เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 212

ถนนหลงหม่า

ในนั้นมีรถปอร์เช่คันหนึ่งกำลังแล่นอยู่ บนรถคือเฉิงหงและเพื่อนสนิทของเธออีกสามคน กำลังพูดคุยหัวเราะกัน ขับมุ่งหน้าไป

“เฉิงหง เธอคิดว่าพวกเราควรรออิ่นหนิงหยู่หรือเปล่า? ด้วยความเร็วของเธอ สงสัยว่าจะถึงอ่าวย่าหลงคงใช้เวลานานมาก”

บนที่นั่งข้างคนขับ มีนักศึกษาสาวแต่งตัวเปิดเผยเช่นกัน เธอถามขึ้นอย่างจงใจ

“ใช่ ยัยอิ่นหนิงหยู่นั่นทำฉันขำแทบแย่ พวกเราหวังดีจะทำให้เธอมานั่งรถของเราด้วย แต่เธอกลับไม่มา จะไปนั่งรถหวูหลิงหงกวงนั่นจริงๆ”

“เธอพูดแบบนี้ไม่ถูก อิ่นหนิงหยู่ขับรถคันนั้น หล่อนน่ะ เหมาะกับรถแบบนั้นเท่านั้นแหละ”

เด็กสาวข้างหลังอีกสองคนก็หัวเราะเยาะเช่นกัน

เหตุผลข้อหนึ่งคือพวกเธอเป็นเพื่อนของเฉิงหง ข้อคือสองเพราะพวกเธอชอบเฉินเจียง ถึงอย่างไรเฉินเจียงก็ทั้งสูงทั้งหล่อ เป็นลูกเศรษฐี เล่นเปียโนเก่งมาก ได้รับการยกย่องว่าเป็นเดือนประจำมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง

พวกเธอต่างหลงใหลคลั่งไคล้เดือนมหาวิทยาลัยอย่างเฉินเจียง แต่มีเพียงอิ่นหนิงหยู่เท่านั้นที่มักจะเมินเฉยหนุ่มหล่อคนนี้

ดังนั้นพวกเธอจึงเกลียดอิ่นหนิงหยู่มาก

คิดว่าอิ่นหนิงหยู่ ไม่เห็นคุณค่าของผู้อื่น

“รอเธอเหรอ? ดี ถึงอย่างไรทุกคนก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน”

เฉิงหงที่กำลังขับรถยิ้มมุมปาก จากนั้นก็เหยียบคันเร่ง เริ่มห้อตะบึงไปบนถนนเส้นนี้ แล้วยังพูดต่อว่า “พวกเราจะไปรอเธอที่อ่าวย่าหลง”

“ฮ่าฮ่า ให้ยัยอิ่นหนิงหยู่นั่นเร่งตามหลังเราไปตลอดแล้วกัน”

“ขอฉันคำนวณเวลาดูหน่อย ดูว่าเธอจะถึงเมื่อไหร่ ฉันคาดว่าอีกสองชั่วโมงต่อจากนี้”

ผู้หญิงที่อยู่เบาะหลังพากันพูดประจบเอาใจ

“หึ คิดจะสู้กับฉัน…”

เฉิงหงยิ้มมุมปากอย่างภาคภูมิใจ ในที่สุดวันนี้เธอก็บดขยี้อิ่นหนิงหยู่ได้อย่างป่นปี้

ต่อมา

เสียงผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นข้างเธอ “เฉิงหง รถของเธอไม่ไหวเลยนะ ซื้อมือสองมาหรือเปล่า ยังเร็วสู้รถหวูหลิงหงกวงของฉันไม่ได้เลย!”

“…”

สิ้นเสียง คนในรถของเฉิงหงก็ตัวแข็งทื่อทันที

โดยเฉพาะเฉิงหง เธอค่อยๆ หันหน้าไปทางด้านข้างก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยและน่าเกลียดชัง อิ่นหนิงหยู่ เธอพึมพำอย่างไม่เชื่อสายตา “เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้...เธอตามฉันทันได้ยังไง…เป็นไปไม่ได้!”

รถหวูหลิงหงกวงตามมาทันแล้ว!

เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!

มันเป็นไปได้อย่างไร!

รถของเธอคันนี้คือปอร์เช่นะ ไม่ได้ล้อเล่น ให้ตายสิ รถหรูมูลค่านับล้าน ฟังก์ชันการทำงานหลากหลายเอามาฟาดชนะรถหวูหลิงหงกวงคันนี้ได้สบาย แล้วเธอยังเหยียบคันเร่งมาตลอดทาง

แต่ทว่า รถหวูหลิงหงกวงกลับไล่ตามมาทันแล้ว

ล้อเล่นใช่ไหม

สองสิ่งนี้มันเทียบกันได้ด้วยเหรอ?

แต่ทว่า อิ่นหนิงหยู่ทิ้งไว้เพียงประโยคเดียว “บ๊ายบาย เฉิงหง เราจะไปรอเธอที่อ่าวย่าหลงนะ ฉันจะรอเธอไป ‘เรื่อยๆ’ นะ”

คำว่า ‘เรื่อยๆ’ อิ่นหนิงหยู่เน้นเสียงหนักมาก

เห็นได้ชัดว่า จงใจยั่วโมโหเฉิงหง

ฉินเฟิงชำเลืองมอง อิ่นหนิงหยู่ดูหายโกรธแล้ว เขายิ้มทันที สาวน้อยคนนี้ไม่ยอมถูกเอาเปรียบเลย เฉิงหงมาทำให้เธอขุ่นเคือง ซวยแล้ว

เพราะว่า วันนี้เขามาเป็นโล่กำบัง

ปัง

เฉิงหงออกแรงจับพวงมาลัย มองไปที่รถหวูหลิงหงกวงที่อยู่เบื้องหน้าเธอ กัดฟันพูดว่า “ยัยคนนี้ กล้าเอารถหวูหลิงหงกวงมาแซงฉัน น่าขายหน้าจริงๆ!”

“เฉิงหง รีบตามขึ้นไป พวกเขาต้องฉวยโอกาสตอนที่เธอชะลอบนทางเลี้ยวแน่ เลยโชคดีตามมาได้ทัน”