เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 277

คนอื่นไม่รู้จัก แต่ซือหม่าฮุยเป็นถึงองค์ชายของตระกูลเก่าแก่ จะไม่รู้จักธงกองทัพนั้นได้อย่างไร

ทหารม้าหมาป่า！

ทหารม้าอันดับหนึ่งในแผ่นดิน！

เคยถูกบัญชาการด้วยเทพสงครามอันดับหนึ่งในต้าหัว เป็นทหารม้าที่เอาชนะจักรวรรดิโรมันได้เป็นกองทัพแรก กวาดล้างประเทศหนึ่งมาแล้ว โด่งดังไปทั้งแผ่นดิน ไม่มีใครกล้าทัดเทียม！

ธงหมาป่า เป็นสิ่งที่บอกความร้ายกาจของพวกเขา หมานั้น นานไปก็กินขี้ แต่หมาป่านานไปก็ยังกินเนื้อ เป็นฝูงหมาป่าร้าย กล้าที่จะกัดกินเนื้อของเหยื่อทุกชนิด กัดไม่ตายไม่ยอมปล่อย

นี่ก็คือหมาป่า

ในสากล ก็ทำให้คนต้องขนหัวลุก！

นี่เป็นกองทัพที่ไม่กลัวตาย！

“ทหารม้าหมาป่า.......โผล่มาที่นี่ได้อย่างไร......ทำไมกัน.......ทหารม้าหมาป่าไม่น่า.......มาปรากฏที่นี่ได้......ควรจะอยู่ที่อีสเตอร์แลนด์！ ควรจะอยู่ที่อีสเตอร์แลนด์！”

พูดจบ ซือหม่าฮุยก็บ้าคลั่งขึ้นมา

“ถ้าปกติแล้ว คุณคงจะบ้าคลั่งออกมา แต่ตอนนี้ คุณโกรธมากกว่า เป็นความโกรธที่แผนทั้งหมดถูกทำลาย ผมอยากจะรู้มานานแล้วว่า ตระกูลซือหม่าของพวกคุณ ทำอะไรอยู่ในเมืองเจียงเฉิงกันแน่”

ฉินเฟิงภายใต้หน้ากากมีเขี้ยว จ้องมองไปยังซือหม่าฮุย

เมืองเจียงเฉิงก็เป็นแค่เมืองเล็กๆ เท่านั้นเอง

สำนักวิหารศักดิ์สิทธิ์ กองกำลังนักฆ่านอกดินแดน

ตระกูลเก่าแก่ซือหม่า เป็นตระกูลสูงส่งในทวีปบูรพาของต้าหัว

สองอย่างนี้ เดมทีก็เป็นกำลังที่ยิ่งใหญ่แล้ว ทำไมยังจะต้องจับจ้องเมืองเล็กๆ อย่างเมืองเจียงเฉิงอีก ปริศนาทั้งหมด จะถูกเปิดเผยขึ้นในวันนี้！

“ทหารอัคคี3พันคน กลับ！”

ซือหม่าฮุยไม่ได้ตอบเขา แต่สั่งออกไป ว่าให้ทหารอัคคี3พันคน มาอารักขาข้างๆเขา เตรียมพาเขากลับ

บุกฝ่าออกไป！

แต่ว่า

“คุณคิดว่า คุณมีโอกาสได้บุกออกไปงั้นหรือ?” ฉินเฟิงพูดนิ่งๆ

“กลับ！”

ซือหม่าฮุยก็ยังคงไม่สนใจฉินเฟิง สั่งการด้วยสายตาแดงก่ำทั้งสองข้าง

ทหารอัคคี3พันคน เริ่มตั้งท่า เดินหน้าเข้าไปอย่างไม่กลัวตาย เพื่อที่จะส่งกลับออกไป องครักษ์ของตระกูลซือหม่านี้ ภักดีถวายชีวิตให้กับตระกูลซือหม่า

“ทหารม้าหมาป่า ฆ่า！” ฉินเฟิงสั่ง

“ครับ！”

ทหารม้าหมาป่าอันยิ่งใหญ่นี้ ก็เริ่มขยับแล้ว ปลายดาบก็ถูกชี้เล็งออกมา ทหารอัคคี3พันคนทำอะไรไม่ได้ เลยต้องเกาะกลุ่มกันเป็นวงกลม เพื่อปกป้องซือหม่าฮุย

“บุกออกไป บุกฝ่าออกไป！”

ซือหม่าฮุยดวงตาแดงเป็นเลือด แล้วสั่งการ

“ครับ”

จากนั้น ทหารอัคคีก็บุกออกไปเหมือนฆ่าตัวตาย บุกฝ่าออกไปด้านนอก

แต่ภายใต้การบีบของทหารม้าหมาป่า เลยไม่สามารถบุกฝ่าออกไปได้ ไม่นาน ทหารก็น้อยลงเรื่อยๆ ซือหม่าฮุยตะโกนออกมาสุดแรง ว่าให้บุกฝ่าออกไป แต่ไม่นาน ก็ไม่เหลือใครแล้ว

