เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 133

“ก็อาจจะ”

ฉินเฟิงไม่รู้สึกว่าคนของตระกูลอิ่นเหล่านี้จะมีมโนธรรมใดๆ

“เอาล่ะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ ฉันจะโทรหาคุณ คุณก็มารับฉันแค่นั้นเอง อย่าดื้อน่ะ ไม่มีอะไร พวกเขาไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก”

อิ่นซินปลอบฉินเฟิง

“อืม”

ฉินเฟิงกังวลเล็กน้อย แต่อิ่นซินพูดมาแบบนี้แล้ว สุดท้ายเขาก็ต้องพยักหน้าแล้วตอบฮึดฮัดว่า ‘อืม’

“อิอิ”

อิ่นซินหัวเราะ “แบบนี้คุณก็ดูน่ารักมากนะ”

“งั้นขอจูบทีนึง?”

“หน้าไม่อาย”

อิ่นซินยิ้มแล้วกลอกตาใส่ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำและเตรียมตัวอาบน้ำ แต่ในขณะที่เดินเข้าไปในห้องน้ำ ดวงตาของเธอฉายแววผิดหวัง

เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกหลุมรักฉินเฟิงอย่างช้าๆ

แต่ห้าเดือนหลังจากนี้ พวกเขาทั้งสองจะต้องแยกจากกัน

ตอนนี้ค่อยๆ รักกัน รักอย่างลึกซึ้ง พวกเขาทั้งสองคนอาจจะเจ็บปวดมากเมื่อต้องแยกจากกัน กั่วกั่วอาจจะร้องไห้ฟูมฟาย

รักมากก็เจ็บมาก

แต่สิ่งที่พูดออกไปแล้วนั้นเรียกคืนไม่ได้ ถ้าแม้แต่เรื่องนี้ยังทำไม่ได้ เขาก็ไม่สามารถเป็นตัวอย่างให้กั่วกั่วได้ พ่อที่เกียจคร้าน ไม่มีเสียยังดีกว่า

แย่ที่สุดในเวลานั้น ทั้งเธอและกั่วกั่วก็ร้องไห้อย่างเจ็บปวดเท่านั้น

แต่เธอกำลังคิดว่า ถ้าตอนนี้เธอเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ แสดงให้เห็นภายนอกว่าเธอไม่ชอบฉินเฟิง ค่อยๆ เฉยชาไป พอถึงเวลาหย่าร้างกัน พวกเขาจะเจ็บปวดน้อยลงหรือไม่

ก็อาจจะ

ต่อไปลองดูก็ได้

ชีวิตของเธอนั้นขรุขระจริงๆ กว่าจะค้นพบคนที่พึ่งพาได้มันไม่ได้ง่ายเลย แต่อีกห้าเดือนต่อจากนี้ ทั้งสองก็ต้องแยกจากกันเสียแล้ว

โชคชะตาเล่นตลก ช่วยไม่ได้!

อิ่นซินรู้สึกปลงอนิจจังอยู่ครู่หนึ่ง

วันถัดมา เธอไปทำงานที่บริษัท กึ่งซานหยวน จำกัด และฉินเฟิงก็ไปทำงานที่บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปในตำแหน่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

พอตกบ่าย เธอก็ไปที่ตระกูลอิ่น

ตระกูลอิ่นถือว่าเป็นตระกูลขนาดกลางในเมืองเจียงเฉิง มีทรัพย์สินนับร้อยล้าน ทางฝั่งตะวันออกมีเขตบ้านพักแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นของตระกูลอิ่น

ในตอนเด็ก เธอเติบโตที่นั่น

หลังจากมาถึงเขตบ้านพัก อิ่นซินก็ค่อนข้างลังเล เมื่อเห็นสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย เธอก็ไม่กล้าเข้าไป เพราะเธอเติบโตที่นี่ตั้งแต่ยังเด็ก

ความทรงจำค่อยๆ ผุดขึ้นในหัวใจของเธอ

“ช่างมันเถอะ ฉันควรปล่อยครอบครัวไปดีกว่า ยังไงฉันก็เติบโตที่นี่”

สุดท้ายอิ่นซินก็ถอนหายใจออกมา

เดิมทีเธอถูกขับไล่ออกมาและไม่มีท่าทีที่ดีอยู่แล้ว ครั้งนี้ที่มาก็ไม่ได้เตรียมทำหน้าดีๆ ไว้ และตอนนี้เธอก็ยอมแพ้แล้ว

หลีกทางให้กับตระกูลอิ่น

ถึงอย่างไรเธอก็เติบโตที่นี่ สมาชิกในตระกูลอิ่นเหล่านี้มีสายเลือดเดียวกันกับเธอ

“น้องสาว”

ในเวลานี้ อิ่นเสี้ยงสวี่ได้เดินออกมาจากข้างในด้วยท่าทางที่เป็นมิตร เหมือนเป็นห่วงอิ่นซินมาก “ก่อนหน้านี้ฉันผิดเอง พี่ไม่ดีเอง เข้ามาสิ เข้ามา”

“หืม?”

อิ่นซินถอยออกไปก้าวหนึ่ง

ไม่รู้ว่าทำไม เธอเห็นท่าทางแบบนี้แล้ว ก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติอยู่ตลอดเวลา

“น้องสาว อย่าทำตัวเป็นคนอื่นคนไกลแบบนั้น สมาชิกทุกคนในตระกูลรอเธออยู่ด้านใน รีบเข้าไปกับฉันเร็ว”

อิ่นเสี้ยงสวี่ดึงอิ่นซิน