เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 198

จนพวกเขามาถึงวิลล่าเลขที่001

หลิวหลินตะลึงแล้วชี้ไปที่เลขที่บ้าน เธออ้าปากเล็กน้อยแล้วพูดว่า "คุณปู่ ทำไมไม่บอกฉันก่อนว่าเพื่อนปู่อยู่ในนี้ รู้ไหมว่าวิลล่าหลังนี้เป็นของ Mr.X”

“อืม”

หลิวโจงกั๋วโบกไม้โบกมือและไม่ได้สนใจ

เขารู้ตอนที่พูดคุยกับฉินเฟิง แต่ในความเป็นจริงเขายังแปลกใจที่เขายังคงสามารถเล่นกับผู้ชายคนนี้ในเกมหมากรุกได้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะแพ้

Mr.X เป็นผู้ชายที่ทำให้เมืองเจียงเฉิงวุ่นวายเละเป็นโจ๊ก

“ท่านหลิว เชิญค่ะ”

โหวเมิ่งหยาวกล่าวเชิญ

“โอเค”

หลิวโจงกั๋วก้าวขาเข้าไปแล้ว

แต่หลิวหลินรู้สึกประหม่าและตื่นเต้นเล็กน้อย อย่างไรเสียที่นี่ก็คือวิลล่าของMr.X  ผู้ชายที่เลื่องลือคนนี้ไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร

หล่อหรือไม่หล่อ

สูงหรือไม่สูง

อ้วนหรือไม่อ้วน

รู้สึกเครียดเลย

ใกล้จะได้เจอคนที่ทำให้เมืองเจียงเฉิงวุ่นวายแล้ว คนหนึ่งที่กล้าประกาศสงครามกับสามตระกูลดัง

จากนั้นหลิวหลินก็ก้าวเข้าไปด้วยหัวใจที่วิตกกังวล รีบกวาดสายตามองแต่ก็ไม่เจอMr.X  เห็นเพียงฉากงง ๆ เท่านั้น

เห็นห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ บนโซฟามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่กับเด็กหญิงตัวเล็กๆ เหมือนพ่อที่เล่นกับลูก

อบอุ่นมาก

คือบรรยากาศไม่ค่อยถูกต้อง ในจินตนาการของเธอ  Mr.X คือคนที่ใส่หน้ากากแยกเขี้ยว มีนิสัยเย็นชาและชั่วร้าย ไปที่ไหนก็ต้องมีคนตาย

ชั่วร้ายและป่าเถื่อน

แต่สิ่งที่เธอเห็นตอนนี้แตกต่างจากจินตนาการอย่างสิ้นเชิง

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาเป็นคนที่เธอรู้จัก ไม่ใช่เพียงแค่รู้จัก

“ฉินเฟิง มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!”

ดวงตาของหลิวหลินเบิกกว้างมองไปที่ชายคนนั้นบนโซฟา เขาไม่ใช่ใครอื่น เขาคือฉินเฟิงที่เธอเคยตามหามาสักพักแล้ว เธอรู้สึกกลุ้มใจตลอดในช่วงเวลาที่ฉินเฟิงได้หายตัวไป

แต่จู่ๆ เขาก็มาอยู่ตรงหน้าเธอในชั่วพริบตา

“คุณตำรวจหลิว ไม่เจอกันนานเลยนะ”

ฉินเฟิงกล่าวสวัสดี แล้วบีบหน้าของเด็กหญิงตัวเล็กๆ “ทักทายพี่สาวสิ จำไว้ว่าเรียกพี่สาว ห้ามเรียกว่าน้าสาวนะ"

“สวัสดีพี่สาว ”

เสี่ยวหยูและฉินกั่วกั่วยิ้มหวานให้กับหลิวหลิน

หลิวหลินแทบจะใจละลายในทันที เธอรีบเดินไปนั่งข้างๆ แล้วลูบหัวของฉินกั่วกั่ว “เด็กสองคนนี้ดูเป็นเด็กดีมา เป็นใครเหรอ?”

“ฉินกั่วกั่วคือลูกสาวของผม ส่วนนี่คือหวางเสี่ยวหยูเพื่อนของผม เรียกว่าเสี่ยวหยูและกั่วกั่วก็ได้”

ฉินเฟิงแนะนำเด็กสองคนให้หลิวหลินรู้จัก

“มันไม่ยุติธรรมจริงๆ ที่คนอย่างคุณจะมีลูกสาวที่น่ารักขนาดนี้ แต่ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่คฤหาสน์แห่งนี้ มาหาMr.Xเหมือนกันเหรอ?”