เสียงดังตุบ

ทหารอัคคีคนสุดท้ายร่วงลงพื้น

“ไปไหนกันหมด? ฆ่ามัน รีบฆ่ามัน บุกฆ่าออกไป！”

ซือหม่าฮุยอยู่ที่พื้น เลือดเต็มตัว ตาแดงเป็นเลือด ตะโกนไปรอบๆ ไม่หยุด

แต่ว่า รอบๆ เขามีแต่ศพในชุดสีแดงเกลื่อนไปหมด ทหารอัคคี3พันคนได้ตายหมดแล้ว เหลือเพียงสีแดงเกลื่อนพื้น ทหารม้าหมาป่าไม่มีใครตายสักคน ทหารม้าอันดับหนึ่งในแผ่นดิน ไม่ใช่แค่พูดกันเล่นๆ

“ทหารถือว่าดี แต่ไปติดตามเจ้านายผิดคน”

มีเสียงถอนหายใจเบาๆ ฉินเฟิงก็ค่อยๆ เดินออกมา

เดินมาตรงหน้าซือหม่าฮุย แล้วก้มมองต่ำลงไป “ตอนนี้ไม่เหลือใครแล้ว บอกมาเถอะ ว่าตระกูลซือหม่าของพวกคุณสนใจเมืองเจียงเฉิงนี้ เพื่ออะไรกันแน่?”

องครักษ์หมาป่าของเขา ได้สืบในเมืองเจียงเฉิงแล้ว ยิ่งสืบก็ยิ่งแปลก มีสิ่งผิดปกติเยอะมาก

และจากนั้น ฉินเฟิงก็กลับมายังตระกูลหลิน แล้วก็มองคนทั้ง3ตระกูล

พวกเขากำลังตัวสั้นๆ พวกเขาไม่กล้าเข้าใกล้ซือหม่าฮุย ก็เลยไม่รู้ว่าMr.Xเป็นเทพสงครามอันดับหนึ่งของต้าหัว แต่ก็ตกใจกับสภาพนี้มากแล้ว

“ขอท่านไว้ชีวิตด้วยเถอะ ฉันยอมเป็นข้ารับใช้”

เสียงดังตุบ

โจวจือเชียนคุกเข่าลงพื้นทันที ด้วยสีหน้าน่าสงสาร

หยวนชิ่งตงก็ไม่มีการเคลื่อนไหว ได้ยอมแพ้แล้ว

“เรื่องของฉินเฟิงในเมืองเจียงเฉิง คุณรู้อะไรบ้าง?” ฉินเฟิงถามโจวจือเชียน

“เอ่อ……คนนั้นน่ะหรือคะ？”

โจวจือเชียนก็อึ้งขึ้นมาทันที

เธอคิดว่า ที่Mr.Xกลับมาครั้งนี้โดยเฉพาะ เพียงเพราะอยากได้ความสวยของเธอ ก็เลยมาจัดการเธอ ดังนั้นเธอก็เลยทำท่าอ่อนแอ ทำท่าน่าสงสาร

แต่ไม่คิดเลยว่า พอกลับเข้ามาก็ถามเกี่ยวกับเรื่องของฉินเฟิงเลย

“คนคนนั้น.....เป็น......คนไม่เอาไหน......ก่อนหน้านี้เป็นขอทาน.....ต่อมาโชคช่วย......ได้รู้จักกับอิ่นซิน ประธานบริษัทของบริษัทซานหยวนกรุ๊ป.......ได้เป็นลูกเขยบ้านนั้น.......ไม่มีอะไรดี”

โจวจือเชียนพูดประโยคสุดท้ายก่อนตายออกมา

แต่หยวนชิ่งตงไม่พูดจา หัวหงอกๆ จ้องมองไปที่พื้น เขาบ้าไปแล้ว คนที่สร้างตระกูลมาด้วยมือเปล่า จนมีธุรกิจมั่นคง ในตอนนี้ก็ได้รับไว้ไม่ไหว จนต้องบ้าไปแล้ว

ฉินเฟิงเห็นดังนั้น ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก ก่อนตาย โจวจือเชียนไม่กล้าที่จะหลอกเขา เธอไม่กล้า

เธอไม่รู้จริงๆ

เรื่องนี้ สามารถค่อยๆ สืบต่อไปได้

จากนั้น ฉินเฟิงก็หันหลังกลับ แต่ว่าตอนที่ก้าวออกประตูนั้น ก็ได้โบกมือพูดไปว่า “คนที่มีความผิดด้วย ฝังทั้งเป็นแล้วกัน เพราะถึงอย่างไร ผมไม่ใช่คนที่ชอบเข่นฆ่าคน”

ลมเย็นเยือก พัดโชยเข้ามา

“อ่อแล้วก็ ไอ้คนที่บอกว่าถ้าผมรอด แล้วจะปาดคอฆ่าตัวตาย ก็ฝังทั้งเป็นไปด้วยเลยแล้วกัน”