ในเวลานี้หลินชิวกำลังรายงานข้อมูลกลับไปที่หลินเย่าตุง “ท่านเจ้าบ้าน ตระกูลอู๋มีการเคลื่อนไหวแล้ว ทุกคนกำลังรีบรุดไปที่เมืองเจียงเฉิง ดูเหมือนว่าจะเชื่อในสิ่งที่พวกเราพูดจริงๆ”
“ก็ไม่แน่ว่าจะเชื่อคำพูดของคุณ บางทีพวกเขาอาจจะอยากมาที่เมืองเจียงเฉิงอยู่แล้วก็ได้ ถึงอย่างไรเมืองเจียงเฉิงก็อยู่ภายใต้การควบคุมของท่านผู้นั้น”
หลินเย่าตุงนั่งอยู่ในที่นั่งของเขา เอามือข้างหนึ่งเคาะกับเก้าอี้ อีกข้างหนึ่งถือโทรศัพท์มือถืออยู่
“ตามพวกเขาไป ผมต้องการข้อมูลที่เฉพาะเจาะจง”
“ครับ”
หลังจากหลินเย่าตุงวางสายโทรศัพท์ เขาก็รู้ว่า ไม่ว่าจะอย่างไร ไม่ว่าจุดประสงค์ของตระกูอู๋จะคืออะไร เป้าหมายแรกของทั้งตระกูลคือ Mr.X แน่นอน
ส่วนเขา ความจริงได้เตรียมตัวมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว
เขาหันไปหาท่านผู้นั้นเพื่อขอความช่วยเหลือ
แต่ก็ไม่รู้ว่า เหตุใดภายในใจจึงมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น
…
เมื่อฉินเฟิงกลับมาถึงวิลล่าหยุนติ่งก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว หลิวหลินกำลังเล่นเป็นเพื่อนเสี่ยวหยูอยู่ภายในห้อง ทั้งสองพูดคุยหัวเราะกัน กำลังกินขนมขบเคี้ยวอยู่
“เทพสงคราม”
เมื่อเห็นฉินเฟิงหลิวหลินก็ยืนขึ้นและกำลังจะทำความเคารพเขา
“พอแล้ว คุณก็ไม่ใช่คนที่ชอบทำความเคารพผมเท่าไรนัก พวกเราอายุไม่มากและวัยใกล้เคียงกัน” ฉินเฟิงโบกมือให้เธอเอามือลง
เขากับหลิวหลินอายุต่างกันไม่มาก แค่ 6-7 ปีเท่านั้น ถือได้ว่าเป็นคนรุ่นเดียวกัน
ถ้าตึงเกินไปมันจะไม่ดี
“ค่ะ”
หลิวหลินท่าทางยิ้มแย้มดีใจ
เธอเองก็ไม่ชอบอะไรที่ตึงเกินไปเหมือนกัน จึงนั่งกอดเสี่ยวหยูดูทีวีอยู่บนโซฟา
“เมิ่งหยาว”
ภายในห้อง โหวเมิ่งหยาวยังอยู่เหมือนเดิม ฉินเฟิงตะโกนขึ้นมา
“อยู่ค่ะ”
โหวเมิ่งหยาวเดินเข้ามา เธอทำหน้าที่เป็นแม่บ้าน
“คืนนี้พาเสี่ยวหยูเข้านอนเร็วหน่อย”
“ค่ะ”
ทันทีที่โหวเมิ่งหยาวได้ยินสิ่งนี้ก็รู้ว่า คืนนี้วิลล่าหยุนติ่งจะไม่เงียบสงบแล้ว ครั้งก่อนวิลล่าหยุนติ่งเป็นแบบนี้ ก็มีตระกูลเห้อมาหาเพื่อขออภัย ครั้งนี้ไม่รู้ว่ากำลังจะมีปัญหาอะไร
ใช้ชีวิตดีๆ มันไม่ดีกว่าเหรอ
ต้องไปยั่วยุ Mr.X ให้ได้
“หลิวหลิน ออกมา คืนวันนี้มีการฝึกอบรมอย่างเร่งด่วน”
ฉินเฟิงเดินออกมาแล้วตะโกนบอก
“ครับผม”
หลิวหลินจึงรีบออกไป เธอออกมาจากกองทัพ ดังนั้นเธอจึงรู้ความหมายของคำว่ากฎหมายเฉียบขาดสี่คำนี้ ทันทีที่พูดถึงการฝึกก็ต้องออกไปทันที
ทหาร มันเป็นหน้าที่ที่จะต้องเชื่อฟังคำสั่ง
“เสี่ยวหยู ให้พี่มาดูกับเธอหน่อย”
โหวเมิ่งหยาวเดินเข้ามาแทนที่หลิวหลิน
และในเวลานี้หลิวหลินมาถึงสนามด้านนอก สนามหญ้าเขียวชอุ่ม ยังมีโต๊ะหินที่มีโคมไฟถนนขนาดใหญ่เปิดสว่างอยู่ เพื่อให้ผู้คนสามารถมองเห็นสถานที่นี้ได้
ฉินเฟิงยืนเอามือไพล่หลังอยู่ตรงนี้
“หลิวหลิน คุณเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ดังนั้นคุณไม่สามารถทำให้ผมขายหน้าได้ มิฉะนั้นหากข่าวแพร่กระจายออกไป ชื่อเสียงของผมในฐานะเทพสงครามจะแย่มากจริงไหม?” ฉินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ
มันไม่เรื่องที่ไม่น่าฟังเลย
เหตุผลหลักคือหลิวหลินอ่อนแอเกินไปในตอนนี้
“ค่ะ”
หลิวหลินก็เข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง ใบหน้าแดงระเรื่อ ก่อนหน้านี้ยังภูมิใจในทักษะการต่อสู้ของตัวเอง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะแย่กว่าเดิมมาก
“ผมมีคำถามสำหรับคุณ มีผู้คนจำนวนมากมาโจมตีเราคืนนี้ แถมยังเก่งกาจมาก คุณจะทำยังไง?” ฉินเฟิงถาม
“วางกำลัง”
หลิวหลินตอบทันทีว่า “วางกำลัง ซุ่มโจมตีทุกด้าน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพศึกมังกรหวนคืน