เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 152

ดวงตาสีแอปริคอทของอิ่นซิน เผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด เธออยากจะโอบกอดฉินเฟิง แต่สุดท้ายอิ่นซินก็หยุด แล้วพูดเสียงเบาว่า“ใส่ซะเถอะ”

ฉินเฟิงนำเสื้อสูทสีดำแบรนด์ดังมาสวม เดิมทีรูปร่างตรงสง่าอยู่แล้ว เมื่อสวมมันไปอีก ทำให้ดูหล่อเหลามากยิ่งขึ้น นัยน์ตาดุจดวงดาว ลักษณะดูพิเศษน่าดึงดูด

“ดูดีกว่าที่ฉันคิดไว้”

อิ่นซินกวาดตามอง ใบหน้าเฉยเมย แต่กลับแอบชื่นชมในใจ

“ผมไปรอคุณข้างนอกนะ”

เพราะต่อไปถึงคราวอิ่นซินเปลี่ยนชุด ฉินเฟิงจึงไม่เหมาะที่อยู่ตรงนี้ ดังนั้นจึงเดินออกไปข้างนอก เพียงแต่ตอนที่เดินออกไป มีสายลมพัดผ่านเหมือนเสียงเสือคำราม มีลักษณะบางอย่างที่อธิบายไม่ถูก

อิ่นซินมองดูแผ่นหลังของฉินเฟิงเดินจากไป ดวงตาเป็นประกาย เธอค้นพบว่าฉินเฟิงเหมือนคนใหญ่คนโตท่านหนึ่ง ท่วงท่าเยื้องย่างกรีดกราย ให้ความรู้สึกเหมือนเสือออกจากถ้ำ

อีกทั้งเขาเหมือนราชาแห่งสัตว์ร้ายที่มีทหารนับพันหมื่นชีวิต ทำให้หัวใจเต้นรัว รู้สึกกดดัน！

“ความจริงฉันอยากคบกับคุณมากนะคะ”

นัยน์ตาของอิ่นซินมีความเจ็บปวดแวบผ่านเข้ามา แต่เธอเป็นผู้หญิงแกร่งคนหนึ่ง คำที่พูดออกไปแล้วจะไม่มีวันกลับใจเด็ดขาด หลังจากที่จัดการกับอารมณ์ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องไป

พวกเขาทั้งสองคน เดินทางไปยังตระกูลอิ่น

หลังจากที่มาถึงตระกูลอิ่น ยังคงเป็นคฤหาสน์หลังนั้น ตลอดทางที่ขับรถมาที่นี่ หลังจากลงรถ ฉินเฟิงก็สังเกตเห็น รูขนาดใหญ่ยังคงอยู่ที่เดิม

รูกัดกร่อนมันใหญ่มาก ไม่อาจซ่อมแซมได้ง่ายๆ

แต่บริเวณห้องโถงได้เปลี่ยนสถานที่แล้ว มันไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์หลังนั้น

“ทำไมหรอ？”

อิ่นซินมองไป เธอก็สังเกตเห็นรูขนาดใหญ่สองรูนั้นเช่นกัน อิ่นเสี้ยงเสว่เดินมาต้อนรับเธอ แล้วถามขึ้นว่า“นี่เกิดอะไรน่ะ？”

อิ่นเสี้ยงเสว่สีหน้าแข็งทื่อ

เกิดอะไรขึ้น？

จะเกิดอะไรขึ้นได้ล่ะ ก็ผู้ชายข้างๆหล่อนไงยะ ขับรถทหารที่ยืมมา ขับตรงเข้ามาพุ่งชน จนทำให้เราตกอกตกใจกันหมด

ตอนนี้หล่อนกลับยังถามว่าเกิดอะไรขึ้น？

“ไม่อยากบอกก็ช่างเถอะ”

อิ่นซินเห็นอิ่นเสี้ยงเสว่ไม่อยากบอก จึงไม่ฝืนบังคับอะไร แล้วยอมแพ้ไป

“ไปกันเถอะ”

ทุกคนเดินตามกันเข้ามา อิ่นซินกวาดตามองห้องโถง เห็นคนคุ้นเคยพวกนั้น และคุณท่านอิ่น นัยน์ตามีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่าง“คุณปู่คะ วันนี้ไม่ใช่วันเกิดครบรอบแปดสิบปีอะไรของคุณปู่ หนูไม่ได้อกตัญญูอะไรขนาดนั้น วันเกิดคุณปู่ยังเหลือเวลาอีกสามเดือนกับอีกห้าวัน ตอนนี้ยังเร็วไป”

ใบหน้าเป็นมิตรของคุณท่านอิ่นในตอนแรกถึงกับชะงักไป เดิมทีวันนี้เป็นศึกใหญ่ เขาได้ปรึกษากับอิ่นป่ายแล้วว่า จะต้องทำให้บริษัท กึ่งซานหยวน จำกัดล้มละลายให้ได้ แล้วกำจัดคู่ต่อสู้ของอิ่นป่านให้สิ้นซาก

แต่ทว่า เขากลับคิดไม่ถึงว่าอิ่นซินจะเปิดโปง และยังจำวันเกิดเขาได้อีกด้วย

ต้องรู้ว่า คนสูงวัยจะจัดวันเกิดเฉพาะปีที่สิบ ดังนั้นวันเกิดของเขาครั้งก่อนคือเมื่อเก้าปีที่แล้ว ความทรงจำค่อนข้างนานแล้ว แต่อิ่นซินกลับจำมันได้แม่น

“คือฉัน……”

นายท่านอิ่นกลืนน้ำลายดังเอือก แล้วมองไปที่อิ่นซิน หญิงสาวรูปร่างหน้าตาสะสวยคนนี้ สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร

ไม้ได้กลายเป็นเรือไปแล้ว

“น้องสาว ความโกรธแค้นคับข้องใจของเราที่มีมานาน ให้มันสิ้นสุดวันนี้เถอะ เธอน่าจะรู้ว่านี่มันคือเกม แต่เธอยังดึงดันเข้าไปเล่น เธอมั่นใจในอะไร？”

“ฉันประกาศออกไปว่ายืมเงินมาสองร้อยล้าน อันที่จริงฉันยืมมาสามร้อยล้าน เพื่อใช้ในยามจำเป็น”

ครั้งนี้อิ่นซินเล่นค่อนข้างใหญ่

เธอก็รู้ว่านี้คือกับดัก แต่เธอต้องเข้าเล่น เพราะบริษัทซานหยวนกรุ๊ปเป็นของเธอ แต่เธอยังคงเหลือทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง เธอไม่เพียงแต่เอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัทซานหยวนกรุ๊ปไปค้ำ ยังเอาบริษัท กึ่งซานหยวน จำกัดไปค้ำไว้ด้วย

ขอแค่เธอแพ้ ทุกอย่างก็จะจบเห่ แต่เธอไม่มีทางเลือก