Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 308
บทที่ 308 – ฉันคือพ่อของพวกนาย (9)[ตายซะ! มาสังเวยให้กับการเป็นมังกรของฉัน!]
[ฉันไม่ยอม! ฉันจะไม่ยอมแพ้พวกนายแน่ ต่อให้ตายฉันจะต้องทำให้พวกนายต้องชดใช้!]
[ทั้งๆที่เราต่างก็เพิ่งเกิดกันมาทั้งนั้น ทำไมพวกนายถึงต้องอารมณ์เสียด้วย]
[ลองฆ่าฉันด้วยพลังนักล่ามังกรนั่นสิ!]
สายพันธ์มังกรทั้งหมดที่อยากจะกลายเป็นมังกรที่แท้จริงภายใจ้การนำของหมายเลขหนึ่งได้ปะทะเข้ากับมอนสเตอร์ที่เล็งเป้ามาที่ยูอิลฮาล
นี่ไม่ใช่การปะทะกันของคลาส 3 ที่ตายกันไปอย่างง่ายได้ แต่นี่คือการปะทะกันของมอนสเตอร์ส่วนใหญ่ที่อยู่คลาส 4 กันทั้งนั้น
“อิลฮาน ทั้งหมดนี่มันอะไรกัน?”“โอ้ นี่หรอ? ก็แค่การจัดระเบียบโลกเองนี่”
ยูอิลฮานได้หันไปตอบเลียร่าที่หลังจากได้เห็นภาพนี้ตกตะลึงไปอยู่หลายชั่วโมง
“จัดระเบียบโลก…?”“หลังจากเกิดมหาภัยพิบัติขั้นที่ 6 ผ่านไปปัญหาสภาพแวดล้อมก็ได้สงบลงไปแล้ว แต่ยังไงก็ตามอย่างที่เธอรู้มหาภัยพิบัติจริงๆเพิ่งจะเริ่มเท่านั้นเอง จริงไหมล่ะ?”
“ก็ใช่นั่นแหละ”
ส่วนที่น่ากลัวจริงๆของมหาภัยพิบัติก็คือมอนสเตอร์ที่เกิดขึ้นมาจากมานาที่วิวัฒนาการขึ้น ในตอนอยู่ในมหาภัยพิบัติขั้นที่ 5 ดาเรย์ก็ได้เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่น่ากลัวอยู่แล้ว แต่ในตอนนี้นี่คือมหาภัยพิบัติขั้นที่ 6
โชคดีที่ว่ายูอิลฮานได้รับเอามังกรกับสายพันธ์มังกรมาเป็นพรรคพวกได้ แต่หากว่าเขาไม่กลายเป็นหัวหน้าของกองทัพปีศาจวิบัติหรืออะไรทำนองนั้น เขาก็จะไม่มีวันบังคับให้มอนสเตอร์ทั้งหมดมาสวามิภักดิ์ได้ โดยเฉพาะพวกมอนสเตอร์นักล่ามังกรที่ถึงจะเกิดมาจากบันทึกของเขาที่เป็นพื้นฐานก็ตาม!
“แน่นอนว่าวิธีที่ดีที่สุดก็คือขังพวกมันเอาไว้ในกับดักแห่งการทำลาย แต่ว่าในตอนนี้การจะผลักดันให้มอนสเตอร์ทั้งหมดในโลกเข้าไปในดันเจี้ยนมันเป็นไปไม่ได้เลย นอกไปจากนี้เพราะการที่ดาเรย์ได้รวมเข้ากับโลกอื่นๆอีกทำให้มีผืนแผ่นดินเพิ่มขึ้นมาอีกมหาศาลอีกด้วย เพราะแบบนั้น…”“นายก็เลยจะทำการกวาดล้างครั้งใหญ่ขึ้นสิน้า~ ด้วยการสั่งให้มังกรกับสายพันธ์มังกรจัดการ สมแล้วที่เป็นยูอิลฮานผู้ชอบทำอะไรยิ่งใหญ่เสมอเลย~ ด้านนี้ก็เท่ดีเหมือนกันนะ”
“ฮ่าฮ่า”
“หา ฮ่าฮ่าฮาา…”
นายูนาได้สรุปแบบนี้ออกมา ยูอิลฮานกับเลียร่าก็หัวเราะออกมาเช่นกัน แน่นอนว่าเสียงหัวเราะของแต่ล่ะคนต่างกันไปคนล่ะเรื่องเลย
[กลุ่มสิ่งมีชีวิตชั้นสูงดราก้อนเนสหมายถึงแบบนี้สินะ สมบูรณ์แบบ]
ในขณะเดียวกันเฮเรียน่าก็แสดงความคิดเห็นออกมา แม้ว่าเธอจะไปพักได้ไม่นานนักแต่เธอก็ฟื้นคืนกลับมาสู่สภาพที่สมบูรณ์ที่สุดมาแล้ว ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นคนอื่นๆที่พักอยู่ในทั้งสองป้อมปราการก็เป็นเช่นเดียวกัน
“อะแฮ่ม ฉันทำได้ดีไหม?”
