เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 225

“องครักษ์หมาป่า ฆ่า!”

แสงที่รุนแรงส่องประกายในดวงตาของฉินเฟิง และออกคำสั่ง

“ครับ”

องครักษ์หมาป่าข้างหลัง จึงเริ่มเคลื่อนตัว

“ไอ้หนุ่ม แกออกคำสั่งช้าไปหน่อย ฮ่า ๆ ตายซะเถอะ”

หนึ่งในนั้นคนที่ชื่ออาเผ้าไม่ใช่คนที่โง่เขลา ดึงปืนพกออกมาจากตัว เล็งไปที่ฉินเฟิง และกดปุ่ม ท่าทางของเขาดูดุร้ายและตื่นเต้น

โอกาสได้เข้าร่วมบอดี้การ์ดมังกร เป็นของเขาแล้ว

จากนั้น

เสียงปังดังขึ้น

เปลวไฟลุกขึ้นมา กระสุนพุ่งออกไปเหมือนเปลวไฟ แต่ตรงหน้าเห็นเพียงแค่อาเผ้าปรากฏตัวอยู่ ดาบที่ใช้ในการรบกั้นกระแทกในแนวนอน กระสุนกระเด็นออกไปทันใด

“อะไรกัน!”

อาเผ้าตกตะลึง

เป็นไปได้ยังไง

ใช้ดาบสะบัดกระสุน เป็นไปได้ยังไง แล้วทำไมความเร็วถึงเร็วได้ขนาดนี้ ทำให้เขาไม่ตอบสนองโดยสิ้นเชิง แต่องครักษ์หมาป่าไม่ให้โอกาสเขาได้ตอบคำถามเลย

มาตรงหน้าเขาโดยตรง แกว่งดาบ จัดการได้ในเวลาอันรวดเร็ว แต่ยังคงทิ้งคำพูดไว้บนศพของเขา: “คำสั่งนี้ยังไม่สาย เพราะพวกเราคือองครักษ์หมาป่า!”

องครักษ์หมาป่า！

หน่วยองครักษ์ของเทพสงครามอีสเตอร์แลนด์ กล้าหาญไร้เทียมทาน ไม่ใช่ปัญหาที่จะจัดการศัตรูนับพัน

สำหรับองครักษ์หมาป่า ตั้งแต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีคำสั่งที่สายไป!

“รุนแรงขนาดนี้!”

ทุกคนเห็นอาเผ้าเสียชีวิต ตื่นตระหนก อาเผ้าถือว่าเป็นคนที่ค่อนข้างแข็งแกร่งในหมู่พวกเขา แต่ตอนนี้ได้ตายไปตรงหน้า

“สิบล้าน ฟันเขาให้ตาย!”

ในตอนนี้ นกดำเห็นทุกคนถอยไป และกัดฟันพูดอีกครั้ง

สิบล้าน

ในเมื่อพูดเช่นนี้ ผู้คนมากมายหายใจแรง สิบล้านเลย นี่มันไม่ใช่หนึ่งล้านแบบก่อนหน้านี้ นี่คือสิบล้านของแท้สมน้ำสมเนื้อ ทันใดนั้น พวกเขาก็มองไปที่ดวงตาของฉินเฟิง ราวกับมองเห็นเป็นเหยื่อ

“ไป!”

หลายคนในนั้นพูดอย่างรวดเร็ว

ฉินเฟิงมีเพียงไม่กี่คนเอง แต่พวกเขากลับมีเป็นร้อยคน คนมากสู้คนน้อย ก็ยังคงได้เปรียบ

“นี่เห็นฉันเป็นเหยื่องั้นเหรอ? พวกแกคือคนแรก”

ฉินเฟิงมองอย่างดูถูก

เทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งประเทศต้าหัว โด่งดังไปในหลายประเทศ คนที่มองเทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งประเทศต้าเป็นเหยื่อ ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

หนึ่งนาทีหลังจากนั้น

ไม่ ใช้เวลาไม่ถึง 1 นาที พื้นดินเต็มไปด้วยศพ พวกนี้ล้วนเป็นคนเลวร้าย สามารถปรากฏได้ที่นี่ โดยพื้นฐานแล้วล้วนมีชีวิตมนุษย์อยู่ในมือ องครักษ์หมาป่ากลับว่าไม่ได้เมตตา

และที่เรียกว่าเฮียต้าหลาง นอนราบกับพื้น มีรอยมีดที่คอ ตาเบิกกว้าง ตายตาไม่หลับ เขาคิดไม่ถึงเลย ว่า Mr.X คนนี้จะลงมือได้อย่างสุดยอด

พวกเขา 300 คน

แต่คนของ Mr.X มีเพียง 30 คนเท่านั้น และขณะที่กำลังออกศึก ไปเพียงแค่ 3 คนก็พอแล้ว แค่ 3 คนนี้ กวาดล้างทั้งกองทัพพวกเขาทั้ง 300 คน

น่ากลัว!

