Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 296

สรุปบท ตอนที่ 296: Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี

สรุปตอน ตอนที่ 296 – จากเรื่อง Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี โดย Internet

ตอน ตอนที่ 296 ของนิยายInternetเรื่องดัง Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

บทที่ 296 – ความสำเร็จ (6)

[หยาบคาย]

มิคาเอลได้เรียกอาวุธใหม่ขึ้นมาจับแน่น ถึงแม้ว่ายูอิลฮานจะไม่รู้ต้นกำเนิดของมัน แต่ว่าหอกนี้จะต้องทำมาจากโลหะโบราณแน่ แค่ได้เห็นก็บอกได้แล้วว่านี่คืออาร์ติแฟคระดับเทพ

[แสงที่ปกคลุมนายนั่นนะ มันก็แค่ชุดคลุมที่แค่โดนขีดข่วนมันก็จะขาดเป็นชิ้นๆแล้ว]
“เป็นของที่น่าสนใจดีนะ”

แต่ว่าสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าอาร์ติแฟคระดับเทพเลยก็คือผู้ที่กำลังถือครองมันอยู่ มิคาเอลคือตนแทนของเทพเจ้า และเขาก็ยังเป็นกึ่งๆผู้นำของสี่ยอดอัครเทวทูตอีกด้วย

“โอ้ ทำไมนายถึงรีบแบบนั้นล่ะ”

หอกเพลิงกับหอกโลหะได้ปะทะเข้าด้วยกันอยู่กลางอากาศ เพลิงของยูอิลฮานก็ไม่ได้ผลกับมิคาเอลเต็ม 100% เหมือนกันกับการที่มิคาเอลใช้เพลิงกับยูอิลฮานไม่ได้ ผลลัพธ์ของการปะทะกันในครั้งแรกเลยก็คือ…

[!?]

มิคาเอลกำลังจะก้าวเท้าถอยกลับมาหลังจากที่ปะทะกัน แต่เขากลับพบว่าเขาไม่อาจจะถอยได้ทำให้เขาได้แต่มองมาด้วยความสับสน หลังจากที่ปะทะกันมิคาเอลไม่อาจจะดึงหอกกลับมาได้เลย

“มีอะไรงั้นหรอ?”
[นาย…]

จากภายนอกนี่ดูเหมือนกับการคุยกันของเพื่อนสนิท แต่ว่าสีหน้าของมิคาเอลในตอนนี้ดูอึดอัดจนน่ากลัว

[นายทำอะไรไป?]
“คิดว่าฉันจะบอกงั้นหรอ?”

เมื่อยูอิลฮานได้ดึงหอกเพลิงกลับเข้ามาหาเขา หอกโลหะก็ได้ไหลเข้ามาสู่มือของเขาเช่นกัน นี่มันไม่ใช่อาร์ติแฟคระดับมหากาพย์หรือโกลาหล แต่เป็นระดับเทพ! มิคาเอลไม่ยอมปล่อยหอกของเขาออกไปง่ายๆแน่ เพราะแบบนี้เองทำให้ร่างกายของมิคาเอลก็ถูกดึงเข้ามาด้วย ยูอิลได้จัดการเตะเข้าใส่หน้าอกออกไปในทันที

[ติดคริติคอล!]

[อึก!]
[ท่านมิคาเอล!]

หากว่ายูอิลฮานยังเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำอยู่ แค่การเตะเบาๆไม่อาจจะสร้างความเสียหายกับมิคาเอลได้แน่ แต่ในตอนนี้ยูอิลฮานได้อยู่ในระดับผู้นำกองกำลังแล้วรวมไปถึงเขามีเลเวลเกินกว่า 500 แล้วอีกด้วย การเตะครั้งเดียวที่เต็มไปด้วยพลังของเทวะกำลังได้ทำให้ร่างกายของมิคาเอลถูกผลักออกไปกลางอากาศและหอกระดับเทพก็ได้ตกสู่มือของยูอิลฮาน

[นายคิดว่าแค่การเอาหอกไปจากฉันได้จะทำให้หอกนั่นเป็นของนายงั้นหรอ!???]
“โอ้ หอกนี่ยอดเยี่ยมไปเลยนะ การโจมตีของมันจะสร้างบาดแผลที่ไม่อาจรักษาไดขึ้นมาและบาแผลนั่นก็จะเสียเลือดไม่หยุด… แล้วหอกนี่ก็ได้รับการยอมรับว่าเป็นยอดอาวุธที่ทำให้รักษาตัวเองได้ด้วยการทำร้ายผู้อื่น อาวุธชั่วร้ายนี่มันเหมาะกับทูตสวรรค์งั้นหรอเนี้ย?”

ยูอิลฮานได้สะบัดหอกไปมาสองสามครั้งเพื่อที่จะอ่านในบันทึกของมัน และจากนั้นเขาก็แทงมันเข้าไปในชุดเกราะร่างกายมังกรจิตวิญญาณเพลิงโดยไม่ลังเล นี่เขากำลังทำร้ายตัวเองงั้นหรอ?

มิคาเอลได้ตกตะลึงกับฉากนี้ แต่ว่าในเวลาต่อมาเขาก็ต้องถึงกับพูดไม่ออก อาร์ติแฟคระดับเทพได้ถูกชุดเกราะดูดเข้าไปราวกับถูกโยนลงบ่อน้ำ

[ยูอิลฮาน…?]
“ขอบใจนะ”

ในเวลาต่อมาหอกที่ยูอิลฮานถืออยู่ก็เปลื่ยนรูปร่างไป ตัวหอกได้ยาวขึ้นเล็กน้อย และมีเครื่องหมายสลักอยู่ที่คมหอก มิคาเอลรู้ได้ทันทีว่านี่มันหมายความว่ายังไง เขาถืงกับเผลอพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว

[ไม่มีทาง… นี่มันไม่จริง มันไม่น่าจะเกิดขึ้นได้นี่]
“เอาล่ะ ฉันคิดว่าคงได้เวลาทดสอบดูแล้วสิ”
[กรรรรรร]

ตอนนี้ถึงตาของยูอิลฮานแล้ว ยูมิลได้คำรามขึ้นมาและกระพือปีกในทันทีจนส่งคลื่นเพลิงออกไป เมื่อยูอิลฮาน ‘ต้องการ’ ที่จะอยู่ตรงหน้าศัตรู ตัวเขาก็ได้มาโผล่เบื้องหน้าศัตรู

“หวัดดี?”
[หา…]

พร้อมๆกันยูอิลฮานก็ได้แทงหอกออกไป มิคาเอลก็ได้พิสูจน์ว่าเขาเหมาะสมกับการเรียกขานว่าตัวแทนเทพเจ้าเพราะเขาได้หลบหอกก่อนที่ยูอิลฮานจะเข้ามาถึงตัว แตว่าหอกของยูอิลฮานก็ไม่ใช่แค่การโจมตีตรงๆง่ายๆแบบนั้น

“ฮ่าห์”

[สกิลวิถีทางไร้ขอบเขตได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 9]

ด้วยเทคนิคหอกที่มากมายได้หลอมรวมมาเป็นหนึ่ง ด้วยหอกไร้วิถีและหอกสะบั้นจักรวาลเป็นรากฐานทำให้เกิดใหม่ขึ้นมาเป็นวิถีที่ก้าวข้ามเรื่องของเหตุผล มิติและโชคชะตาไปแล้ว นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมมัน ‘วิถีทางไร้ขอบเขต’

มันไม่อาจจะหลบได้ ไม่อาจจะป้องกันได้ ไม่อาจจะมองเห็น และไม่อาจจะได้ยินได้

[ติดคริติคอล!]
[อ๊าา…. อั๊ก!?]

นี่คือสิ่งที่มีเพียงแค่ระดับสูงสุดเท่านั้นที่จะทำได้ เลือดสีขาวบริสุทธิ์ได้สาดกระจายออกมาจากหน้าอกของมิคาเอลทั้งๆที่ยูอิลฮานยังอยู่ไกลออกไป

เลือดของเขาได้ไหลออกมาอย่างไม่สิ้นสุด

[อย่าบอกนะว่านายได้ก็อบปี้อาร์ติแฟค… นั่นมันเป็นของที่พระเจ้าให้ฉันมานะ!]
[ท่านมิคาเอล!]

ราฟาเอลไม่อาจจะอยู่เฉยได้แล้วทำให้เขาใช้พลังของเขากับมิคาเอล ความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้ของราฟาเอลกำลังทำการรักษาบาดแผลของมิคาเอล แต่ยังไงก็ตามยูอิลฮานก็แค่หัวเราะออกมา

[มันไม่หยุด เลือดของท่านมิคาเอล…]
[…อึก ชัดเจนแล้ว นี่มันคือพลังของอาร์ติแฟคระดับเทพที่นายไม่อาจจะทำอะไรได้ราฟาเอล ต่อให้จะเป็นฉันก็ตาม]

ยูอิลฮานได้รีบเข้าไปหามิคาเอลอีกครั้งและเหวี่ยงหอกออกไป มิคาเอลที่รู้ว่าหลบไปก็ไร้ประโยชน์ทำให้เขาเลือกเรียกอาร์ติแฟคอันใหม่ออกมาเผชิญหน้าแทน แต่ว่าอาร์ติแฟคของเขาก็ได้ถูกบดขยี้ไปในทันทีและเกิดบาดแผลขึ้นบนร่างของเขาอีก มิคาเอลได้อดกั้นเสียงครางเอาไว้ แต่ว่าราฟาเอลไม่อาจจะทนได้ หอกแห่งสายลมได้ปรากฏขึ้นบนมือของเขา

[เจ้าสิ่งมีชีวีตหยาบคาย นายกล้ามาละโมภกับอำนาจของสวรรค์แค่เพราะแข็งแกร่งขึ้นมานิดหน่อยงั้นหรอ!]
“จริงสิ นายก็เข้ามาเลย นายจะรักษาตัวเองง่ายๆแบบครั้งที่แล้วไม่ได้แล้วนะ”
[กรรรรรรรรรร!]

ยูมิลได้คำรามออกมาตามความตั้งใจของยูอิลฮาน สายลมได้ก่อตัวขึ้นมาจากร่างกายของเขาและทำให้เปลวเพลิงที่ลุกโชนอยู่บนเกราะของยูอิลฮานทรงพลังยิ่งขึ้น การสอดประสานระหว่างทั้งสองคนได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และหอกขนาดยักษ์ที่น่ากลัวอยู่แล้วได้น่ากลัวมากยิ่งขึ้น

[ราฟาเอล! อย่าได้ลดการป้องกันลง!]
[ท่านราฟาเอลไปพักเถอะครับ! พวกเราไม่อาจจะหันหน้าหนีปีศาจตนนี้ไปได้ในเมื่อพวกเรารับใช้เทพเจ้าองค์เดียว!]
[ราฟาเอล!]

ปีศาจ เอ๋ ในที่สุดก็มีคำแบบนี้มาแล้วสินะ ยูอิลฮานได้ยิ้มแห้งๆออกมาในระหว่างที่มองดูราฟาเอลกำลังลอยเข้ามาด้วยลมกับปีกที่ขาดไปบางส่วนของเขา ราฟาเอลด์ดูเหมือนทูตสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ที่ทำตามคำสั่งของเทพเจ้า นี่ยิ่งทำให้ยูอิลฮานดูเหมือนกับปีศาจมากยิ่งขึ้น

ยังไงก็ตามหากว่าการที่เขาต้องการจะแกร่งขึ้นเพื่อจะเอาตัวรอดมันทำให้เขาถูกเรียกว่าปีศาจ

[แด่พระบิดาโปรดอวยพรให้ข้า! มอบพลังให้ข้าเอาชนะปีศาจตนนี้!]
“ฮึ่ม”

[อั๊ก….!]
[กิ๊ซซซ!]

