ณ บ้านพักตากอากาศ ริสายังคงนอนหลับอยู่บนเตียงที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างเรียบหรู ด้วยผ้าปูสีขาว ซึ่งผ้าม่านลูกไม้สีขาวมีระย้าระบายลงมาดูพลิ้วสวยงาม ท่ามกลางบรรยากาศของกลิ่นอายความโรแมนติก ซึ่งเสียงคลื่นซัดสาดไม่ต่างจากเสียงทะเลกำลังกระซิบบอกรัก เมื่อความรู้สึกของชายหนุ่มเริ่มไม่เหมือนเดิม
หลังจากที่ใบโพธิ์อุ้มริสามานอนที่เตียง เขาได้จัดการกับชุดที่เพิ่งซื้อมาให้กับเธอแล้วนำไปผึ่งจวนจะแห้งแล้ว ก่อนจะเข้าไปในครัว เพื่อทำอาหารด้วยเมนูง่ายๆ ไว้ให้หญิงสาว หลังจากที่เขาจัดการกับอาหารมื้อพิเศษเสร็จเรียบร้อยชายหนุ่มได้เดินออกมานั่งชมวิวที่ระเบียง ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
“เอาไงดีวะ” ใบโพธิ์พูดออกมาด้วยความสับสน เมื่อเขานั้นกำลังรู้สึกผิดต่อริสา ตั้งแต่เล็กจนโตชายหนุ่มไม่เคยคิดที่จะดึงผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิต แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ มันคืออะไร จะว่าความรักก็ไม่ใช่ ความใคร่อย่างนั้นเหรอ แล้วทำไมเขาถึงรู้สึกแคร์เธอด้วยนะ ทำไมต้องต้องเป็นห่วงริสาด้วย
“เชี้ยเอ๊ย! มึงเป็นไรวะไอ้ใบโพธิ์ เธอก็แค่ผู้หญิงสิ้นคิด ปล่อยให้พ่อจูงจมูกไม่รู้สิ่งผิดชอบชั่วดี เฮ้อ! แต่นั่นมันคนละเรื่องกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนป่าววะ” ใบโพธิ์ยังคงพูดเองเออเอง พร้อมกับระบายความในใจออกมาคนเดียวที่ระเบียง ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปข้างในห้องอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นเหมือนกับว่าริสากำลังร้องไห้
“ฮื้อ! ฮือ! คุณพ่อใจร้าย หนาว หนาวจังเลย” ริสาร้องไห้พร้อมกับพูดจาฟูมฟายออกมาทั้งที่เธอยังคงหลับตา เขาจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับแตะมือลงที่แก้มของหญิงสาวเบาๆ
“เฮ้ย! อะไรวะเนี่ย ตัวร้อนยังกับไฟอย่าบอกนะว่าโดนแค่ไม่กี่ดอก ไข้แดกซะแล้ว” ใบโพธิ์ยังคงพูดจาสุนัขไม่รับประทานเหมือนอย่างเคย แต่ภายใต้ลุคหนุ่มเซอร์ สุดคลาสสิค เขายังมีความอ่อนโยนถึงอ่อนโยนมากให้กับผู้หญิงที่ชื่อว่าริสา เพราะในเวลานี้โพธิ์กำลังกุลีกุจอเตรียมผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้กับเธอ “
อย่า ไม่เอา...ฮือ”
“งอแงเป็นเด็กไปได้ผมจะเช็ดตัวให้นอนนิ่งๆ สิ! หรืออยากโดนเหมือนเมื่อคืน” ใบโพธิ์พูดจาดุคนตัวเล็กออกออกมาด้วยน้ำเสียงแข็ง
“หยุดเลยนะ” ริสารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอจึงโต้ตอบเขากลับไป ซึ่งประโยคท้ายที่ชายหนุ่มพูดออกมานั้น ทำให้ริสาถึงกับจุกในอก เมื่อหล่อนกำลังคิดว่าตัวเองช่างไร้ค่ากับทุกคน ไม่ว่าจะเป็นบิดาหรือแม้แต่กวิน คนที่เธอรู้จักได้หายไปหมดเหลือเพียงแค่ใบโพธิ์ ชายหนุ่มที่เพิ่งเจอเพียงแค่เมื่อวานและไม่ได้รู้จักเขาอย่างเป็นทางการด้วยซ้ำ
“นายอีกแล้วเหรอ จะทำอะไรฉันน่ะ ปล่อยนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพบุตรในคราบซาตาน