เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 23

บทที่23 การสารภาพรัก

“พระเจ้าช่วย โรแมนติกมากเลย ดอกกุหลาบสีแดงถูกโปรยลงมาจากบนฟ้า น่าอิจฉาจังเลย”

“แสงไฟนีออนจากตึกตรงข้ามนั่นอีก นั่นเป็นตึกของบริษัทใหญ่เลยนะ บนนั้นยังมีตัวหนังสือหลายตัว ราคาดอกไม้คงใช้เงินไปเป็นล้าน อีกทั้งเถ้าแก่ที่อยู่ตรงข้ามก็ไม่ใช่คนมีเมตตาอะไร พระเจ้าช่วย”

“จะเรื่องของเงินหรือเรื่องอะไรก็ตาม พวกคุณเห็นเหรอว่า คำพูดบนนั้น สี่คำนั้น‘คุณภรรยาที่รัก’อ๊ายๆๆ ไม่ไหวแล้ว โรแมนติกมากๆเลย ถ้ามีคนขอแต่งงานกับฉันแบบนี้ ฉันจะแต่งงานกับเขาแน่ๆ”

ผู้หญิงที่อยู่บริเวณโดยรอบ กระทั่งยังมีเสียงวี้ดว้ายออกมา เพราะว่าสำหรับผู้หญิงแล้ว เป็นการสารภาพรักที่เป็นสิ่งที่ผู้หญิงใฝ่ฝัน เป็นที่น่าอิจฉามาก

รวมไปถึงหลิวลานเมิ่งด้วย ใบหน้าเต็มไปด้วยความอิจฉา

แต่ เธอยังคงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย“คำพูดนี้ ทำไมเป็นเหมือนคำพูดที่ฉินเฟิงพูดกับอิ่นซินเลยล่ะ”

ตอนที่เห็นคำพูดนี้เป็นครั้งแรก หลิวลานเมิ่งก็นึกถึงฉินเฟิงกับอิ่นซินขึ้นมาทันที เป็นอะไรที่พอเหมาะพอเจาะพอดี แต่วินาทีต่อมา เธอก็ส่ายหัวไปมา“จะเป็นไปได้ยังไงกัน ทำอะไรแบบนี้ได้ ต้องใช้เงินไม่น้อยเลยนะ ถึงแม้จะใส่ร้ายปรักปรำฉินเฟิงไป แต่ไอ้ยาจกอย่างหมอนั่นยังไงก็เป็นยาจกอยู่ดี เป็นสิ่งที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้”

ในเวลานี้เอง เธอปฏิเสธความคิดที่นึกถึงฉินเฟิงทันที

มุมปากยังมีรอยยิ้มเยาะเย้ย สมองคิดแต่อะไรที่ไม่มีทางเป็นไปได้

และแล้ว บนดาดฟ้าในเวลานี้เอง มือของอิ่นซินก็ปิดปากไว้ กับภาพที่ไม่อยากเชื่อสายตาตรงหน้า บนดาดฟ้าถูกโปรยปรายเต็มไปด้วยดอกกุหลาบ กลีบกุหลาบ เหมือนดังทะเลดอกไม้ไม่มีผิด

แต่ฉินเฟิงที่สวมชุดทหารทั้งตัว ร่างกายของเขาซูบผอมไปเล็กน้อย แต่ชุดทหารที่อยู่บนตัวของเขา ดูเท่ไปอีกแบบหนึ่ง ร่างกายสูงตรง ใบหน้าคมสัน เหมือนคมมีดก็ไม่ปาน ทุกอิริยาบถนั้น ให้ความรู้สึกเหมือนออกมาจากสนามรบ

“เสี่ยวซิน เมื่อก่อนผมเป็นหนี้คุณ ผมยอมใช้ทั้งชีวิตของผมเติมเต็มคืนมันให้กับคุณ ให้โอกาสผมสักครั้ง ได้ไหมครับ？”

ฉินเฟิงเดินเข้ามา เหมือนการเปิดตัวของฮีโร่ หลังจากนั้นก็มีเสียงปึ้งดังขึ้น เขาคุกเข่าลง สายตาเต็มไปด้วยความลึกซึ้ง หยิบแหวนวงหนึ่งออกมา ยื่นออกไป เป็นแหวนเพชรสีแดงวงหนึ่ง สิ่งนี้มันทำอิ่นซินขำออกมาอย่างอดไม่ได้