[ติดคริติคอล!]
[ติดคริติคอล!]

[อะ อั๊ก…]
[กี๊ซซซซซ!]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์]
[คุณได้รับบันทึกเคสเช่นเลเวล 588]
[คุณได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 525 พละกำลังเพิ่มขึ้น 10 ความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น 5 พลังชีวิตเพิ่มขึ้น 5 พลังเวทย์เพิ่มขึ้น 10]
[สกิลวิถีทางไร้ขอบเขตได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 13][อ่าา ได้ยังไงกัน…]
“ลาก่อน”

[คุณได้รับค่าประสบการณ์]
[คุณได้รับบันทึกราฟาเอลเลเวล 585]
[คุณได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 530 พละกำลังเพิ่มขึ้น 8 ความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น 7 พลังชีวิตเพิ่มขึ้น 5 พลังเวทย์เพิ่มขึ้น 5]
[สกิลวิถีทางไร้ขอบเขตได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 19]

“ฟู่”
[พ่อครับผมเลเวลเพิ่มขึ้นเยอะเลย!]
“ทำได้ดีมากมิล”

[แม้กระทั่งเคสเช่นกับราฟาเอลก็ยัง…]
[หนึ่งในสี่ยอดอัครเทวทูต… ตายไปแล้ว!]
[ผู้บัญชาการกองพันที่ 1 แห่งกองทัพปีศาจวิบัติถูกจัดการไปง่ายๆ..]

[บ้าเอ้ย เวรเอ้ยยยยยยยย!]
[เหมือนกับว่าตัวตนนั่นเป็น…]

[พวกเราทำอะไรกับตัวตนนี้ไม่ได้แล้ว]
[เราต้องหนี หนีเร็ว!]

[หนี]
[ไปจากโลกใบนี้ก่อนที่เส้นทางทุกๆเส้นทางจะถูกปิดลง]
[ทำไมท่านซาตานถึงได้เอาแต่ดูกันล่ะ?]
[เขาเป็นคนเดียวที่เพลิดเพลินไปกับเรื่องนี้ นี่คือโลกที่เชื่อมต่อกับโลกเบื้องล่าง เขาคงจะเพลิดเพลินไปกับการดูเทพเจ้าองค์ใหม่ไม่ว่าโลกใบนี้จะถูกยึดหรือปล่อยทิ้งไปก็ตาม]
[ถอย พวกเราจะไปขวางทางเขาไม่ได้]
[หนี]

สวนอาทิตย์อัสดงกับกองทัพจรัสแสงได้เป็นพวกแรกที่เริ่มการเคลื่อนไหว สวนอาทิตย์อัสดงไม่ได้มามีส่วนร่วมจริงๆจังๆแต่แรกแล้ว และกองทัพจรัสแสงก็ได้รีบถอยกันทันทีหลังจากได้เห็นซาตานไม่ได้ทำอะไรกับเรื่องนี้

[ท่านมิคาเอล]
[ท่านมิคาเอล!]

หลังจากนั้นมิคาเอลได้เงยหน้าขึ้นมาเล็กๆ ทูตสวรรค์ที่กระจายตัวอยู่ทั่วทั้งโลกได้มองกลับมาที่เขา ยูอิลฮานก็แค่มองคนพวกนี้โดยไม่โจมตีกลับไปเพราะเหตุผลบางอย่าง มิคาเอลก็พอจะรู้ว่าทำไมด้วยซึ่งนี่มันทำให้เขาโกรธมากๆ

ยังไงก็ตามถึงแบบนั้น

[…พวกเราจะถอย]
[ครับท่าน]

ทูตสวรรค์ทุกๆคนได้เริ่มหายตัวไปราวกับพวกเขากำลังคอยเวลานี้อยู่แล้ว แม้กระทั่งพวกคลั่งในองค์เทพเจ้าก็ยังรู้ดีถึงความต่างของพลัง

มิคาเอลได้เฝ้ามองดูทูตสวรรค์ทุกๆคนกลับไป และในตอนที่มีเขาเหลืออยู่เพียงคนเดียว ในท้ายที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองไปที่ยูอิลฮาน ในตอนนี้กำลังมานาปะทุอยูในตัวเขา แต่ยูอิลฮานกลับแค่หัวเราะออกมา

[ท่านเทพเจ้าจะต้องมาลงโทษกับบาปของนายแน่]
“ฉันล่ะสงสัยจริงๆเลย ถ้าเทพเจ้าบอกให้นายไปตาย นายจะทำไหม?”
[ถ้านั่นเป็นประสงค์ของเทพเจ้า และตามประสงค์ของท่านนายจะต้องตายแน่นอน]
“เทพเจ้าพูดแบบนั้นจริงดิ?”
[…]

มิคาเอลได้หายตัวไปโดยไม่ได้ให้คำตอบใดๆกลับมา จากนั้นคนที่เหลืออยู่ก็มีแค่ยูอิลฮาน ยูมิล และกองกำลังปีศาจวิบัติ

“ทำไมพวกนายถึงยังอยู่อีกล่ะ? อยากจะสู้กับฉันทั้งๆที่รู้ว่าพวกนายจะต้องตายงั้นหรอ? ฉันคิดว่าพวกนายควรจะเรียนรู้กันได้แล้วนะ”

ในเวลาต่อมายูอิลฮานก็ได้คำตอบที่เขาคาดไม่ถึงกลับมา

[หัวหน้าของพวกเราต้องการจะพบนาย]
[เทพเจ้าองค์ที่ห้า! ไปเอลโลคาทร่าด้วยกันกับเราเถอะ!]
“…ว่าไงนะ?”

ยูอิลฮานเพิ่งจะจัดการฆ่าผู้บัญชาการกองพันที่ 1 เคสเช่นของพวกเขาไปแล้วเมื่อไม่นานก่อนหน้านี้ยูอิลฮานก็ยังได้ฆ่าและชุบชีวิตเฮเรียน่าให้กลายมาเป็นหนึ่งในลูกน้องเขาด้วย หัวหน้าของกองทัพปีศาจวิบัติก็ไม่น่าจะชอบเขาสิ ยังไงก็ตามพวกนี้ก็ทำในเรื่องที่น่าสนใจ

[เขาไม่ฆ่านายหรอก! เขาจะไม่สู้กับนายด้วย!]
[นี่คือบริการที่ดีที่สุดเลยนับตั้งแต่ที่กองทัพปีศาจวิบัติถูกสร้างขึ้นมา! หัวหน้าชอบนาย!]
[เขาอยากที่จะเล่นกับนาย! เขาอยากจะเล่นด้วย!]

แม้ว่ายูอิลฮานจะเพิ่งปลุกพลังขึ้นมาและกลายเป็นเทพเจ้าได้ไม่นาน แต่แล้วเขาก็ได้รับคำเชิญจากศัตรูที่ทรงพลังมากๆที่ได้ก้าวข้ามข้อผูกมัดของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงและเป็นเทพเจ้ามาก่อนเขานานมากแล้ว หากว่ายูอิลฮานรับคำเชิญไปเหมือนกับแกะหลงทาง เขาก็ไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดสถานการณ์แบบไหนขึ้นมาบ้าง แต่ยังไงก็ตามยูอิลฮานก็แค่หัวเราะและตอบกลับไป

“โอเค งั้นก็ไปกันเถอะ!”

ยูอิลฮานไม่ได้โง่ ตอนนี้เขากำลังคิดถึงเรื่องหนึ่งอยู่

‘จะมีอาร์ติแฟคแบบไหนกันที่อยู่ในเอลโลคาทร่านะ?’