เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 68

นับเวลาจากที่หญิงสาวงอนผู้เป็นสามี นี่ก็ล่วงเลยมาเดือนกว่าๆ แล้ว แต่ทว่าใบบุญก็ยังคงบึ้งตึง จนกวินเริ่มเอะใจ เมื่อภรรยาของเขาเริ่มเปลี่ยนไป ค่อยๆ ห่างเหินจนกลายเป็นความเฉยชา ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามเอาอกเอาใจเธอแค่ไหนกลับไม่เป็นผล ซึ่งใบบุญไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้

หญิงสาวเกลียดแม้กระทั่งกลิ่นน้ำหอมที่เขาเคยใช้ เธอบ่นท่านประธานหนุ่มจนหูชาแล้วบอกว่ากลิ่นเหม็นชวนให้คลื่นไส้ ซึ่งทำให้กวินต้องเลิกใช้ไปโดยปริยาย บวกกับระยะเวลาหลายวันมานี้ ริสาดูแปลกๆ หล่อนชอบแอบไปหาท่านประธานหนุ่มที่ห้องทำงานบ่อยๆ จึงทำให้หญิงสาวเริ่มงอนเขาหนักกว่าเดิม คงไม่ต้องบอกว่าใบบุญรู้ได้ยังไง เพราะข่าวคราวการเคลื่อนไหวระหว่างริสากับกวินนั้น มีคนคอยอัปเดตตลอดเวลา

เมื่อเหล่าบรรดาสาวโรงงานและพนักงานออฟฟิศต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคนทั้งคู่ กำลังจะมีข่าวดีในเร็ววัน แม้เธอจะรู้ว่าริสากับใบโพธิ์มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันมาก่อน แต่ความหึงหวงต่อสามีก็เกิดขึ้นได้โดยอัตโนมัติ

“ตอนนี้ผมจัดการเรื่องอู่ให้ใบโพธิ์เสร็จแล้วนะ แต่น้องชายของคุณไม่ยอมรับไปฟรีๆ เขาบอกว่าจะทยอยคืนให้หลังจากทุกอย่างลงตัว คุณไม่คิดที่จะพูดดีๆ กับผมเลยเหรอครับ หืม” ท่านประธานหนุ่มพูดขึ้นเสียงเข้ม ก่อนจะแผ่วเบาลงจนกลายเป็นน้ำเสียงของคนออดอ้อน เมื่อรถยนต์คันหรูแล่นออกมาจากโรงเรียนของลูกสาว หลังจากคนทั้งคู่ไปส่งใบพลูที่โรงเรียนและกำลังจะมุ่งสู่บริษัทกวินชู

“มาบอกฉันทำไม” ใบบุญตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

เอี๊ยดดด!!

“คุณทำบ้าอะไรเนี่ย!” เมื่อกวินเบรกกะทันหัน จนหญิงสาวเกือบหัวคะมำทำให้หัวใจของเธอกระตุกวูบอย่างขวัญเสีย ยังโชคดีที่ใบบุญรัดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้ ไม่อย่างนั้นละก็ คนที่เสียใจที่สุดนอกจากเธอแล้วคงเป็นกวิน สามีผู้ที่มีอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ไม่ต่างจากเธอในตอนนี้

“ถ้าคุณยังทำตัวเอาแต่ใจไม่ฟังเหตุผลอยู่แบบนี้ ผมก็จะเอาแต่ใจเหมือนกัน อดมาเป็นเดือนแล้วลองในรถบ้างจะเป็นไรไป เอาตอนกลางวันนี่แหละได้อารมณ์ดี” กวินไม่พูดเปล่าเขาปลดเข็มขัดนิรภัยออก พร้อมกับโน้มตัวเข้าหาภรรยา

ซึ่งในเวลานี้ใบบุญไม่ต่างจากกระต่ายน้อย ซึ่งเธอกำลังมีท่าทีตกใจในสิ่งที่กวินได้พูดออกมา มิหนำซ้ำท่าทีของเขานั้นยังดูจริงจังราวกับเสือที่พร้อมล่าเหยื่ออย่างเธอ

“ดะ ดะ เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน คุณจะบ้ารึไง ที่มันถนนสาธารณะนะคุณกวิน แล้วฉันก็ไม้ได้มีรสนิยมชอบเอาในรถด้วย” กวินแทบอดขำไว้ไม่ไหว เมื่อใบบุญดูจริงจัง จนเธอหายใจเข้าออกแรงและเร็วจนดูหอบเหนื่อย เสียงหัวใจของคนตัวเล็กก็เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ จนแทบจะทำให้เขาอยากกอดปลอบเธอให้หายกลัว