หลังจากนั้น ก็เดินไปด้านหน้า ยื่นมือเรียวยาวของตัวเองออกมาหนึ่งข้าง

“ฉันตกลงค่ะ สวมให้ฉันสิ”

หลังจากที่ฉินเฟิงสวมให้แล้ว อิ่นซินรีบวิ่งไป แล้วโอบกอดฉินเฟิงไว้ มือทั้งสองข้างกอดรัดแน่น เหมือนจะไม่ยอมปล่อยจากไปยังไงอย่างงั้น หลังจากผ่านไปนาน อิ่นซินถึงค่อยๆปล่อยมือ แต่มือยังกอดรั้งคอของฉินเฟิงไว้ ดวงตาคู่สวยทั้งคู่จ้องมองไปที่ฉินเฟิงไม่ยอมวางตา

“คุณสามีขา ขอโทษนะคะ ก่อนนี้ที่ฉันใส่ร้ายคุณไป คุณเลยต้องถูกฉันตบฟรีๆ ไม่อย่างงั้น คุณตบฉันคืนเถอะ”เธอตั้งใจจริงๆ

เพียงแต่ ฉินเฟิงส่ายหัวไปมา“ผมทำไม่ได้หรอกครับ”

“งั้น……ฉัน……”

ได้ยินแค่เสียง‘จุ๊บ’ดังขึ้นหนึ่งครั้ง อิ่นซินจูบไปที่หน้าผากของฉินเฟิงหนึ่งครั้ง เหลือรอยลิปสติกไว้หนึ่งรอย เห็นได้อย่างชัดเจน หลังจากอิ่นซินก็ยิ้มบางๆกับรอยจูบนั้น“คุณเหลือรอยจูบของฉันไว้แล้ว ก็เท่ากับว่าคุณเป็นคนของฉันแล้วนะคะ”

“เอ่อจริงสิ สามี ชุดทหารบนตัวคุณเป็นของกองทัพคุณเหรอคะ คุณใส่แล้วหล่อมากเลยนะคะ ถ้าไม่ใช่ยศทหารบนนั้น ฉันยังคิดเลยว่าคุณเป็นนายพลคนหนึ่งเลยนะเนี่ย แต่เป็นทหารธรรมดาก็หล่อเท่อยู่แล้วแหละเนอะ ฉันชอบมากเลยค่ะ ”

อิ่นซินมองไปที่ชุดของฉินเฟิง ยิ่งมองยิ่งหล่อ ดวงตาลึกซึ้ง

ในเมื่อเป็นเพียงชุดทหารทั้งตัว

ฉินเฟิงจึงยิ้มบางๆ

อิ่นซินไม่รู้เลยว่า ฉินเฟิงเพียงแค่กลัวว่าจะทำให้เธอตกใจเท่านั้นเอง อย่างไรเสียเขาก็เป็นถึงทหารยศสูงสุด เป็นเทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์ มีทหารนับแสนนาย ตำแหน่งนี้ มีแค่ไม่กี่คนสามารถครอบครองมันได้

สามารถพูดได้เลยว่า เป็นหนึ่งในคนทั้งประเทศต้าหัวที่มีอำนาจใหญ่ที่สุดคนหนึ่งเลยก็ว่าได้

“เอ่อจริงสิ คุณทำอะไรพวกนี้”

อิ่นซินชี้ไปที่รอบๆ ยังพูดอย่างกล่าวโทษว่า“ใช้เงินไปไม่น้อยเลยใช่ไหมคะ เอาเงินที่ได้จากการเป็นทหารไปใช้หมดแล้วใช่ไหมคะ จริงๆเลยเชียว ใช้เงินมากมายขนาดนั้น ช่างเถอะ หลังจากนี้ฉันจะเป็นคนเลี้ยงดูคุณเอง แต่คุณต้องขยันขันแข็งหน่อยนะคะ เพื่อจะได้เป็นตัวอย่างของกั่วกั่ว”