เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 874

บทที่ 873 สัญญาณของการแท้งบุตร

หลังจากที่หานมู่จื่อสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้วนั้น แล้วก็เหลือบมองไปที่เย่โม่เซินที่ยังคงจมอยู่ในความฝัน เขายังคงนอนอยู่ท่าทางเดิมไม่ขยับตัวไปไหน คิดๆดูแล้วน่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ของยา จึงทำให้เขาจมอยู่ในความฝัน

แบบนี้ก็ดี ใช้โอกาสในช่วงเวลานี้เธอจึงรีบไปตรวจสอบที่โรงพยาบาล ตอนที่กลับมาถ้าเขาตื่นแล้ว งั้นเธอจะบอกเขาว่าเธอไปซื้อกับข้าวที่ซูเปอร์มาร์เก็ตมา

ถ้าหากว่าเขายังไม่ตื่น งั้นก็ดีแล้ว

หานมู่จื่อก้าวไปข้างหน้าเพื่อผ้าห่มให้เขาดีๆ และกระซิบเบา ๆ ว่า "ไม่นานฉันก็จะกลับมาแล้ว คุณต้องนอนอย่างเชื่อฟังนะ"

ขนตาของคนที่จมอยู่ในห้วงความฝันดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาอื่นใดๆ

ไม่นานหานมู่จื่อก็ออกไปข้างนอกแล้ว และตอนที่เธอกำลังลงจากตึกนั้นส้งอานก็ได้โทรมาหาเธอบอกว่าหล่อนเดินทางออกจากโรงแรมแล้ว

“เธอเรียกรถมาเลยแล้วกัน แล้วเจอกันที่โรงพยาบาล XX รู้ใช่ไหม?”

ส้งอานเคยอาศัยอยู่ที่นี่มาก่อน สำหรับคำพูดของหล่อนหานมู่จื่อไม่ได้เป็นกังวลใจใดๆเลย และพยักหน้า "ฉันเข้าใจแล้วค่ะน้าส้ง ฉันจะเรียกรถเดี๋ยวนี้ค่ะ"

หานมู่จื่อเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น แต่ทว่าท้องน้อยของเธอกลับปวดเมื่อยขึ้นมา และเรื่องเมื่อคืนทำให้ขาทั้งสองข้างของเธอเดินไม่ค่อยสะดวก

ตอนที่ตื่นขึ้นมาครั้งแรกยังไม่ได้รู้สึกรุนแรงขนาดนี้เลย แต่ทว่าตอนนี้กลับรู้สึกไร้เรี่ยวแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่ามันมีผลกระทบต่อบาดแผล

หานมู่จื่อรู้สึกกลัวในใจ และทำได้เพียงเดินไปช้าๆและเรียกรถไปพลาง

หลังจากที่รถแท็กซี่ส่งเธอไปถึงโรงพยาบาลแล้วนั้น หานมู่จื่อเพิ่งจะลงจากรถส้งอานก็เดินเข้ามาพยุงเธอแล้ว "เธอไม่เป็นไรใช่ไหม？"

หานมู่จื่อส่ายศีรษะ เพิ่งจะเดินไปข้างหน้าเพียงสองก้าวก็เกือบจะล้มลงกับพื้น แต่โชคดีที่ส้งอานเคลื่อนที่ว่องไวประคองเธอไว้ได้

ฉากเมื่อสักครู่นี้ทำให้ส้งอานหัวใจเต้นแรงจนแทบจะบินออกมา ต้องรู้ว่าหานมู่จื่อเป็นถึงหญิงมีครรภ์ ถ้าหากว่าล้มลงจริงๆละก็ พอถึงตอนนั้นล้มออกมาเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีก็ตาม งั้นหล่อนที่เป็นถึงคุณน้าที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยจะต้องถูกตำหนิแน่นอน

“ ทำไมไม่ระวังหน่อยล่ะ？”

น้าส้งมองเธออย่างหมดหนทางหนึ่งครั้ง แววตามีความแข็งกร้าวเล็กน้อย

หานมู่จื่อรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก เดิมทีเธอไม่อยากบอก น้าส้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถึงอย่างไรก็ตามเรื่องนี้เป็นเรื่องน่าอายระหว่างชายหญิงเล็กน้อย