สุดท้าย จัดการคู่ต่อสู้ได้อย่างราบคาบ

ถ้าให้เขาเลือกอีกครั้ง ให้ตายยังไงเขาก็ไม่กล้าไปยั่วยุ Mr.X แล้ว น่ากลัวเกินไป น่ากลัวเกินไปจริงๆ

น่าเสียดาย ไม่มีคำว่าถ้า

“ต่อไหม? ฉันกลับว่าอยากเห็น ถ้านายจะทำต่อ จะให้ฉันทำยังไง ตายไปยังดีกว่ามีชีวิตอยู่?”

ฉินเฟิงหันกลับมามอง นกดำด้วยสายตาอาฆาต

และในตอนนี้ นกดำก็ตกใจกลัว 300 กว่าคนของเขา ตอนนี้ไม่มีแล้ว สรุปแล้วนี่เป็นเทวดาแบบไหนกัน ทรงพลังอย่างมาก

ถ้ารู้อย่างงี้ ก็จะไม่เกิดเรื่องน่าอนาถเช่นนี้หรอก

ไม่อยากจะเชื่อ

ขี้ขลาดแบบนี้เลยเหรอ?

นกดำที่อยู่บนพื้นก็ตะลึง นี่คือผู้บังคับบัญชาที่ 2 ของบอดี้การ์ดมังกร รับผิดชอบกิจกรรมทางธุรกิจของบอดี้การ์ดมังกรเป็นคนสนิทของยมบาลเจียง

“เจ้าสาม เป็นชื่อที่ดี คราวหน้าจะเรียกคุณแบบนี้แล้วกัน”

แต่ว่า ที่ทำให้คนแปลกใจยิ่งกว่า ฉินเฟิงไม่ได้ปฏิเสธ กลับว่ายอมรับท่านสามจางอย่างใจกว้าง ขนานนามตัวเองว่าเจ้าซาน ก็ทำให้สีหน้าท่านสามจางตกตะลึง

คนๆนี้ ไม่เล่นไปตามเกม

Mr.X คนนี้มีที่มาอย่างไร

สิ่งแรก ท่านสามจางไม่ค่อยเข้าใจฉินเฟิง แต่เขาก็ยังยิ้มออกมา: “Mr.X เรื่องวันนี้ เป็นการเข้าใจผิด เห็นได้ชัดว่า เป็นเล่ห์เหลี่ยมของหลินเย่าตุง ต้องการให้เราต่อสู้เพื่อที่เขาจะได้ต่อรองข้างสนาม”

“แล้วไง?” ฉินเฟิงกล่าว

“ดังนั้นคนบอดี้การ์ดมังกรของเรา จึงมีความผิดโดยไม่เจตนา สิ่งที่คุณควรไปล้างแค้นคือสามตระกูลที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพลสูงสุดแห่งเมืองเจียงเฉิง คุณว่าใช่ไหมล่ะ?”

ท่านสามยิ้มด้วยความหวังดี หยิบพัดมาพัดอีกครั้ง

เขามองออกแล้ว นี่คือการสมคบคิด เขาไม่ต้องการเข้ามามีส่วนร่วม ดังนั้นเริ่มต้นด้วยท่าทีที่ถ่อมตน เพื่อให้เงื่อนไขแก่ Mr.X

เขาเชื่อว่า Mr.X ไม่ใช่คนโง่ น่าจะเข้าใจความหมายของเขา

แต่ทว่า

หนึ่งวินาทีต่อมา เสียงดังปัง

เดิมทียังร่าเริงอยู่ คิดว่านกดำจะรอด แค่รู้สึกว่าหัวของตัวเองกระเด็นออกไป และเห็นเพียงแต่ร่างกายของตัวเอง และตกอยู่ในความมืด

ตายแล้ว

ถูกตัดหัว

ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุทั้งหมดเงียบ ในสถานการณ์เช่นนี้ นกดำได้ตายไปแล้ว ทุกคนมองไปที่ฉินเฟิงด้วยความตกตะลึง นี่เป็นการเพิกเฉยต่อคำเตือนของบอดี้การ์ดมังกรหรือเปล่า?

และฉินเฟิงถือดาบอาบเลือดอยู่ในมือ และมองไปที่ท่านสาม ดวงตาเย็นชา: “แล้วยังไงล่ะ?”

แตะต้องต่อมโมโหของฉัน ยังคิดจะมีชีวิตอยู่?