาที่อยู่ใกล้ผู้ชายอย่างเขา หล่อนกลับรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

“เราจะไปไหนกัน” หล่อนเอ่ยถามเขาออกไปอย่างคนคุ้นเคย จนทำให้ใบโพธิ์แอบยกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจ

“ผมไม่พาคุณไปเรียกค่าไถ่หรอกน่า เพราะพ่อของคุณเขาคงยกลูกสาวให้ผมฟรีๆ”

“นั่นปากหรือกรรไกร ถึงฉันจะง่าย แต่ก็ไม่ได้ร่าน” คราวนี้ริสาถึงกับน้ำตาร่วง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา จนใบโพธิ์รู้สึกผิดแทนที่เขาจะปลอบ แต่คำพูดไม่คิดของชายหนุ่มกลับกลายเป็นหอกแหลมคมทิ่มแทงใจเธอจนได้

“ผมขอโทษ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย”

“ช่างมันเถอะ แค่นายพาฉันออกมาจากโรงแรมนั้น ก็ดีเท่าไหร่แล้ว” หญิงสาวพูดออกมา พลางปาดน้ำตาออกจากแก้มด้วยความรู้สึกเจ็บปวด เมื่อภายในใจเริ่มหวั่นไหวกับการตัดสินใจหนีบิดาออกมาแบบนี้ แถมยังลืมหยิบกระเป๋าออกมาด้วย

“คุณกินอะไรมาหรือยัง”

“ฉันไม่หิว”

“รออยู่ในรถ เดี๋ยวผมมา แล้วอย่าคิดหนี ซื้อของเสร็จผมถึงจะเติมน้ำมัน” ใบโพธิ์พูดออกมาอย่างรู้ทัน เมื่อเขานั้นกลัวว่าริสาจะทำอะไรสิ้นคิด ถ้าน้ำมันหมดกลางทาง โดยเฉพาะที่เปลี่ยวๆ มีหวังเธอนั้น อาจจะโดนใครทำมิดีมิร้ายได้

เมื่อใบโพธิ์ลงไปจากรถ เขาจัดการซื้อของกินของใช้ที่จำเป็น พร้อมทั้งชุดสำหรับริสาอีกด้วย ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะต้องมาเผชิญกับเหตุการณ์บ้าๆ แบบนี้ แต่ก็รู้สึกดี ที่ในเวลานี้เขาคือผู้ชายที่ได้อยู่ข้างกายริสา ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ ก็ตามที