เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 112

“พวกคุณเว้นที่ตรงนี้ไว้จะมีประโยชน์อะไร ก็แค่บ้านเก่าๆ จริงสิ ผมว่าคุณก็ดูสวยดีนะ มาเป็นเมียน้อยผมดีไหม ให้เดือนละหมื่นเป็นไง？”

สวีเสี่ยนมองน้าจางตั้งแต่หัวจรดเท้า

คนทั้งสวยเสียงก็เพราะ รูปร่างก็ดี ผู้หญิงที่สวยมากคนนี้ทำเอาเขาใจเต้นเบาๆ แถมยังมีลูกสาวที่น่ารักหนึ่งคน แค่มองก็รู้แล้วว่าสวยแน่ๆ

ได้แม่แล้วก็ได้ลูกสาวเช่นกัน อย่างมากก็แค่เลี้ยงไปไม่กี่ปี

“ออกไป！”

แต่ทว่า ที่ได้กลับมาคือเสียงตำหนิที่รังเกียจของน้าจาง：“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ถ้าวันนี้แกจะรื้อถอนบ้านหลังนี้ งั้นก็บดข้ามศพฉันไปก่อน”

“หยิ่งในศักดิ์ศรีดี งั้นก็ได้ ฉันจะให้เธอสมปรารถนา”

สายตาสวีเสี่ยนฉายความโหดเหี้ยม ถ้าแผนการนี้สำเร็จบริษัทจะตบรางวัลให้เขา1แสน ซึ่งเพียงพอที่เขาจะหาผู้หญิงสวยๆแบบนี้ได้

ดังนั้น จะให้บดข้ามก็บดข้ามไป

ยังไงตรงนี้ก็ไม่มีใคร อย่างมากแค่หาหลุมฝัง

ตึงๆๆ

เขาขึ้นรถขุดแล้วหันด้ามขุดไปทางน้าจาง

“เสี่ยวเยว่หลับตา”

น้าจางปิดตาเสี่ยวเยว่แล้วหันหลัง เพื่อใช้หลังบังการโจมตีครั้งนี้ เธอยอมรับในโชคชะตาแล้วอย่างมากก็แค่ตาย

บ้านหลังนี้รื้อถอนไม่ได้จริงๆ

เป็นบ้านบรรพบุรุษของสามีเธอ

ถ้ารื้อไปเธอไม่รู้จะมีหน้าลงไปเจอสามีได้ยังไง

แต่ทว่าผ่านไปครู่หนึ่งก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด จึงลืมตาขึ้นทันใด พบร่างใหญ่ยืนขวางอยู่ตรงหน้าพวกเธอ

“น้าจาง ผมมาแล้ว”

ฉินเฟิงหันไปยิ้มให้พลางพูด

“ฉินเฟิง！”

ทันใดนั้น น้าจางก็น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอก็มีญาติพี่น้องอยู่บ้าง แต่หลังจากที่เธอตกอับก็ไม่มีใครไปมาหาสู่กับเธออีกเลย

กลับกันกับฉินเฟิง ที่เคยเจอกันเพราะพรหมลิขิตแค่ครั้งเดียว แต่วันนี้กลับมาที่นี่

น้ำตาไหลตกบนหน้าเสี่ยวเยว่ทีละหยดๆ ทำให้เสี่ยวเยว่ลืมตาขึ้น พลางมุดเข้าไปในตัวน้าจางอย่างกลัวๆ แต่เมื่อมองชัดๆก็ส่งเสียงออกมาทันที：“พี่ฉินเฟิง”

ตอนนั้นพวกเขาก็รู้จักกัน

“ครับ”

ฉินเฟิงขานรับ

เสี่ยวเยว่โตกว่าฉินกั่วกั่วเล็กน้อย เขาปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้องสาว

“แม่ง ไม่คิดว่าจะมีคนมา”

สวีเสี่ยนเห็นว่าเครื่องจักรไม่ทำงานจึงยื่นหน้าออกมาดูทันที พบว่ามีคนยืนกั้นตรงหน้ารถขุดพลางยกมือขึ้นข้างหนึ่งขวางรถขุด

เขาตกใจขึ้นทันที ใช้มือขวางงั้นเหรอ？

ชายห้าวหาญนี่โผล่มาจากไหนกัน？

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เครื่องจักรพังแน่ๆ ใช่ เครื่องจักรพังแน่ๆ”

สวีเสี่ยนกลืนน้ำลายไปหลายอึก เขาไม่เชื่อว่าแรงของคนคนเดียวจะเขย่ารถขุดได้ เป็นไปไม่ได้ ต่อให้แข็งแรงแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้

เครื่องจักรต้องพังแน่ๆ

สวีเสี่ยนขยับเครื่องจักรลงทันที พลางขี้หน้าด่าฉินเฟิง：“แกแม่งเป็นใครวะ รู้ไหมว่านี่เป็นที่ใคร นี่เป็นถึงที่ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลง อนาคตจะสร้างเป็นย่านการค่าขนาดใหญ่ แกกล้ามาขวางงั้นเหรอ？รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ยิ่งไกลได้ยิ่งดี？”

“ไสหัว？คนที่บอกให้ฉันไสหัวไปคนก่อนหน้านี้ ถ้าไม่อยู่ในคุกก็ลงหลุมตายไปนานแล้ว นายอยากมีจุดจบแบบไหนล่ะ？”

ฉินเฟิงเอามือไขว้หลังพลางพูดเย้ยหยัน

“คุก ลงหลุม？แกนี่รนหาที่ตายจริงๆ แกรู้ไหมว่าอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงของเราเป็นบริษัทแบบไหน？ในเมืองเจียงเฉิงแห่งนี้ แค่ใช้อำนาจพูดแค่คำเดียวก็ทำให้แกตายได้อย่างไม่มีปัญญา คิดไม่ถึงว่าแกยังกล้าล่วงเกินพวกเราแบบนี้”

สวีเสี่ยนพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