เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 107

เธอรู้สึกมึนงงมากจริงๆ นักศึกษาปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยหยุนเจียง ในประเทศต้าหัว ถือว่าเป็นวิศวกรที่ดีที่สุดแล้ว ฐานะค่อนข้างสูงส่ง

บุคคลที่มีความสามารถและสูงส่งเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าควรจะถูกบริษัทใหญ่ๆแย่งตัวไปตั้งนานแล้วเหรอ

ทำไมถึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้ล่ะ

ไม่น่าจะอยู่ที่นี่นะ

ไม่สมเหตุสมผลสิ

“ไม่รู้ว่า แกโชคดีอะไร แต่ว่าต่อให้แกจะโชคดีแค่ไหน ก็น่าจะใกล้หมดเวลาแล้ว แกมีวิศวกร แต่ว่าไม่มีเงินทุน งั้นแก ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว”

อิ่นเสี้ยงสวี่นึกถึงจุดสำคัญนี้ได้ ก็กอดอกอีกแล้ว พูดเยาะเย้ยอิ่นซินว่า : “แกไม่มีเงินทุน ถึงแม้ว่าจะมีวิศวกร แล้วจะทำอย่างไรได้แกไม่สามารถทำอะไรได้เลย”

เพิ่งจะพูดจบ

ที่ประตูก็มีคนๆหนึ่งเดินเข้ามาแล้ว : “ใครว่าไม่มีเงินทุนล่ะ บริษัทชิ่งหยางกรุ๊ปของเราครั้งก่อนจดทะเบียนเงินทุนสามร้อยล้านไม่ใช่เหรอ ลงทุนในโครงการนี้พอดีเลย”

“หลี่เทียนเฉิง”

หันไปดังขวับ

อิ่นซินหันหลังกลับไปทันที มองไปยังคนนั้นที่หน้าประตู เอามือปิดปากแล้ว ค่อนข้างตกใจ : “เถ้าแก……หลี่……คุณยุติที่จะทำการร่วมกันกับพวกเราแล้วไม่ใช่เหรอ……ทำ……ทำไมคะ？”

ครั้งนั้น เธอเป็นคนไปติดต่อเอง

หลี่เทียนเฉิงยังพูดจากระแนะกระแหนเธอแล้ว และในครั้งนั้น ก็ยกเลิกการทำงานร่วมกันแล้ว

“ผมยกเลิกการทำงานร่วมกันกับพวกคุณ แต่การทำงานร่วมกันระหว่างบริษัทของเรากับคุณอิ่น ยังไม่ได้สิ้นสุดลง การทำงานร่วมกันนี้ ยังคงดำเนินต่อไป” หลี่เทียนเฉิงพูดกล่าวอย่างมีเหตุมีผลและฉะฉาน

หลังจากนั้น เขาก็เดินมาตรงหน้าของอิ่นซินแล้ว โค้งคำนับ : “คุณอิ่น”

ทัศนคติที่แตกต่างกันก่อนหน้านี้ เริ่มแรกเขายังมีความคิดบางอย่างอยู่บ้าง แต่หลังจากที่โดนฉินเฟิงวิพากษ์วิจารณ์ เขาก็ทำตัวเรียบร้อยอยู่ในระเบียบแล้ว เขารู้ อิ่นซินคนนี้ เขาไม่สามารถล่วงเกินได้

“อ๊ะ……อืม……”

เผชิญหน้ากับการโค้งคำนับของหลี่เทียนเฉิง อิ่นซินค่อนข้างที่จะรับมือไม่ทัน

เริ่มแรก ยังคงแยกเขี้ยวกางเล็บ ต้องการให้ตัวเองดูดี แต่ตอนนี้เห็นสภาพแบบนี้แล้ว เหมือนเฝิงกางเลย อยากจะคุกเข่าให้กับตัวเอง

เฝิงกางตอนนั้นก็เป็นเพราะว่า มาจากจิงตู มีการอบรมเลี้ยงดูที่ดี

และหลี่เทียนเฉิงคนนี้ ถูกขู่ให้กลัวโดยสิ้นเชิง

ประธานกรรมการของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป สุดยอดมากจริงๆ เมื่อลงมือจัดการ เถ้าแก่ใหญ่ที่มีมูลค่าตัวกว่าหลายร้อยล้าน ก็ยอมจำนนโดยทันที

แม้แต่บริษัทฟางซื่อกรุ๊ปก็ไม่มีแล้ว

แต่ว่าในใจของเธอก็รู้ดี บุญคุณที่คนเขาติดหนี้นั้นได้ใช้คืนไปหมดแล้ว กลับว่าไม่ได้ติดหนี้อะไรตระกูลของพวกเขาแล้ว ต่อให้ไปหาประธานกรรมการนั่น กลับว่าจะทำให้คนเขาเกลียดชัง

“หลี่เทียนเฉิง นี่มึงจะเล่นกับกูเหรอ！”

อิ่นเสี้ยงสวี่พูดด่าออกไปทันที

วันนั้น ด่าเธอ ด่าพวกบริษัทซานหยวนกรุ๊ป ด่าซะเละจนพูดอะไรต่อไปไม่ออกเลย

ตอนนี้ เจออิ่นซินแล้ว อยากจะคุกเข่าเหมือนกัน

ทำอะไรเนี่ย！

พวกเขาต่างหากที่เป็นเจ้าของบริษัทซานหยวนกรุ๊ป

“จะเล่นงานคุณ ทำไมเหรอ มีปัญญา ก็มาโจมตีบริษัทชิ่งหยางกรุ๊ปของพวกเราสิ เหอะ”

หลี่เทียนเฉิงพูดเยาะเย้ยอิ่นเสี้ยงสวี่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก็เดินออกไปจากตึกนี้แล้ว

“อ๊ะ……”

สุดท้าย อิ่นเสี้ยงสวี่ก็มีท่าทางที่โมโหจนอกแทบจะแตกตายแล้ว ออกไปแล้ว วันนี้ที่เธอมาเพื่อต้องการมาเยาะเย้ยอิ่นซิน แต่ว่าเยาะเย้ยอิ่นซินไม่ได้ กลับว่าทำให้ตัวเองโมโหอย่างมาก

แต่ว่า เธอยังจำได้ว่าตัวเองจะต้องทำอะไร เขายังจะต้องกลับไปปรึกษาหารือกับอิ่นป่าย

ตอนนี้ อิ่นซินบริษัทเน่าๆแห่งนี้แตกต่างไปแล้ว สภาพการณ์เปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น ต้องการคนก็มีคน แถมเป็นวิศวกรชั้นยอดด้วย ต้องการเงินก็มีเงิน สามร้อยล้าน ใกล้จะถึงช่วงเวลาที่แข็งแกร่งแล้ว！

จะต้องรวบซื้อบริษัทนี้มาครอบครองให้ได้

ไม่งั้น พวกเขาก็จะต้องจบเห่แล้ว

“วิศวกรก็มีแล้ว แล้วยังเป็นนักศึกษาปริญญาเอกของมหาวิทยาลัยหยุนเจียง ตอนนี้ เรื่องของแบบผัง ก็มอบให้เป็นหน้าที่คุณแล้วนะ เงินทุนก็มี สามร้อยล้าน ตอนนี้ขาดแค่กำลังคนและสิ่งของที่จำเป็นบางอย่าง พอดีเลย พรุ่งนี้มีงานประมูล ที่รัก พรุ่งนี้เป็นเพื่อนฉันไปงานประมูลหน่อยนะคะ ได้ไหม ？”