เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 114

“เทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์？เล่นตลกอะไร แกรู้ไหมว่านั่นเป็นคนระดับไหน？”

เฉินป๋อได้ยินก็หัวเราะออกมา สีหน้าไม่เชื่อ เทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์ นั่นเป็นถึงเทพสงครามปกป้องประเทศของประเทศต้าหัวเชียวนะ เป็นผู้สังหารทหารฝ่ายศัตรูถึงสามแสนนายในสงคราม

คนระดับนั้นจะมาโผล่อยู่ตรงนี้ได้ยังไง

จนกระทั่ง สวีเสี่ยนที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นอย่างขมขื่น：“คุณชายครับ อย่างน้อยคนผู้นี้ก็เป็นนายพล ถ้าไม่ใช่นายพลคงไม่อาจระดมกำลังพลได้”

“อย่างน้อย เป็นนายพล？”

รอยยิ้มบนใบหน้าเฉินป๋อแข็งทื่อในทันใด

นายพล？

นี่เป็นคนระดับไหน อย่าว่าแต่เป็นเทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์เลย แค่เป็นระดับนายพล ทั้งเมืองเจียงเฉิงก็ไม่อาจมีใครขัดขวาง

“ต้องการพิสูจน์？นี่สามารถพิสูจน์ได้ไหม？”

ฉินเฟิงโยนป้ายคำสั่งให้ เฉินป๋อหยิบขึ้นมาดู สมองอื้ออึงทันใดดั่งกับมีฟ้าผ่า เพียงเพราะมีมังกรอยู่บนป้ายคำสั่งนี้

ด้านหน้าเขียนตัวใหญ่ๆว่า‘วีรบุรุษผู้ไม่มีสอง’！

ด้านหลังเขียนแค่ตัวเดียวว่า ฉิน

ทุกคนต่างรู้ว่าเทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์มีนามว่าฉิน ทุกคนล้วนเคารพนายพลฉิน นอกจากเขตทหารแล้วก็ไม่มีใครรู้จักชื่อจริงของเขา แต่คิดไม่ถึงว่าจะชื่อเฟิง นามสกุลฉิน！

แถมยังมาปรากฏตัวตรงหน้าเขา

วีรบุรุษผู้ไม่มีสอง ป้ายคำสั่งนี้มีแค่เทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์ แห่งประเทศต้าหัวคนเดียวเท่านั้นที่มี สามารถสั่งกองทัพในเมืองใดก็ได้ทั่วทั้งประเทศต้าหัว

อิงจากส่วนนี้ก็สามารถพิสูจน์ได้แล้ว ว่าฉินเฟิงเป็นเทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์จริงๆ

เล่นกับเขารึไง？

นี่เป็นเทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์จริงๆ！

เทพสงครามอันดับหนึ่งของประเทศต้าหัว ผู้ที่สังหารทหารฝ่ายศัตรูไปสามแสนนาย

โอ้พระเจ้า！

จู่ๆก็มาปรากฏตัวตรงหน้าเขา แถมยังจะอัดเทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์ผู้นี้อีก เมื่อนึกถึงตรงนี้เฉินป๋อก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ มีสอง

คำผุดขึ้นในใจ‘จบเห่’จากนั้นก็ตกใจจนเป็นลมหมดสติไป

เพราะนี่เป็นถึงคนที่ได้ชื่อว่าเป็น‘เทพสังหาร’ในสนามรบ

“เป็นลมไปแล้ว？จิตใจไม่แข็งแรงเอาซะเลย”

ฉินเฟิงส่ายหัวไปมา แล้วออกคำสั่ง：“เจ้าพวกนี้ไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของชีวิตของผู้อื่น ทำการรื้อถอนโดยใช้อำนาจ ปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างเข้มงวด”

“ทราบ น้อมรับคำสั่งด้วยความเคารพ”

เสียงทหารกว่าสามพันนายดังกึกก้อง

เรื่องนี้ฉินเฟิงไม่ได้ให้หลิวหลินจัดการ เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคนจำนวนมากเกินไป แถมหนึ่งในนั้นยังเกี่ยวพันไปถึงคนของเขตทหารคนหนึ่งด้วย

หลิวหลินจัดการไม่ได้หรอก

“ไป”

หนึ่งนาทีต่อมา ทุกคนล้วนโดนทหารนำตัวไป พากลับไปตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด โดยมีฉีหยุนเป็นคนรับหน้าที่นี้

หลังจากพวกเขากลับไปหมด ฉินเฟิงหันไปมองน้าจางกับเสี่ยวเยว่ โบกมือไปมาพลางพูดด้วยรอยยิ้ม：“ไม่มีอะไรแล้ว”

“ทำความเคารพท่านนายพล”

น้าจางรีบโค้งคำนับทันทีอย่างทำตัวไม่ถูก

เป็นถึงนายพล นี่มันคนระดับไหน เธอไม่อาจล่วงเกิน

“น้าจาง ไม่จำเป็นเลย ตอนนั้นถ้าไม่ได้น้าช่วยผมไว้ ผมก็ไม่อาจมีวันนี้”

ฉินเฟิงจับมือน้าจาง

เขาไม่ใช่คนเย่อยิ่ง มีบุญคุณก็ต้องทดแทน ยิ่งไปกว่านั้นคือเป็นบุญคุณที่ช่วยชีวิตไว้ในตอนนั้น

น้าจางโล่งอก เธอคิดว่าไม่ได้เจอกันนานขนาดนี้ฉินเฟิงจะมีนิสัยเปลี่ยนไป เธอจึงแสดงความเคารพอย่างระมัดระวังสุดๆ

แต่เมื่อมองในตอนนี้ ก็ยังเป็นพ่อหนุ่มน้อยถ่อมตัวเหมือนตอนนั้น

“เป็นเด็กดีจริงๆ”

น้าจางมองฉินเฟิง สายตาเผยความอ่อนโยน

“ไปเถอะ เราเข้าไปคุยกันข้างใน”