“แป๊บเดียวเองคุณ ไม่นานหรอก ผมขอนะ นะครับ” กวินแกล้งทำเสียงอ้อน พร้อมแววตาที่อ้อนวอน จนใบบุญรู้สึกกลัวว่าเธอจะยอมใจอ่อน ทั้งที่จิตใต้สำนึกของหญิงสาวไม่มีทางทำอะไรน่าเกลียดตอนกลางวันแสกๆ แบบนั้นอย่างแน่นอน

“เอาไว้คืนนี้นะ ตอนนี้ ฉะ..ฉันไม่สะดวก โอ๊ย! ไม่อยากคิดภาพเลย ถอยออกไปเลยนะคุณกวิน!” ใบบุญโวยวายออกมาด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว ซึ่งในเวลานี้มันคงแดงเป็นลูกตำลึกสุก เมื่อกวินกำลังคิดจะเผด็จศึกเธอในรถ ก่อนจะเผลอพูดเปิดทางให้สามีหนุ่มได้ใจ ออกไปอย่างไม่รู้ตัว

“คุณพูดเองนะ คืนนี้ จะจัดให้เตียงหักเลยคอยดู สมกับที่คุณทำให้ผมต้องปวดหลังมาเป็นเดือน ที่นอนปิกนิกแข็งก็แข็งปวดหลังไปหมดแล้วเนี่ย” กวินพูดทีเล่นทีจริง แต่ใบบุญกลับรู้สึกหวาดระแวงถ้าหากเขาทำอย่างที่พูดจริงๆ ซึ่งหญิงสาวคงห้ามเขาไม่ได้ นอกเสียจากยอมพูดความจริงให้กวินได้รู้ เรื่องที่เธอกำลังมั่นใจว่าตัวเองคงกำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สองให้กับเขาอยู่อย่างแน่นอน

“วันนี้ฉันไม่ทำโอทีนะคะ หลังเลิกงานคุณว่างหรือเปล่า”

“ถึงไม่ว่างผมก็ต้องทำตัวให้ว่าง จริงไหมครับคุณผู้หญิง ว่าแต่คุณเถอะจะให้ผมพาไปไหนเหรอครับ หืม” กวินยังคงโน้มตัวเข้าหาใบบุญ พลางเอามือขึ้นมาปัดปอยผมของเธอเบาๆ พร้อมกับก้มลงไปจ้องหน้า เพื่อสบตาคนตัวเล็ก ขณะที่เขานั้นกำลังรอฟังคำตอบจากเธอ

“พอดีว่าฉันจะไปหาหมอน่ะค่ะ”

“คุณเป็นอะไร ผมว่าแล้วเชียวพักนี้คุณอาเจียนบ่อยๆ คุณไม่ต้องไปทำงานเลยนะกลับบ้านไปพัก หรือไม่ก็ไปนอนพักที่ห้องทำงานของผม” กวินพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เพราะกลัวว่าใบบุญจะเป็นอะไรร้ายแรง พร้อมกับเอาฝ่ามือของเขาแตะลงที่แก้มของเธอเบาๆ ก่อนจะจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่กะพริบตา สายตาคมที่ก่อนหน้านี้อยากเอาชนะเธอ ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนแฝงไปด้วยห่วงใยขึ้นมาอย่างฉับพลัน

“ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่อยากไปตรวจร่างกายเฉยๆ ถ้าคุณไม่ว่าง ฉันนั่งแท็กซี่ไปเองก็ได้นะคะ”

“ว่างสิ ทำไมผมจะไม่ว่างล่ะ เดี๋ยวผมจะให้ตะวันไปรับใบพลูที่โรงเรียน ผมจะรอคุณอยู่ที่ห้องทำงานนะ” คราวนี้กวินลองพูดออกไปในทำนองอยากเปิดตัวภรรยา เมื่อเขาไม่อยากปิดบังความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับใบบุญอีกแล้ว

“ได้ค่ะ เลิกงานแล้วเดี๋ยวฉันจะไปหาคุณเอง คุณรออยู่ที่ห้องทำงานนั่นแหละ”

“ทำไมวันนี้มาแปลก ไม่แย้งผมสักคำ”

“แล้วไม่ดีเหรอคะ”

“ดี ดีสิครับ ดีมากเลย จุ๊บ! เมียผมน่ารักจัง” กวินไม่พูดเปล่าเขาได้จุมพิตลงไปที่หน้าผากของหญิงสาวด้วยความรักสุดหัวใจ พลอยทำให้ใบบุญรู้สึกดีจนหัวใจพองโต ไม่ว่าเธอจะทำตัวแย่หรือน่ารำคาญแค่ไหน ระยะเวลาที่ผ่านมาพิสูจน์ได้แล้วว่าผู้ชายคนนี้แสนดีและมีค่าต่อเธอแค่ไหน แล้วทำไมเธอต้องแคร์ใครมากกว่าชายตรงหน้า