เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 66

“ฉันกินเองได้” ริสารีบปฏิเสธใบโพธิ์ เมื่อเขากำลังจะทำให้เธอหัวใจละลาย

“อย่าดื้อสิ คุณไม่สบายอยู่นะ เดี๋ยวผมป้อนทานข้าวเสร็จจะได้กินยาไง”

“แต่ฉันกินเองได้ คุณไม่ต้องป้อนฉันหรอกน่า”

“อ้าปาก... ไม่อย่างนั้นผมจะเปลี่ยนจากช้อนเป็นป้อนด้วยปากแทน” คำพูดของใบโพธิ์ทำให้ใบหน้าของริสาถึงกับร้อนผ่าน เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดจาด้วยประโยคแบบนี้

“นายเป็นใคร ทำไมชอบบังคับฉันจัง” คำถามของริสาทำให้ใบโพธิ์นึกคิดอยู่ในใจ เขาอยากตะโดนออกไปดังๆ ว่าเป็นผัวของเธอไง แต่ก็ไม่สามารถพูดแบบนั้นออกไปได้ เพราะกลัวริสาจะทำใจไม่ได้ กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมา เมื่อผู้ชายที่นอนกับเธอนั้นเป็นเขาไม่ใช่กวิน

“ผมก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ที่หวังดีกับคุณยังไงล่ะ” ใบโพธิ์พูดพร้อมกับ ตักข้าวต้มขึ้นมาเป่า ชายหนุ่มจะรู้หรือเปล่าว่าการกระทำของเขาไม่ต่างจากคนรักที่ตั้งใจทำเรื่องดีๆ ให้กัน แม้เพิ่งจะรู้จักใบโพธิ์ไม่กี่วันหญิงสาวกลับเริ่มผูกพันและเชื่อใจเขายิ่งกว่าผู้ชายคนไหนเสียอีก

“ฉันอิ่มแล้ว”

“อีกคำเดียว นะครับ”

“นายนี่จริงๆ เลยนะ” แม้หล่อนจะเอ็ดเขาออกไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ แต่ก็ยอมอ้าปากกินข้าวต้มที่ใบโพธิ์ป้อนด้วยความรู้สึกดีไม่น้อย

“นอกจากผมจะเป็นช่าง แล้วยังทำอาหารอร่อยด้วยใช่ไหมล่ะ” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม พลอยทำให้ริสาอดที่จะอมยิ้มให้กับความน่ารักความอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้ไม่ได้

“นายเป็นเป็นช่างเหรอ”

“อืม... ผมเป็นช่างซ่อมรถน่ะ” ชายหนุ่มพูดออกไปตามความเป็นจริง เพราะเขาคงไมเหมาะกับเธอ

“ขอบคุณนะ ฉันเพิ่งรู้จักกับนาย แล้วทำไมนายถึงดูมีน้ำใจ คอยเอาใจใส่ผู้หญิงอย่างฉันจัง ใครเป็นแฟนนายคงโชคดีมากเลยนะ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ บางทีผมอาจจะไม่ได้เป็นผู้ชายที่แสนดีอย่างที่คุณคิดก็ได้ อ้อ... ที่สำคัญผมยังไม่มีแฟน” พูดจบใบโพธิ์ก็เดินเอาชามไปเก็บ ปล่อยให้ริสาหัวใจเต้นแรงจนน่าแปลกใจ เมื่อชายหนุ่มบอกว่าเขายังไม่มีแฟน จากนั้นใบโพธิ์ได้เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำอีกใบและยาลดไข้ให้กับริสา

“กินยาก่อนค่อยนอนพัก”

“ขอบคุณนะ” ริสายอมกินยาแล้วดื่มน้ำตามอย่างว่าง่าย เมื่อเธอรู้สึกไว้วางใจใบโพธิ์

“ตัวยังรุมๆ อยู่เลย นอนพักก่อนถ้าอาการไม่ดีขึ้น ผมจะพาไปหาหมอ” ใบโพธิ์ไม่พูดเปล่า เขายังรั้งริสาให้นอนลง พร้อมกับห่มผ้าผืนบางให้กับเธอ เนื่องจากบ้านพักตากอากาศริมทะเลมีลมโกรก ชายหนุ่มจึงกลัวว่าเธออาจจะไข้ขึ้น เพราะอากาศที่เย็นลงได้ “เดี๋ยวก่อน” ริสาคว้ามือใบโพธิ์เอาไว้ เมื่อเธอเริ่มไม่แน่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา