เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 105

“เสี่ยวเสี่ยวเพิ่งจะ26ปี ครั้งก่อน ก็เป็นเพราะว่าที่บ้านบีบบังคับ เธอไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ได้”

เฉินจื่อซวนถือไม้เท้า ค่อยๆเดินออกมาจากด้านในทีละก้าว

เสี่ยวเสี่ยวเห็นแล้ว ก็รีบเข้าไปประคองทันที แถมยังพูดตำหนิหน่อยๆว่า ： “หมอให้คุณพักผ่อนให้ดีๆนะ”

“โอเคๆๆ”

เฉินจื่อซวนพยักหน้าแล้ว

ฉินเฟิงมองไปที่สองคนแวบหนึ่ง เขาก็ไม่ใช่คนโง่อะไร ก็พอจะมองอะไรออกบ้างแล้ว แต่ว่าเขาก็ไม่ได้คิดอยากจะเข้าไปร่วมด้วย นี่เป็นเรื่องของพวกเขาเอง

แต่ว่า เมื่อเปรียบเทียบกับซูเยว่คนนั้นแล้ว

เขายังคงค่อนข้างที่จะสนับสนุนเสี่ยวเสี่ยวนะ

บางเวลา คนเราก็ ไม่อาจทำตามใจตนเองได้จริงๆ คนสองคนคบหาดูใจกัน ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีนะ

“คนนี้คือใคร？”

เฉินจื่อซวนถามไปยังผู้ชายคนนั้นที่อยู่ด้านหลังของฉินเฟิง ดังนั้น เขาก็สังเกตเห็นเขาแล้ว

“เรียกฉันว่าต้าตาวก็พอแล้ว”

ต้าตาวริเริ่มที่จะตอบกลับมาแล้ว : “พี่ใหญ่ให้ผมมาช่วยคุณดูสถานที่”

“คุณน่าจะอายุมากกว่าผมหน่อยนะ งั้นผมเรียกว่าพี่ต้าตาวแล้วกัน”

เฉินจื่อซวนก็ไม่ใช่คนโง่ ในทางกลับกัน เขาฉลาดมาก ไม่งั้นไม่มีทางที่จะเข้ามาทำงานในแวดวงนี้ได้ ดำเนินธุรกิจผับบาร์ได้นานขนาดนี้หรอก

พูดออกมาสามสี่ประโยค ก็ได้มีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกับคนเหล่านี้ของต้าตาวแล้ว

อันที่จริง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาเจอซูเยว่ ไม่แน่ ก็อาจจะมีอนาคตที่ก้าวไกล

“ไปกันเถอะ สองวันนี้ ตกแต่งแบบพอประมาณสักหน่อย”

เฉินจื่อซวนพาพวกฉินเฟิงเข้าไปแล้ว หลังจากที่เข้าไปแล้ว พบว่าสภาพแวดล้อมไม่เหมือนกับเมื่อก่อนเท่าไหร่ ขนาดที่ว่าค่อนข้างเป็นสไตล์ศิลปะกับวรรณกรรมเลย

ดูแล้วรู้สึกสบายอย่างมาก มีอารมณ์ในวรรณกรรม

“เมื่อก่อน ซูเยว่เป็นคนทำ ฉันไม่ชอบมาโดยตลอด ครั้งนี้ก็พอดีเลยเปลี่ยนเป็นสไตล์แบบนี้ เป็นผับที่ดูมีระดับขึ้นมาหน่อย เส้นทางการพัฒนาในอนาคต ฉันก็คิดไว้เรียบร้อยแล้ว……”

ถึงอย่างไรสมองที่ชาญฉลาด สองวันนี้ เขาได้วางแผนตำแหน่งการพัฒนาไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แต่ว่า ตอนที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ก็มีผู้ชายกว่าหลายสิบคนเดินเข้ามาจากด้านนอกแล้ว หนึ่งในนั้นที่นำทีมมาก็คือเจ้าบาดแผลต้าตาว เจ้าบาดแผลต้าตาวกวาดสายตามองรอบๆแล้ว : “เฮ้ย นี่ตกแต่งเรียบร้อยดีแล้ว รวดเร็วดีนะ อยากให้พวกเราพังทลายอีกครั้งไหม”

“เจ้าบาดแผลต้าตาว สถานที่แห่งนี้ พวกเราคุ้มกันอยู่”

ต้าตาวเดินออกมาแล้ว

“ฉันได้ยินจากลูกน้องฉัน ว่ามีกลุ่มคนมา ฉันก็ยังคิดอยู่เลยว่าใครมา คิดไม่ถึงว่า ก็คือแกนี่เอง แม่งเอ้ย ต้าตาว แกนี่ใจกล้าบ้าบิ่นมากสินะ”

เจ้าบาดแผลต้าตาวมองไปยังต้าตาว มุมปากเผยความดูถูกออกมาแล้ว

เขารู้จักต้าตาว อยากเข้าไปเป็นบอดี้การ์ดมังกรของพวกเขามาโดยตลอด แต่ว่าไม่มีคุณสมบัติพอ ถูกคนขว้างอยู่ที่หน้าประตูไม่ให้เข้าไปตลอด แต่คิดไม่ถึงว่า วันนี้ไอ้หมอนี่ จู่ๆกล้าที่จะมายั่วยุบอดี้การ์ดมังกรแล้ว

ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ

“ฉันไม่ได้อยากจะทะเลาะกับแกนะ ฉันก็แค่มาคุ้มกันผับแห่งนี้ แต่ว่า ถ้าหากแกมาก่อเรื่องวุ่นวายล่ะก็ งั้นก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน”

ต้าตาวเอียงๆคอแล้ว ส่งเสียงดังก๊อกแก๊กแล้ว

“เหอะ แกจะทำอย่างไรได้？”

ต้าตาวเดินก้าวขึ้นมาแล้ว กำยำล่ำสัน สีหน้ามั่นใจ ต้าตาวไม่มีความกล้าหาญมากขนาดนั้น ที่จะกล้าต่อยเขา

แต่ว่า วินาทีถัดมา หมัดกำปั้นก็กระแทกเข้าไปที่ใบหน้าของเขาแล้ว

“สมควรตาย！”

เขาตอบสนองกลับมาทันที คิดอยากจะหลบ

แต่จู่ๆก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ขาของเขาถูกอะไรทุบเข้าแล้ว รู้สึกชาขึ้นมาทันที ทันใดนั้นก็ขยับไม่ได้แล้ว ตามมาด้วยเสียงดังปัง

กำปั้นนั้นต่อยเข้ามายังใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นอย่างรุนแรงแล้ว

เขากลับว่าไม่สามารถหลบหลีกได้เลย

ต้าตาวสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ ก็ไม่ใช่คนที่ธรรมดา ต่อยออกไปเลย ปล่อยหมัดออกไปไกลกว่าหลายเมตรแล้ว ถึงกับอาเจียนออกมาเป็นเลือดเลย

“พี่ใหญ่”

คนของเจ้าบาดแผลต้าตาว รีบล้อมเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“สมควรตาย”