เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 83

“ถูกแขวนแล้ว”

อิ่นซินขมวดคิ้ว หลังจากการลงคะแนนเมื่อครู่นี้ เธอยืนยันได้ว่ามีผู้ถือหุ้นเข้าร่วมสิบหกคน แต่ไม่มีใครสนับสนุนเธอ ทุกคนล้วนมองไปที่อิ่นป่าย

ส่วนอิ่นป่ายนั้นนั่งอยู่บนเก้าอี้ แหงนหน้ามองฟ้า ราวกับไม่สนใจอะไรเลย

“ท่านประธาน ดูเหมือนว่าประธานอย่างคุณจะไม่มีความน่าเชื่อถือเลยนะ ทุกคนไม่มีใครเชื่อถือคุณ ถ้าอย่างนั้น ลองเปลี่ยนสักหน่อย เปลี่ยนให้น้องชายของผมขึ้นมาเป็นดูไหม?”

อิ่นเสี้ยงสวี่พูดอยู่ข้างๆ

“ไม่ได้ คุณปู่พูดแล้ว ว่าจะให้อิ่นซินดำรงตำแหน่งประธาน”

อิ่นป่ายโบกมือ แสร้งทำเป็นปฏิเสธ

“อิ่นซินไม่มีความสามารถและสติปัญญาเพียงพอ จะเอามาเปรียบเทียบกับอิ่นป่ายได้ยังไง คุณจบปริญญาโทเศรษฐศาสตร์นะ”

“อันที่จริง ตอนที่อิ่นป่ายดำรงตำแหน่งเป็นประธานรักษาการ ฉันรู้สึกว่าดีมาก เขาจัดการได้ดีในทุกๆ ด้าน ยิ่งกว่านั้นอิ่นป่ายเป็นคนถ่อมตน ตอนนี้เขาก็ยังปฏิเสธอยู่”

“ความสามารถของอิ่นซินไม่ได้แย่ แต่เมื่อเทียบกับอิ่นป่ายแล้ว ยังแย่กว่ามาก”

ผู้คนเริ่มพูดคุยกันเอง แต่ในคำพูดของพวกเขา ล้วนเป็นการดูถูกอิ่นซิน ยกย่องอิ่นป่าย

“พวกคุณ...”

เมื่ออิ่นซินเห็นคนที่ต่อหน้าทำอย่างลับหลังทำอย่างเหล่านี้ก็โกรธจัดทันที หลายคนในนั้นเธอเป็นคนเลื่อนตำแหน่งให้ โดยเฉพาะหวงฉีเฟิงซึ่งเป็นคนนอกที่ได้นั่งในตำแหน่งสูงของบริษัทซานหยวนกรุ๊ป ก็มาจากการเลื่อนตำแหน่งให้ของเธอเอง

แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาทรยศเธอในตอนนี้

“เลิกประชุม”

ในที่สุดก็ไม่มีทางเลือก อิ่นซินต้องเลิกประชุม

คนกลุ่มหนึ่งเดินออกไปอย่างผ่อนคลาย ส่วนอิ่นเสี้ยงสวี่ก็เข้ามาหาอิ่นซิน พลางยิ้มเยาะ “น้องสาว ตำแหน่งประธานเป็นยังไงบ้าง? สบายดีไหม?”

“สบาย”

แทนที่อิ่นซินจะโกรธ ตรงกันข้ามกลับเยาะเย้ย

“ฮึ!”

อิ่นเสี้ยงสวี่เห็นท่าทางของอิ่นซินก็รู้สึกโมโห พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “ถึงแม้เธอจะสั่งคนเหล่านั้นไม่ได้ แต่เธอก็ยังมีบริษัทเล็กๆ เป็นของตัวเอง เธอสามารถขอให้บริษัทเล็กๆ นั้นออกหน้าได้ ฮ่าฮ่า”

หัวเราะได้สองครั้ง แล้วอิ่นเสี้ยงสวี่ก็ออกไป

“คุณยังมีบริษัทอื่นอีกเหรอ?”

ฉินเฟิงที่ยืนอยู่ข้างหลังถามด้วยความสงสัย

“ใช่ แต่มันเรียกว่าบริษัทไม่ได้ มันเป็นแค่โกดังหนึ่ง ภายในมีพนักงานคลังสินค้าหลายคน ตอนแรกจดทะเบียนเป็นบริษัทเพื่อหมุนเวียนสินค้า”

อิ่นซินลูบหน้าผาก “ช่างมันเถอะ ฉันจะพาคุณไปดู”

สิบนาทีต่อมา

อิ่นซินและฉินเฟิงมาถึงบริษัทแห่งนั้น ฉินเฟิงมองไปรอบๆ มันคือคลังสินค้าที่ค่อนข้างใหญ่ ภายในอาคารมีสภาพค่อนข้างทรุดโทรม เมื่อเดินเข้าไป ก็เห็นชายชราสองคนกำลังยืนอาบแดดอยู่ที่ประตู

“เถ้าแก่”

ชายชราทั้งสองเรียกอิ่นซิน

“ลุงหลี่ ลุงจาง”

อิ่นซินทักทายชายชราสองคน แล้วกระซิบกับฉินเฟิงว่า “ชายชราสองคนนี้เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทเรา คุณอย่ามองว่าแก่ หากมีใครกล้าบุกเข้ามา ก็ต้องนอนกับพื้นสักครั้ง แต่ไม่เคยมีใครกล้า ที่ประตูมีกล้องวงจรปิดอยู่”

“...”

ฉินเฟิงมองไปที่อิ่นซินด้วยสายตาแปลกๆ