หลิวหลินกอดกั่วกั่วพร้อมกับเอียงศีรษะถาม

แต่ฉินเฟิงไม่ทันจะตอบ หลิวโจงกั๋วก็เดินเข้ามาแล้วถอนหายใจ “คาดไม่ถึงว่าคุณจะมีลูกสาวแล้ว”

ไม่เคยคาดคิดมาก่อนจริงๆ

เขาพาหลิวหลินมาที่นี่ครั้งนี้ก็เพื่อแก้ปัญหาเรื่องแต่งงานของเธอ ตั้งใจจะมอบให้เป็นพิเศษ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่เพียงแต่แต่งงานแล้ว แต่ยังมีลูกสาวอีกด้วย

สองคนนี้เป็นคนเดียวกันจริงๆ

ไม่สามารถยอมรับได้

“ความรู้พื้นฐานยังไม่ดีพอ สิ่งแรกที่คุณต้องมีคือมุมมองที่แตกต่าง หากคุณมองแบบเดียวกับคนทั่วไปคุณจะไม่สามารถเป็นคนที่เหนือกว่าทุกคนได้”

ฉินเฟิงลูบหัวลูกสาวของเขาแล้วพูดว่า “แค่สิ่งนี้คุณยังมองไม่ออก คุณยังจะถูกเรียกว่าตำรวจหมายเลขหนึ่งของเมืองเจียงเฉิงอีกเหรอ มีสนามด้านนอกไปวิดพื้นสามร้อยครั้ง ซิทอัพร้อยห้าสิบครั้ง วิ่งรอบวิลล่าหยุนติ่งสามสิบรอบ เสร็จแล้วก็คิดดีๆ ว่าทำไมครั้งนี้คุณถึงมีมุมมองแบบคนทั่วไป”

"รับทราบ"

หลิวหลินทำความเคารพวันทยหัตถ์ด้วยสีหน้าที่พ่ายแพ้ จากนั้นก็รีบวิ่งออกไป พร้อมที่จะวิดพื้นและซิทอัพ

ครั้งนี้มันล้มเหลวจริงๆ

ล้มเหลวมากกว่าครั้งที่แล้ว

ล้มเหลวมากกว่าครั้งไหนๆ

เธอตามสืบเกี่ยวกับฉินเฟิงมาโดยตลอด แต่ยิ่งเธอสัมผัสมากขึ้นเธอกลับพบว่าเธอกำลังถูกฉินเฟิงตามสืบเช่นกันโดยเฉพาะประสบการณ์ครั้งนี้ เธอล้มเหลวทั้งที่ถูกเรียกว่าตำรวจหมายเลขหนึ่งแห่งเมืองเจียงเฉิง

“ฮ่าฮ่า มันยากเกินไปที่จะให้หลานสาวที่อวดดีของฉันมาฟังคำสั่งของใครสักคน ฉันไม่ได้คาดคิดมาก่อน”

เมื่อเห็นหลิวหลินเชื่อฟังคำสั่งแล้วเดินออกไป หลิวโจงกั๋วก็หัวเราะเสียงดัง เป็นเรื่องยากที่เห็นภาพแบบนี้

เธออาจไม่ฟังคำสั่งพ่อของเธอด้วยซ้ำ

วันนี้คาดไม่ถึงว่าจะเชื่อฟังเพื่อนของเขา

“ไม่เป็นไร ถึงยังไงตำรวจก็ถือว่าเป็นทหารคนหนึ่ง” ฉินเฟิงกล่าว

ตำรวจก็เป็นทหารด้วย

ในฐานะที่เขาเป็นผู้นำทหารชายแดน มีทหารสามแสนนายอยู่ภายใต้การดูแลของเขา ทหารทั้งสามแสนนายต้องเชื่อฟังคำพูดของเขา บางครั้งแรงกดดันก็หนักมาก หลิวหลินถือว่าฉินเฟิงเป็นหัวหน้าของเธอไปโดยไม่รู้ตัว

ทหารมีหน้าที่ปฏิบัติตามคำสั่ง

แต่หลิวหลินเชื่อฟังคำสั่งของฉินเฟิงโดยสัญชาตญาณ ยามรับการลงโทษแต่โดยดี อันที่จริงเธอไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าฉินเฟิงเป็นเป้าหมายในการตามสืบของเธอ