จะมีก็แต่นายูนาที่ยังคงเหนื่อยล้าอยู่ เธอได้เสียมานาไปมหาศาลและล้ามากๆ ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะว่าเธอยังไม่ได้พักอย่างเต็มที่เลย เธอได้คอยควบคุมดินแดนศักดิ์สิทธิ์ดูแลคนอื่นๆอยู่ตลอดเวลา
แน่นอนว่ายูอิลฮานก็รู้ว่าเธอรู้สึกยังไง เนื่องจากว่าเอกลักษ์ของคลาสของเธอ เธอก็เลยอยู่ในที่ที่ปลอดภัยที่สุดเสมอในสภาพรบ เธอได้ช่วยทุกๆคนด้วยพรและการรักษาของเธอ แต่ว่าเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดที่มีแต่ตัวเธอเท่านั้นที่ยืนอยู่ในจุดปลอดภัยทั้งๆที่คนอื่นไปสู้อยู่แนวหน้ากันหมด เธอจะยิ่งรู้สึกมากขึ้นอีกหากเป็นในสนามรบที่รุนแรง
“ขอบคุณที่ช่วยดูแลทุกๆคนนะ”“เหะๆ”
ยูอิลฮานได้ลูบผมของเธอเบาๆแทนที่จะบ่นเธอ และเพราะแบบนี้มานาของเขาก็ได้ไหลซึมเข้าไปในร่างนายูนาและรักษาร่างกายที่เหนื่อยล้าของเธอ ในตอนนี้เขาได้กลายมาเป็นผู้นำกองกำลังแล้ว นี่คือเรื่องง่ายๆเหมือนกับการหายใจ แต่ว่าสำหรับนายูนาแล้วดูจะไม่ใช่แบบนั้น
“น่าทึ่งมาก! นึกว่าผมกับดวงตาที่เรืองแสงนั้นจะทำอะไรไม่ได้ซะอีก!”“ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าเธอมองฉันยังไง”
“อ่า ไม่นะ ไม่ใช่แบบนั้น! ฉันก็แค่อยากจะตัดผมสวยๆนั้นของนายมาเก็บเอาไว้เองเฉยๆเอง!”
ยูอิลฮานได้หัวเราะออกมาแล้วก็ถามขึ้น
“แล้วมิเรย์ล่ะ?”“เธอยังหลับอยู่เลย~ ฉันได้รักษาร่างกายเธอกับพลังเวทย์แล้เพราะงั้นพอความล้าของเธอหายไปเธอก็น่าจะตื่นขึ้นมาเอง”
“เธอนี่ดูแลเพื่อนเธอดีจังเลยนะ”
“แต่ปัญหาใหญ่เลยก็คือฉันรู้สึกว่าฉันกำลังชอบนายมากกว่ามิเรย์ล่ะ~”
นายูนาได้พูดคำน่าอายออกมาตรงๆ ซึ่งยูอิลฮานก็ได้ยิ้มออกมา
“เลียร่าอยู่ข้างหลังเธอน่ะ”“อย่ามาหลอกฉันเลย ฉันน่ะ… ว้าย!”
“มารับโทษของเธอซะดีๆ!”