แต่สถานการณ์ในตอนนี้จะไม่บอกให้หล่อนรู้ก็ไม่ได้

ตอนนี้ถูกหล่อนตำหนิขนาดนี้ หานมู่จื่อก็ไม่กล้าที่จะตอกกลับ และทำได้แค่กระซิบว่า "ขอโทษนะคะน้าส้ง เมื่อสักครู่นี้...ฉันใจลอยไปแล้ว "

เมื่อเห็นเธอลดสายตาลงเพื่อขอโทษ น้าส้ง ถึงจะรู้สึกได้ว่าเมื่อสักครู่นี้พูดเกินไปแล้ว กระแอมหนึ่งครั้งเพื่อเปลี่ยนลักษณะท่าทาง "ไม่เป็นไร น้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิเธอ เพียงแค่เมื่อสักครู่นี้เห็นเธอเกือบล้มลงไปเลยใจร้อนเท่านั้นเอง "

หลังจากนั้นส้งอานก็พามู่จื่อเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

ตอนที่เดินไป หานมู่จื่อ อดทนความเจ็บปวด ดังนั้นจึงเดินช้าไปหน่อย ส้งอานก็สังเกตเห็นท่าทางการเดินแปลก ๆ ของเธอ ริมฝีปากขยับไปมา อยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็กลั้นไว้

ช่างมันเถอะ อย่างไรก็ตามเรื่องราวได้ดำเนินการมาถึงขั้นนี้แล้ว ตอนนี้เธอพูดอะไรออกไปอีกก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว

รอผลการตรวจสอบออกมาแล้วค่อยว่ากัน

เพราะว่ามาถึงโรงพยาบาลเร็ว ดังนั้นตอนที่จับบัตรคิวเลยไม่ต้องต่อแถว ก็เข้าไปหาคุณหมอเพื่อตรวจสอบได้โดยตรง

ทุกขั้นตอนส้งอานอยู่เป็นเพื่อนเธอตลอด หลังจากรอให้ผลการตรวจออกมาแล้วนั้น คุณหมอก็ขมวดคิ้วมองไปทางเธอแล้วพูดว่า "รกในครรภ์ของคุณอายุยังไม่ถึงสามเดือนเลยสินะ ทำไมคุณถึงไม่ระมัดระวังขนาดนี้？"

หานมู่จื่อกัดริมฝีปากล่างของเธอด้วยความลำบากใจ ส้งอานที่ยืนอยู่ข้างๆเธอก็ออกเสียงพูดแทนเธออย่างเบาๆ "ครั้งนี้เป็นสถานการณ์พิเศษ"

"จะมีสถานการณ์พิเศษอะไรที่สามารถทำจนถึงขั้นนี้ได้ สมมุติว่าอดไม่ได้ก็ไม่น่าจะเป็นแบบนี้？นี่ถึงขั้นมีสัญญาณของการแท้งบุตรแล้วนะ"

เมื่อได้ยิน หานมู่จื่อก็หน้าซีดไปทั้งแถบ แทบจะยืนไม่ไหว โชคดีที่ส้งอานยื่นมือออกมาพยุงตัวเธอไว้ทัน มิฉะนั้นเธอจะต้องหงายหลังไปอย่างแน่นอน

หลังจากได้ยินสิ่งที่คุณหมอพูดเมื่อสักครู่นี้ ส้งอานก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น "คุณหมอสถานการณ์ที่คุณพูดจะไม่เกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ นี่ถ้าไม่ได้รู้สึกว่าผิดปกติไปถึงได้มาโรงพยาบาลหรอกเหรอ?"

คุณหมอส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเห็นว่าหานมู่จื่อไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอด หลังจากที่ได้ยินว่ามีสัญญาณของการแท้งบุตรแล้วนั้นสีหน้าก็ซีดขึ้นมาอีกครั้ง ก็เลยรู้สึกสงสารเธอเล็กน้อย และทำได้เพียงแค่พูดว่า "แค่มีสัญญาณของการแท้งบุตรเท่านั้นเอง แต่ก็ยังไม่ถึงกับแท้งบุตร ดูแลตัวเองให้ดีสักหน่อย คงน่าจะคลอดออกมาได้อย่างราบรื่น เพียงแต่ว่า... "

สายตาของเธอหยุดลงบนร่างกายของหานมู่จื่อ และกล่าวต่อไปว่า "เรื่องทุกอย่างต้องระวังไว้ก่อนห้ามได้รับการตกใจ เหมือนเช่นกันกับสถานการณ์เช่นนี้ ห้ามเกิดขึ้นอีกแล้ว"