Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 311
บทที่ 311 – ก็เหมือนๆกับฉันนั่นแหละ (3)
ทันทีที่คังมิเรย์ลืมตาขึ้นมา ยูอิลฮานก็รู้ได้ทันทีว่าคังมิเรย์ได้ข้ามผ่านอะไรซักอย่างที่ฉุดรั้งเธอเอาไว้มาแล้ว เธอได้รู้แจ้งในเส้นทางแห่งมานาและปกครองมันได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีสกิลใดๆช่วยเลย ไม่ทั้งสกิลบันทึก สกิลปกครองหรืออะไรทำนองนี้
นี่เป็นสิ่งที่น่าทึ่งมากกับศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัดของเธอ แต่ที่ยิ่งน่าทึ่งไปกว่านั้นก็คือคังมิเรย์ได้โยนโอกาสที่ยิ่งใหญ่ของเธอทิ้งเอาไว้ ทั้งๆที่เธอควรจะทำมันต่อไปตามความพยายามของเธอ แต่เธอกลับไม่ทำแบบนั้น นี่ยิ่งทำให้ยูอิลฮานสงสัย
“นี่เธอไม่เสียใจเลยหรอ?”“ไม่สักนิดเดียว”
คังมิเรย์ได้ตอบกลับมาอย่างมั่นใจโดยไร้ซึ่งความลังเลใดๆ
“ฉันชอบแบบนี้ที่สุดแล้ว”“ถ้างั้น… ฉันก็คงพูดอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”
ยูอิลฮานได้หัวเราะออกมาและยื่นมือไปหาเธอ
“เธอเป็นคนสุดท้ายแล้วนะมิเรย์ เธอจะเข้าดราก้อนเนสใช่ไหม?”“อิลฮาน…”
คังมิเรย์ได้จับมือของเขาเอาไว้ ชุดข้อความสีแดงได้ปรากฏขึ้นมา
[คุณมีศักยภาพมากพอที่จะก้าวเข้าสู่ระดับขอบเขตพลังของสิ่งมีชีวิตได้ด้วยตัวเองได้ ยูอิลฮานหัวหน้าดราก้อนเนสได้เสนอให้คุณมาเป็นสมาชิกดราก้อนเนส คุณจะยอมรับหรือไม่]
“แน่นอนสิ”
พรรคพวกส่วนใหญ่ของยูอิลฮาน (ยกเว้นคังฮาจินกับคนอื่นๆที่ยังมีเลเวลไม่ถึง) ได้กลายมาเป็นมังกรด้วยอ่างแห่งปาฏิหาริย์และในตอนนี้อ่างนี้ก็กำลังทำให้คังมิเรย์วิวัฒนาการขึ้น
ทะเลมานาจำนวนมหาศาลที่แทบจะดูเหมือนกับมานาทั้งโลก มานาที่เกินกว่าที่คังมิเรย์จะควบคุมได้ได้ห้อมล้อมตัวเธอ
คังมิเรย์ได้ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นที่เธอรู้สึกได้ถึงพลังแห่งมังกรที่กำลังชอนไชเข้าไปในตัวเธอ บวกกับเธอได้ตรัสรู้ในเส้นทางมานาแล้วทำให้เธอรู้สึกได้ถึงพลังนี้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
“นี่… มัน”“มิเรย์ มันจะเจ็บหน่อยนะแต่ทนเอาไว้”
เสียงของยูอิลฮานได้ดังขึ้นมาจากด้านนอก ในตอนนี้เองเลือดของยูอิลฮานก็ไหลเข้ามาในผิวหนังของคังมิเรย์ ในตอนนี้เธอรู้สึกได้เลยถึงเสียงหัวใจที่เต้นอยู่ของเธอ
“อ่า อ๊าาาาาาาาาาา”
บันทึกของเธอกำลังเปลื่่ยนแปลงไป เปลื่ยนจากมนุษย์ไปสู่มังกร เธอกำลังวิวัฒนาการขึ้น ได้รับร่างกายและวิญญาณใหม่ที่เหมาะสมกับมานามากยิ่งขึ้น ในเมื่อเธอได้ตรัสรู้ในเส้นทางแห่งมานาทำให้การพัฒนาของเธอจากการแปลงร่างครั้งนี้ยิ่งใหญ่ขึ้นเช่นกัน
“น่าทึ่งมาก… มันเป็นแบบนี้ไปแล้วจริงๆ”“นี่คือเรื่องฉัน ฉันไม่เห็นรู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้จะเปลื่ยนไปได้มากขนาดนี้”
มีเพียงแค่ยูอิลฮานกับเฮเรียน่าเท่านั้ที่มองสภาพจริงๆของคังมิเรย์ออกจากการมองภายนอก ด้วยบันทึกของนายูนาเธอไม่น่าจะไปถึงคลาส 6 ได้ แต่ว่าที่มันเกิดขึ้นแบบนี้ก็เพราะความสำเร็จในเส้นทางที่เธอได้เดินมา ในตอนนี้คังมิเรย์กำลังกลายมาเป็นคลาส 6 แล้ว!
