เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 216

“พี่เขย ฉันคิดว่า เขามีกองกำลังทหารที่ดักซุ่ม”

อิ่นหนิงหยู่หลบอยู่ด้านหลังของฉินเฟิงแล้ว แต่ว่าผ่านประสบการณ์ในเมื่อก่อนมากว่าหลายครั้ง แต่เธอรู้ว่าพี่เขยราคาถูกของตัวเองคนนี้ อย่างอื่นไม่โอเค แต่ว่าเก่งเรื่องชกต่อยอย่างมากจริงๆ

ไม่งั้น วันนี้เธอไม่มีทางเรียกฉินเฟิงมาแน่นอน

ไม่เพียงแค่เป็นโล่กำบังเท่านั้น ยังปกป้องด้วย

“วางใจได้”

ฉินเฟิงยิ้มอย่างราบเรียบ หลังจากนั้นเอามือไพล่หลังมองไปยังเฉินเจียงแล้ว : “ฉันกลับว่าอยากรู้มาก คุณจะทำไม่ให้ฉันออกไปได้ยังไงกันแน่？ลองดูได้ ”

คนที่ทำให้เทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งประเทศต้าหัวออกไปไม่ได้ ยังไม่เกิดเลยนะ

“จองหองเลยทีเดียวนะ กูเคยสอบถามเรื่องมึงมาบ้างแล้ว เคยเป็นทหารมาก่อน เก่งเรื่องต่อสู้ แต่ว่าต่อให้เก่งเรื่องการต่อสู้มากแค่ไหน ก็ไม่มีทางต้านทานคนกว่าหลายร้อยคนได้ มึงต้องรู้ไว้นะ อ่าวย่าหลงเป็นเขตอิทธิพลของพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของกู”

เฉินเจียงยิ้มอย่างโหดร้ายและน่ากลัว

เขาต้องการจีบอิ่นหนิงหยู่ แน่นอนว่าต้องไปสืบเรื่องของฉินเฟิงแล้ว แต่ว่าหลังจากสืบแล้ว ก็พบว่าเป็นแค่ลูกเขยจนๆที่แต่งงานเข้ามาอยู่บ้านฝ่ายหญิง ตอนนี้เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย นอกจากชกต่อยเป็นนิดหน่อยแล้ว ก็ไม่มีจุดเด่นอะไรเลย

คนแบบนี้ หากเขาจัดการ ก็สามารถทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่น

“ใครก็ได้มานี่หน่อย！”

ในเวลานี้ เฉินเจียงตะโกนออกมาคำหนึ่ง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าหลายร้อยคนก็เดินออกมาจากรอบข้างแล้ว แต่งตัวชุดเครื่องแบบ ในมือถือกระบอกไฟฟ้า แข็งแกร่งและห้าวหาญปรากฏอยู่ตรงหน้า

“คุณชายเฉิน ผมรับคำสั่งของคุณชายหวางของเราให้มาที่นี่”

ผู้ชายผอมๆที่เป็นผู้นำคนหนึ่ง กำลังเดินเข้ามาทางผู้จัดการตรงนี้แล้ว

“ผู้จัดการหยาง ขอบคุณมาก”

เฉินเจียงเห็นแล้ว หัวเราะเหอๆ ดึงซองบุหรี่จงฮั๋วออกมาแล้ว ยื่นส่งไปให้ หลังจากนั้นถึงมองไปยังฉินเฟิง พูดอย่างภาคภูมิใจว่า ： “ไอ้เด็กเปรต แกคงรู้จักคุณชายตระกูลหวางของหนึ่งในห้าวงศ์ตระกูลใหญ่แห่งเมืองเจียงเฉิง？นั่นเป็นพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน อ่าวย่าหลงนี้เป็นบ้านของพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน”

“ห้าวงศ์ตระกูลใหญ่？สี่วงศ์ตระกูลใหญ่มั้ง” ฉินเฟิงพูดกล่าว

ตระกูลเห้อที่เป็นหนึ่งในห้าวงศ์ตระกูลใหญ่ ถูกฉินเฟิงทำลายเรียบร้อยแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมด ถูกนำไปบริจาคให้แก่โครงการสงเคราะห์เด็กแล้ว ก็ถือว่าพวกเขาได้ชดใช้ให้กับทุกเรื่องที่พวกเขาได้ทำมาทั้งหมด

เจียงเฉินตกตะลึง : “แกรู้ว่าน้อยไปหนึ่ง？ฉันประเมินค่าแกต่ำไปแล้วจริงๆ แต่ว่าที่แกเรียกว่าแหล่งข้อมูล คาดว่าก็คงเป็นตอนที่ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ได้ยินตามข้างทางสินะ ”

หลังจากที่คิดเข้าใจได้แล้ว เฉินเจียงมองไปยังฉินเฟิงแล้ว เพิ่มความดูถูกเหยียดหยามขึ้นมาแล้ว

เมื่อกี้เขายังคิดว่า ตัวตนของฉินเฟิงสูงส่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้หรือเปล่า ข้อมูลนี้มีเพียงคนระดับสูงในเมืองเจียงเฉิงถึงเข้าใจได้ แต่วินาทีต่อมา ก็คิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้อีก ตัวเองคิดเพ้อเจ้อแล้ว

นี่เป็นแค่เพียงผู้ชายต่ำต้อยที่เป็นกบอยู่ในกะลาก็เท่านั้นเอง ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าห้าวงศ์ตระกูลใหญ่แห่งเมืองเจียงเฉิงมันแสดงถึงอะไร

“ผู้จัดการหยาง ตอนนี้ขึ้นอยู่กับคุณแล้วนะ”

เฉินเจียงมอบสนามสู้รบให้ผู้จัดการหยางที่สวมชุดสูท ค่อนข้างผอม แต่ว่าใบหน้าเจ้าเล่ห์

เมื่อผู้จัดการหยางได้ยิน ยิ้มทันที โบกไม้โบกมือ : “คุณชายเฉิน วางใจได้ วันนี้ เราจะต้องให้ไอ้หมอนี่แบกรับผลที่ตามมาจากสิ่งที่ก่อไว้ให้ได้แน่นอน”

พูดจบ นัยน์ตาก็ปลดปล่อยแสงแห่งความโหดเหี้ยมออกมา มองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นพร้อมพูดว่า : “บุกเข้าไป”

เพียงคำเดียว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นบิดๆคอ ทยอยกันโบกสะบัดแท่งเหล็กที่อยู่ในมือแล้ว คำรามเสียงดัง เดินเข้าไปยังฉินเฟิงอย่างดุเดือดกันทีละคน ทำให้คนตกใจอย่างมาก

เพียงแต่ว่า ฉินเฟิงมองไปยังพวกเขาแวบหนึ่ง หรี่ตามองพร้อมพูดว่า ： “แค่คนอย่างพวกแก？ก็มีสิทธิ์มาต่อสู้กับฉัน？”

“ไสหัวไป！”

ตะโกนเสียงดังคำราม

ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เดิมทีมีใบหน้าที่ดุร้าย ทันใดนั้นก็ตัวสั่นไปทั้งตัว ราวกับว่าถูกทำให้ตกใจอย่างมากยังไงอย่างนั้น กระทั่งมีเสียงคนตุบๆ นั่งลงบนพื้นแล้ว

ทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ช่วยด้วย ฆ่าคนแล้ว！”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งจู่ๆก็ส่ายหัว วิ่งหนีไปอย่างบ้าคลั่งยังไงอย่างนั้น หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่นๆก็หนีไปด้วย ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ราวกับว่าเจอสิ่งที่น่ากลัวอะไรอย่างนั้น

และในเวลานี้ หลังจากเฉินเจียงและพวกค่อยๆผ่อนคลายลง ถึงต้องยอมรับความจริงข้อนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากมายขนาดนี้ ล้วนแต่ถูกลูกเขยจนๆที่แต่งงานเข้าบ้านฝ่ายหญิงคนนี้ ทำให้ตกใจจนหนีเตลิดไปขนาดนี้

“ไอ้เด็กเปตร แกอย่าได้ใจไปนะ ที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ ไม่ใช่แค่พวกของเล่นขยะๆเหล่านี้ ยังมีเพื่อนพี่ชายของฉันอีกคน เป็นเพื่อนที่สุดยอดคนหนึ่ง ผู้จัดการหยาง คุณรีบไปเชิญตัวมาเดี๋ยวนี้ ไปแจ้งชื่อของฉันนะ”

เฉินเจียงกัดฟันแล้ว ใบหน้าแสดงสีหน้าที่โหดเหี้ยม

แอบยื่นบัตรเอทีเอ็มให้กับผู้จัดการหยางแล้ว ในบัตรมีเงินหนึ่งล้าน ถือเป็นมูลค่าในการเชิญตัวเพื่อนของพี่ชายของเขา แต่ว่าเขารู้ว่าคุ้มค่าที่จ่ายออกไป เพราะว่าคนๆนั้นชกต่อยได้สุดยอดมากจริงๆ

จัดการคนอย่างฉินเฟิง ได้เหลือเฟือ

ครั้งนี้ เขาจะต้องทำให้ไอ้หมอนี้ที่ทำลายแผนการใหญ่ของเขาครั้งสองครั้งนี้ ตายไปซะยังดีกว่ามีชีวิตอยู่

“ใช่ ของเล่นขยะ”

ในเวลานี้ ผู้จัดการหยางก็นึกถึงผู้นำคนนั้นที่อ่าวย่าหลงของพวกเขาขึ้นมาได้ เป็นเพื่อนของคุณชายหวางของพวกเขา แต่เป็นบุคคลที่สุดยอดอย่างมาก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้เคยต่อสู้กับบุคคลท่านนั้นแล้ว

สองสามคนก่อนหน้า แขนขาดขาหักไปเลย ส่วนคนที่เหลือก็ไม่กล้าบุกเข้าไปแล้ว

เพราะงั้นเมื่อเปรียบเทียบกับผู้นำคนนั้นแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้เป็นของเล่นขยะๆจริงๆ

“เด็กเปรต แกอย่าหนีนะ แกรอเลย ฉันจะไปเชิญผู้นำท่านนั้นมาเดี๋ยวนี้ ให้แกได้เปิดประสบการณ์หน่อย อะไรที่เรียกว่าสุดยอด แกอย่าคิดว่าตัวแกเองชกต่อยเก่งมาก เผชิญหน้ากับบุคคลท่านนั้น แกก็แค่คนที่อยู่ระดับต่ำๆ”

ผู้จัดการหยางวิ่งออกทันที

ไม่นานก็พาคนหนึ่งกลับมาแล้ว สูงหนึ่งร้อยแปดสิบ ร่างกายแข็งแรง หมัดกำปั้นมีพละกำลังอย่างมาก ใบหน้าดุร้าย นัยน์นำมาซึ่งไอเหี้ยมโหด ผู้จัดการหยางเดินไปพลางพูดไปพลางว่า : “ก็คือคนนั้น บอกว่าท่านเป็นแค่คนที่อยู่ในระดับต่ำๆ แค่หมัดเดียวของเขาก็จัดการท่านได้แล้ว จองหองมาก จองหองมากเกินไป…… ”

เขารีบชี้ไปทางฉินเฟิง

เขารู้สึกว่าฉินเฟิงประสบหายนะแล้ว ผู้นำคนนี้นิสัยไม่ค่อยดี ครั้งก่อนมีคนมาล่วงเกินเขาเข้าแล้ว ก็หักกระดูกของไอ้หมอนั้นเลย ดุร้ายอย่างไม่อาจจะเปรียบเทียบได้

และครั้งนี้ จุดจบของฉินเฟิงอาจจะยิ่งอนาถ

แต่หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้จัดการหยางพบว่าผู้นำคนนั้นไม่ได้มีการเคลื่อนไหวเลย ค่อนข้างตกตะลึงไปชั่วขณะ เอียงศีรษะไปมอง ตกตะลึงแล้ว เพียงแค่เห็นว่าผู้นำคนนั้น ยืนอยู่กับที่มองไปทางฉินเฟิงด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ

และฉินเฟิง ก็มองเข้ามาแล้ว ยิ้มพร้อมพูดว่า : “ฉางลี่เสว ที่หนึ่งของคิกบ็อกซิ่ง เราเจอกันอีกแล้วนะ”