ระหว่างที่ยูอิลฮานกับคนอื่นๆคุยเล่นกันอยู่ มังกรที่รู้สึกได้ถึงมานาของยูอิลฮานก็ได้มารวมตัวอยู่รอบๆเขา ยูมิลคือคนที่เร็วที่สุด ตามมาด้วยรูบี้ เมื่อพวกเขาได้มองเห็นหมายเลขหนึ่งพวกเขาก็ต้องตะลึงไปและยิ่งตกใจมากยิ่งขึ้นอีกเมื่อได้เห็นการต่อสู้ของสายพันธ์มังกรกับมอนสเตอร์ที่ดูจะไม่มีวันสิ้นสุด
[พ่อครับนี่มันอะไรกัน?][พ่อ อย่าบอกนะว่าพ่อก็อยากจะปกครองสายพันธ์มังกรทั้งหมดด้วย…?]
“ยินดีต้อนรับนะ นับจากนี้นี่จะเป็นสนามรบแล้วเพราะงั้นรวมตัวกันแล้วก็เข้าไปสู้กันได้เลย ไม่ต้องห่วงอะไรหรอกนะเดี๋ยวพ่อจะเรียกมอนสเตอร์ตัวอื่นๆทั้งหมดมาที่นี่ด้วย”
[มอนสเตอร์ทั้งหมดในโลกที่กว้างใหญ่นี่…?]
แม้กระทั่งมังกรที่รู้ดีถึงพลังของยูอิลฮานก็ยังไม่อยากจะเชื่อคำพูดนี้ ยูอิลฮานได้ยิ้มและยกมือขึ้นมา จากมือของเขาได้มีออร่าที่ทรงพลังกระจายตัวออกไปรอบๆ
[ก๊าซซซซซซซซซซ!][กี๊ซซซซซซ!]
มอนสเตอร์ไม่อาจจะทนกับออร่านี้ได้ทำให้พวกมันได้แต่ถอยกลับไป ในเวลาเดียวกันสายพันธ์มังกรก็ได้ใช้โอกาสนี้ในการโจมตี แค่การยกมือง่ายๆก็ส่งผลใหญ่ขนาดนี้แล้ว จริงๆแล้วนี่ยังกระทั่งดึงดูดมอนสเตอร์ทั้งหมดในดาเรย์เข้ามาหาเขาที่นี่ด้วย
“กรี๊ดดด!”“หาา นี่นายแข็งแกร่งขนาดนี้โดยที่เราไม่ได้สังเกตเลย!”
[นี่มันสกิล? ฉันรู้สึกว่าออร่าของที่รักกำลังเพิ่มพลังให้ฉัน]
หากเป็นในโลกอื่นบางทีอาจจะเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าในดาเรย์แห่งนี้คือที่ของเขา การจะคงสภาพประจักษ์แจ้งไว้สักวันสองวันก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะงั้นในตอนนี้เขาก็เลยจัดการใช้สกิลสนับสนุนสายพันธ์มังกรกับมังกรด้วยพลังของเขา ที่น่าทึ่งกว่านั้นคือยูอิลฮานยังมีพลังเหลืออยู่อีก
“ฉันน่าจะต้องเพิ่มอีกไหมนะ?”“นี่นายยังจะทำอะไรอีก… กรี๊ดด!”
“พระเจ้า!”
ในตอนนี้มือของยูอิลฮานได้สะบัดลงมา วงเวทย์เอลฟ์โบราณก็ได้เริ่มทำงาน
[อ๊าา!?][ร่างกายของฉัน…]
[พะ พลังกำลังถูกดูดไป]
[ศักยภาพมังกรในตัวฉันกำลังปะทุออกมา]
[โอ้วววว ท่านผู้ปกครองผู้ยิ่งใหญ่!][กรรรรรรรรรรรรรรรร!]
[จงลิ้มรสเพลิงนรกไปซะ! ก๊าซซซซซซซ!]
[ยังอ่อนแอไป พวกนายมันอ่อนแอเกินไป! เอาพลังออกมามากกวานี้อีก! ถ้าพวกนายยังฆ่าได้ไม่ถึงร้อยตัวต่อคน ฉันจะลงโทษพวกนายแน่][เราต้องฆ่าเจ้าสารเลวนั่น!]
[พ่อพันธุ์นั่น!]
“โอ้ พูดได้ดีนี่สำหรับมอนสเตอร์? โอเค เข้ามาเลย”“…”
“พี่สาวเลียร่า~ ตอนนี้มีอะไรงั้นหรอ?”
“ฉันก็แค่ไม่พอใจที่ตลอดเวลาฉันได้ใช้ชีวิต…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี