Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 277

บทที่ 277 – ทำไมมีแค่ฉันล่ะ (3)

ยูอิลฮานได้มองไปที่หัวหน้ากิลด์ที่กำลังสู้กับปีศาจด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ

“หืม กำลังไปด้วยดีเลย”
[ก๊าซซซซซซซซซซซ!]
“ไปด้วยดี!? นายคิดว่านี่มันกำลังไปด้วยดี!? ใช่ ใช่แล้วล่ะ! พวกเขากำลังตายด้วยดี!”

มิเชล สมิธสันได้หมดหวังไปแล้ว ทุกๆครั้งที่หนวดของงปีศาจกระทบเข้ากับโล่เข้ามันให้ความรู้สึกเหมือนแขนเขากำลังฉีกออกตลอดเวลา ยูอิลฮานได้เอียงหัวแล้วหันไปเรียกนายูนา

“ยูนา”
“โอเค ฉันไม่ปล่อยให้พวกเขาตายหรอก แค่ไม่ตายก็พอแล้วสินะ”
“ปีศาจ พวกนายมันปีศาจ!”
[ก๊าซซซซซซซซซ!]

ตามปกติแล้วทั้งสามคนจะไม่มีทางต่อสู้กับปีศาจนี่ด้วยกำลังตัวเองได้เลย แต่ว่าด้วยการช่วยเหลือจากสตรีศักดิ์สิทธิ์ได้ทำให้พวกเขาเพิ่มพลังขึ้นจนถึงจุดที่พวกเขาสามารถจะฝืนเผชิญหน้าได้

“ว้าว ดูเหมือนการผสานงามกับพลังของพวกเขากำลังเพิ่มขึ้นนะ”
“นี่เป็นสิ่งที่ดี ถ้าหากมีคนอื่นอีกที่ยังต่อต้านวงเวทย์ได้ต่อให้นิดเดียว ฉันก็จะพาคนพวกนั้นมาฝึกเหมือนกัน”
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นหรอก เรามาเพิ่มระดับคนพวกนี้ขึ้นก่อนเถอนะ ตอนนี้เรายังมีเวลาเหลืออีกเยอะ”
“นั่นก็จริงล่ะนะ…”

จากนั้นเขาก็ไม่สนใจมองพวกหัวหน้ากิล์อีก ตอนนี้เขายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องไปทำ

“ถ้างั้นตอนนี้คงจะเป็นเวลาสำหรับการสร้างของฉันแล้วสินะ?”
[แต่ทำไมนายท่านถึงได้มองมาที่ฉันล่ะ?]
“อืมม เธอน่าจะรู้เหตุผลมากกว่าฉันอีกนะ”

ป้อมปราการลอยฟ้าได้เจอเข้ากับหลายๆอย่างในการพัฒนามันขึ้นไป เพราะศักยภาพในการพัฒนาของมันที่เป็นอาร์ติแฟคระดับพระเจ้า ทำให้ป้อมปราการนี้สามารถจะใช้บันทึกที่มันดูดซับมาเพิ่มพลังให้กับประสิทธิภาพของอาร์ติแฟคป้อมปราการลอยฟ้าโดยการที่จะเพิ่มความทนทานอะไรแบบนี้

ยังไงก็ตามนั่นมันยังคงไม่พอ หากยูอิลฮานเอาวัตถุดิบจากสิ่งมีชีวิตชั้นสูงนับไม่ถ้วนที่เขาเก็บเอาไว้ในช่องเก็บของ เขาก็น่าจะพัฒนาป้อมปราการลอยฟ้าให้ไปอยู่ในระดับที่สูงขึ้นได้อีก!

[ยังจะมากกว่านี่อีกหรอ มันเป็นไปไม่ได้!]
“อย่างแรกจะต้องเป็น”ร้อยนัยน์ตา” เธอรู้ว่าฉันจะทำอะไรแล้วสินะ”
[นายท่านบ้าไปแล้ว]

ยูอิลฮานได้รวบรวมขนปีกของทูตสวรรค์กับเทวดาสวรรค์มา และเริ่มสร้างกระจกเพิ่มอีก 900 บาน มิสทิคก็ได้พัฒนาขึ้นมาเช่นกันเพราะแบบนั้นเธอก็น่าจะควบคุมกระจกนับพันได้พร้อมๆกัน

[ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้แน่ๆ]
“ไม่ เธอทำมันได้ ถ้าเธอทนไม่ได้ เธอก็จะทนกับสงครามที่กำลังจะมาถึงไม่ได้แน่!”
[เผด็จการ! นายท่านมันเผด็จการ!]

เนื่องจากว่ายูอิลฮานเคยมีประสบการณ์ทำมันมาก่อน ทำให้เขาไม่ต้องใช้เวลาในการสร้างกระจกมากเลย ความเร็วของยูอิลฮานได้เร็วมากยิ่งๆขึ้นจนมากพอที่จะดึงดูดในคนอื่นๆที่อยู่ในบาเรียต้องหันมอง

“อย่ามามองฉัน ไปทำหน้าที่ของตัวเองไป”
“ครับ!”

ยูอิลฮานได้สร้างกระจก 900 อันในเวลาเพียงแค่ 14 ชั่วโมง จากนั้นดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างอยู่ก่อนที่สร้างกระจกเพิ่มขึ้นอีก 4 อัน เขาได้ใช้วัตถุดิบที่เหลืออยู่มาทำกระจกสี่อันนี้ที่เป็นกระจกที่มีขนาดใหญ่และดูอันตรายที่สุด!

[ทำไมถึงทำสี่อันนี้ล่ะ?]
“ก็เพราะว่าศัตรูจะได้ตกใจไงล่ะว่าทำไมมันถึงมีอีก 4 อันในเมื่อชื่อมันจะถูกเรียกว่า ‘พันนัยน์ตา’”
[…อ่า ฉันก็พอจะเดาเรื่องนี้ได้อยู่แล้ว]

ร้อยนัยน์ตาไปเป็นพันนัยน์ตา นี่คือการพัฒนาขึ้นขนาดใหญ่ของอาร์ติแฟคและจะทำให้อาร์ติแฟคเลื่อนระดับได้เลย จากโกลาหลได้ไปสู่ระดับกึ่งเทพ

ยูอิลฮานดูจะผิดหวังเล็กน้อยเนื่องจากว่าเขาเล็งไว้ที่จะทำให้มันเป็นระดับเทพเจ้า แต่ว่าเนื่องจากว่าป้อมปราการลอยฟ้าได้ถูกอัพเกรดตามเขาตั้งใจเอาไว้แต่แรก ทำให้เขาตัดสินใจปล่อยไว้แค่นี้

“ถ้างั้นฉันควรจะเพิ่มอะไรอีกดี?”
[นายท่าน? ท่านจะไม่เชื่อใจในตัวฉันมากไปนิดหรอ…?]
“ฉันรู้แน่ๆว่าอะไรที่เธอทำได้แล้วก็อะไรที่เธอทำไม่ได้ด้วย เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอกน่า”
[นี่ยิ่งทำให้ฉันกังวลมากกว่าเดิมซะอีก!]

สิ่งมีชีวิตชั้นสูงของกองทัพปีศาจวิบัติส่วนใหม่มักจะวิวัฒนาการขึ้นมาจากมอนสเตอร์ แล้วก็หลายครั้งที่เลือดและเนื้อของพวกมันจะเต็มไปด้วยพิษร้ายแรง นอกไปจากนี้ทุกๆส่วนขงพวกมันยังมีคุณสมบัติพิเศษแล้วเมื่อนำมารวมกันกับสิ่งต่างๆระดับของพิษก็ยังจะวิวัฒนาการขึ้นไปอีกด้วย

ในท้ายที่สุดแล้วพิษจากสิ่งมีชีวิตชั้นสูงก็เป็นปกติที่มันจะต้องใช้ได้ผลกับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงด้วยกัน ในหมู่สมาชิกกองทัพปีศาจวิบัติมีหลายคนที่ใช้การโจมตีด้วยพิษ แน่นอนว่ายูอิลฮานได้มีเวอร์ชั่นที่พัฒนาของการป้องกันพิษขั้นสูง คือร่วงหล่นทำให้เขาไม่ได้ผลจากพิษพวกนี้เลย

ใช่แล้ววิธีที่สองที่จะอัพเกรดป้อมปราการลอยฟ้านั่นกคือพิษ ในช่องเก็บของของเขามีร่างของพวกกองทัพปีศาจวิบัติอยู่มากมาย เพราะงั้นเขาจึงมีวัตถุดิบมากพอแล้ว

“มีตัวอย่างอยู่มากเกินไป… ฉันคงจะต้องผสมพวกมันเข้าด้วยกันสินะ?”
[แล้วนายท่านจะตรวจสอบความเป็นพิษของมันยังไงกันล่ะ?]

ยูอิลฮานได้ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม

“ก็ง่ายๆไง ฉันก็แค่กินมันลงไป การร่วงหล่นมีการต้านพิษอยู่เพราะงั้นถ้าฉันกินมันไปฉันก็จะได้ฝึกการร่วงหล่นไปด้วย นี่มันยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยนี่”
[แผนโรคจิตแบบนี้มัน โอ้ก็สมกับนายท่านนั่นแหละนะ….]

อย่างแรกเขาได้แยกประเภทของพิษที่มีก่อนแล้วก็เค้นเลือดของพวกมันออกมาจนซากแห้ง เพราะแบบนี้ทำให้เขาได้เลือดที่แตกต่างกันกว่าพันชนิดรวมเป็นเลือดหลายล้านลิตร ในจุดๆนี้ยูอิลฮานได้ใช้สัญชาตญาณของเขาเริ่มทำการผสมมันเข้าด้วยกันแบบสุ่มๆ

“ไม่ล่ะ นี่มันอ่อนไปแล้ว นี่ก็ด้วย นี่ก็อ่อนเหมือนกัน!”
[อย่าโยนพิษทิ้งลงพื้นสินายท่าน! ป้อมปราการกำลังละลายแล้วนะ]
“พิษนี่ก็อ่อนไป… แล้วก็นี่ แกร่งขึ้นหน่อยแล้วแหะ”

เขาได้เก็บเอาพิษที่มีผสมได้มาเป็นส่วนที่แข็งแกร่งมาเก็บเอาไว้ จากนั้นก็เอามันมาผสมเข้ากัน การผสมพิษของยูอิลฮานได้ดำเนินไปแบบนี้อย่างต่อเนื่อง

สิ่งที่น่าตกใจอีกเรื่องก็คือยิ่งเขาชินกับการผสมพิษเท่าไหร่ ความเร็วในการผสมของเขาได้กลายเป็นเร็วยิ่งๆขึ้น

[นายท่านไม่ปกติแล้ว]
“ใช่แล้ว ฉันไม่ปกติไงล่ะ!”
[อย่ามาภูมิใจกับเรื่องแบบนี้สิ]

ทุกๆวินาทีจะมีพิษสามหรือสี่อย่างปรากฏขึ้นมาและหายไป พิษที่อ่อนแอจะถูกโยนทิ้งไป ส่วนพิษที่แข็งแกร่งก็จะถูกสร้างซ้ำๆจนเกิดมาเป็นพิษใหม่ที่มีรากฐานมาจากพิษที่แข็งแกร่งและเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ

ทั่วทั้งจักรกาลไม่เคยเลยที่จะมีการสร้างและทำลายพิษจำนวนมากในที่ๆเดียวแบบนี้ ไม่สิ มันไม่เคยมีใครที่คิดจะเอาพิษของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงจำนวนมากมาใช้แต่แรกแล้ว

“ฉันมาดูว่าอิลฮานกำลังทำอะไรอยู่… แต่ทำไมฉันถึงได้เห็นนรกในส่วนหนึ่งของป้องปราการลอยฟ้าล่ะ?”
“เลียร่า ฉันเข้าใจนะว่าเธออยากจะมาดู แต่ว่าตอนนี้ฉันกำลังยุ่งอยู่ เพราะงั้นไปฝึกกับคนอื่นๆก่อนนะ”

“อิลฮาน ตรงนั้นที่กำลังกระตุกอยู่…นั่นมันพิษใช่ไหม?”
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ นี่ก็คือชีวิตที่กำลังจะเกิดใหม่ขึ้นมาในพิษ”
“แล้วนี่มันใช่เรื่องเล็กๆหรอ!?”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันหยุดมันได้”

“อี๋”
“ฉันให้คะแนน 10/10 เลยล่ะ”
“…นายไม่เป็นไรนะ”
“แน่…”

“หืม”
“อะไรงั้นหรอ?”

“อิลฮานเมื่อกี้นี้ฉันรู้สึกเหมือนนายแกร่งขึ้นนะ…”
“ถ้าฉันพูดไปเธอคงจะหงุดหงิดแน่ เพราะงั้นฉันจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ”
“…?”

“ดูเหมือนถ้าฉันกะปริมาณได้ถูก ฉันก็อาจจะฆ่าคลาส 6 ได้ด้วยพิษนี้ด้วย”
[ศพของกองทัพปีศาจวิบัติ… แม้ว่าพวกนี้จะได้ไปถึงจุดสูงสุดในโลกของตัวเองแต่กลับกลายมาเป็นแค่วัตถุดิบในการทำพิษ!]

“ยิ่งไปกว่านั้นฉันยังใช้วิธีนี้หลอกศัตรูว่านี่เป็นเพียงพิษที่อ่อนแอได้อีกด้วย
[นายท่านมันชั่วร้ายจริงๆ!]

“นี่ยังดีไม่พออีกหรอ…? ป้อมปราการลอยฟ้าเป็นงานชิ้นแรกเลยนะที่ฉันทุ่มขนาดนี้!”
[นายท่านยังอยากที่จะก้าวข้ามระดับเทพเจ้าไปอีกงั้นหรอนายท่าน? ยอมแพ้เถอะนะ นั่นมันเป็นไปไม่ได้]
“แน่นอนว่าถ้ามันเป็นไปไม่ได้ฉันก็จะยอมแพ้ แต่ว่าจนถึงตอนนี้ฉันกำลังทำในสิ่งที่มันเป็นไปได้อยู่”
[นายท่านชั่งหัวรั้นจริงๆ]

[ฉันบอกแล้วไงว่ามันเป็นไปไม่ได้]
“ฟู่…”

[ตอนนี้นายท่ายคงจะยอมแพ้แล้วใช่ไหม]
“ใช่สิ ตอนนี้ฉันควรจะ…”

“ทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้”
[ไหนนายท่านบอกว่าท่านทำแต่ในสิ่งที่เป็นไปได้ไงล่ะ!?]
“แน่นอน”

“ทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็คือสถานการณ์ที่ฉันจะเอาร่างของเจ้านี่มาใช้งาน”
[…พระเจ้า]