“ชิ ฉันคิดว่าฉันจะเธอแซงหน้าเธอแล้วซะอีกนะ”
นายูนาคือคนที่มีส่วนร่วมมากที่สุดในแต่ล่ะปาร์ตี้เพราะความสามารถของเธอได้ทำให้ธอกลายมาเป็นคลาส 6 ได้ด้วยเช่นกัน เธอได้เดาะลิ้นออกมาหลังจากเห็นแบบนี้ แต่ว่าใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เธอดีใจมากที่คังมิเรย์ได้ตื่นมาอย่างปลอดภัยและเข้าร่วมกับพวกเธอ
“พยายามให้มากกว่านี้หน่อยนะคุณคังฮาจิน”“นี่ฉันเลเวล 270 แล้วนะ ให้ตายสิ! ฉันไม่ได้ช้าซะหน่อย จริงๆถ้าเป็นมาตราฐานปกตินี่ฉันโครตๆเร็วแล้วนะ ทำไมพอเป็นที่นี่ฉันถึงเป็นที่โหล่กันล่ะ?”
“พี่ฮาจิน ตอนนี้พี่ไม่มีกลุ่มอยู่อีกแล้วน้า~ ถ้าพี่อยากจะเข้าดราก้อนเนส พี่ก็จะต้องมีเลเวล 300 นะ พี่ฮาจินโดนทิ้งแล้ว! ว้ายๆคนโดนทิ้ง!”
“ฉันรู้แล้วน่า ฉันรู้แล้ว!”
ไม่นานนักการเปลื่ยนร่างก็ได้จบลง ไข่สีแดงได้แตกออกและอ่างแห่งปาฏิหาริย์ก็ได้หลอมละลายไปกับอากาศอีกครั้ง ในท้ายที่สุดคังมิเรย์ก็ได้โผล่ออกมาพร้อมกับปีกสองคู่บนหลัง นี่มันน่าสนใจมากเพราะว่าทุกๆคนนอกจากยูอิลฮานกับยูมิลจะมีหลายคู่ปีกตามแต่คลาสของแต่ล่ะคน
“ฟู่”“มิเรย์รู้สึกยังไงบ้าง?”
“รู้สึกดีมาก… ครั้งหนึ่งฉันเคยคิดนะว่าการเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงนั่นัมนหมายความว่าเป็นการมีเหตุผลและได้รับสติปัญญาที่สูงส่งขึ้น แต่นี่… นี่มันรู้สึกเหมือนกับฉันเด็กขึ้นมาแทน”
ถึงเธอจะตอบนายูนากลับไป แต่ว่าสายตาของคังมิเรย์ก็ยังคงจ้องอยู่ที่ยูอิลฮาน เธอเหมือนกับเป็นแม่สิงโตสาวที่กำลังหาโอกาสตะคุบเหยื่อ จริงๆยูอิลฮานก็ได้เจอกับปรากฏการณ์แบบนี้แทบจะในทุกครั้งที่คนอื่นได้กลายเป็นมังกร เพราะงั้นเขาก็ทำได้แต่ทำสีหน้าอึดอัดใจ
“มันดูเหมือนกับว่าบุคคลิกจะต่างกันไปตามกองกำลังนะ… ดราก้อนเนสก็เป็นอย่างที่นายเห็นเนี้ยล่ะ”“นั่นสินะก็อิลฮานคือหัวหน้านี่นะ”“มีจะอธิบายสถานการณ์ให้มิเรย์ฟังได้ไหม”
“ไม่ ไม่เป็นไรหรอก ในตอนกลายเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงจากเศษเสี้ยวบันทึกของนายได้ทำให้ฉันเข้าใจทุกๆอย่างแล้ว ที่นี่คือดาเรย์ที่กำลังเปลี่ยนแปลงอยู่ และในตอนนี้ภายใต้การนำของมังกร สายพันธ์มังกรก็กำลังสู้กับมอนสเตอร์อื่นๆอยู่… เราก็ยังต้องช่วยมังกรฆ่ามอนสเตอร์พวกนี้ด้วยถูกไหม?”
“…เยี่ยมไปเลยที่เธอได้เข้าใจช่วงรอยต่อได้อย่างสมบูรณ์”“ถ้างั้นทุกๆคนก็พร้อมกันแล้วนะ? มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฉันอยากจะให้ทุกๆคนจำเอาไว้ ฉันอยากจะให้ค่าประสบการณ์กับมังกรเด็กๆและก็สายพันธ์มังกรต่างๆด้วย โอ้แล้วก็คังฮาจินก็ด้วยเหมือนกัน”
“ฉันยินดีเป็นอย่างมากนะที่นายคิดถึงฉันด้วย แต่ว่าทีหลังอย่านะนี่มันเหมือนกับดูถูกฉันเลยอะ! ข้อร้องล่ะ!”[บาเรียหายไปแล้ว]
[พ่อพันธ์ เราต้องฆ่าคนๆนั้น!]
[ให้ตายสิ มีมังกรออกมามากขนาดนี้ได้ยังไงกัน…]
[หุบปาก ตายไปซะ!][องค์กรสิ่งมีชีวิตชั้นสูงน่าทึ่ง! ฉันรู้สึกเหมือนกับตอนนี้ฉันมีสมองอีกอันเลยล่ะนายท่าน!]
“ดีแล้ว นับจากนี้ฉันจะเรียกเธอว่าดับเบิ้ลสมองแล้วกันนะ”
[โอโรจิ นายยยยย!][อ๊าาา ฟู่ นายจะล้อฉันได้แค่ช่วงนี้เท่านั้นแหละ]
“ไม่มีทาง ฉันไม่เคยล้อเธอเลยนะ ฉันก็แค่พูดความจริงเท่านั้นเอง ฉันไม่รู้นะว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ว่าฉันขอเป็นกำลังใจให้เธอทำอย่างสุดกำลังนะ”
[นะ นั่นมันไร้ยางอาย!]
“ฮึ่ม”“เจ้าหนู การใช้ไฟน่ะเขาใช้กับแบบนี้”
[โอ้ววววววววว!]
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี