เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 79

ใช่

อิ่นซินไม่อยากกลับไปจริงๆ เธออดทนมามากพอแล้ว ตระกูลที่กลั่นแกล้งเธอตั้งแต่เล็กจนโต ทำให้เธอรู้สึกว่าตระกูลอิ่นนั้นเย็นชามากๆ และคนในตระกูลก็แล้งน้ำใจต่อเธอมากๆเหมือนกัน

ตระกูลแบบนี้ ไม่กลับไปดีกว่า

"เสี่ยวซิน"

แต่อิ่นหยวนที่อยู่ข้างๆรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที ถ้าไม่ได้กลับไป ก็ไม่สามารถกลับเข้าตระกูลอิ่นอีก สำหรับผู้ชายหัวโบราณอย่างเขา ความรู้สึกเหมือนตัวเองหมดคนสืบสกุลไปแล้ว

"คุณพ่อ คุณลืมวันนั้นไปแล้วเหรอ ตอนที่ฉันอยู่ในบริษัท พวกเขาทำอะไรกับฉันบ้าง?"

อิ่นซินหันหน้ากลับมาและมองอิ่นหยวน

"คือ……"

อิ่นหยวนลังเลอยู่ชั่วครู่ วันนั้นเขาก็อยู่ในเหตุการณ์ คนส่วนมากของตระกูลอิ่น ไม่มีใครสุภาพหรือเกรงใจกับอิ่นซินเลย พวกเขาทุกคนมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและดุด่า

เธอคือลูกสาวของฉันนะ

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกสับสนในใจมากๆ

"เอาอย่างนี้ละกัน ลูกคนต่อไปของฉันกับฉินเฟิง จะให้ใช้นามสกุลอิ่น ไม่ใช้นามสกุลฉิน โอเคไหม ให้เขาสืบสกุลอิ่นต่อไป"อิ่นซินครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด

"ก็ได้"

อิ่นหยวนถูกบังคับให้ตอบตกลง

ตอนนี้ก็มีทางเลือกนี้เพียงทางเดียว อิ่นซินทรยศออกจากตระกูลอิ่นแล้ว มันก็ทำได้เพียงแค่นี้

"เดี๋ยวฉันค่อยอธิบายให้คุณฟัง"

สำหรับฉินเฟิง เธอเอื้อมมือออกไปและดึงเขาไว้

"ได้"

ฉินเฟิงไม่ได้ปฏิเสธ

หลังจากนั้นอิ่นซินก็พูดกับอิ่นเสี้ยงสวี่กับอิ่นป่ายว่า:"พวกคุณสองคนเชิญกลับไปเถอะ ฉันเคยพูดแล้ว ถ้าอยากให้ฉันกลับไป ก็ให้คุณปู่มาเชิญเอง"

"ไปกันเถอะ"

สีหน้าของอิ่นป่ายดูโหดเหี้ยมเล็กน้อย แต่เมื่ออิ่นซินพูดถึงขนาดนี้แล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถอยู่ต่อได้อีก ดังนั้นเขากับอิ่นเสี้ยงสวี่ก็จากไปทันที

"ที่รัก ฉันขอโทษ เรื่องนี้ฉันยังไม่เคยปรึกษากับคุณเลย และตัดสินใจเอง เพราะคุณพ่อของฉันให้ความสำคัญกับเรื่องสืบสกุลมากๆ ฉันกับหนิงหยู่ต่างก็เป็นผู้หญิง ถ้าหนิงหยู่แต่งเข้าตระกูลตู้ ด้วยฐานะที่ร่ำรวยของตระกูลตู้ พวกเขาไม่ยอมให้ลูกใช้นามสกุลฝั่งแม่อย่างแน่นอน"

อิ่นซินดึงมือของฉินเฟิงไว้และพูดอ้อนวอน

เธอรู้ตัวดี สำหรับผู้ชายคนหนึ่ง ถ้ามีลูกแล้วลูกไม่สามารถใช้นามสกุลของเขาได้ มันเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากๆ เรื่องนี้ เธอก็ไม่มีทางเลือก

"เจ้าเด็กโง่ ลูกจะใช้นามสกุลของคุณ มันเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว"

ฉินเฟิงลูบศีรษะของอิ่นซินเบาๆ

สำหรับเขา เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นหนี้บุญคุณต่ออิ่นซินมากๆ ถ้าให้ลูกคนหนึ่งใช้นามสกุลของอิ่นซิน มันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว และการที่ฉินกั่วกั่วสามารถใช้นามสกุลฉิน มันเป็นเรื่องที่ฉินเฟิงไม่เคยคาดคิดมาก่อน

คนที่พึ่งแต่งงานแล้วหายตัวไปเลย

และหายตัวไปเป็นเวลาเจ็ดปี มีลูกเพียงคนเดียวก็ยังใช้นามสกุลของพ่อด้วย มันเป็นเรื่องที่ดีมากๆแล้ว

ในเวลานี้ ฉินเฟิงมองไปทางทิศเหนือ มีเมืองหนึ่งทางตอนเหนือที่ชื่อว่าจิงตู เป็นเมืองหลวงของประเทศต้าหัว ถ้าให้ตระกูลฉินที่มีชื่อเสียงมากๆในเมืองจิงตูรู้ว่าทายาทของพวกเขาใช้นามสกุลของภรรยา พวกเขาคงโกรธมากๆอย่างแน่นอน

ตระกูลใหญ่ ให้ความสำคัญกับเรื่องสืบสกุลมากๆ

โดยเฉพาะคนของตระกูลฉินที่เป็นตระกูลชั้นแนวหน้าแบบนี้

"ถึงแม้จะพูดอย่างนี้ แต่ฉินเฟิง ฉันเคยพูดแล้ว ในเวลาครึ่งปี ถ้าคุณหาเงินสองล้านหยวนไม่ได้ คุณก็อยู่ที่นี่ไม่ได้ นี่คือเงื่อนไขของฉัน ลูกสาวของฉันไม่ควรอยู่กับคนไร้ประโยชน์อย่างนั้น"

ถึงแม้อิ่นหยวนจะรู้สึกว่าตัวเองติดหนี้บุญคุณฉินเฟิง แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นพ่อตา มีบางเรื่อง จำเป็นต้องพูดออกมา ถึงแม้จะเป็นอย่างนี้ เขาก็มีเงื่อนไขเหมือนกัน

"เดี๋ยวนะ ที่รัก คุณรู้ได้ยังไงว่าพวกเขาจะมาที่นี่? หรือว่า?"

อิ่นซินมองหน้าฉินเฟิงด้วยความสงสัย เธอเป็นประธานหญิงที่เย็นชา และเธอก็รู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ชอบมาพากล ช่วงนี้พวกเขาทำอะไรก็ราบรื่นไปหมด

เหมือนมีเทวดาค่อยคุ้มครอง