Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 325
บทที่ 325 – วันสิ้นโลก (1)
แม้ว่าจะมีคำพูดที่ว่าชีวิตไม่ได้เป็นไปตามที่คิดเสมอ แต่ว่าทำไมเขาถึงมารู้เรื่องเอาในตอนที่เกิดอะไรขึ้นกันนะ? ทุกๆครั้งเลยด้วย
และในคราวนี้เขาก็เจอกับเรื่องนี้อย่างหนักอีกแล้ว เขากำลังผ่อนคลายกับความคิดที่ว่าในที่สุดเขาก็สามารถยืนหยัดได้ด้วยกองกำลังตัวเองแล้ว แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้น
ทำไมซาตานกับพระเจ้าถึงได้ร่วมมือกันล่ะ? ทำไมซาตานถึงได้ไปช่วยพระเจ้าทั้งๆที่ตัวซาตานเองก็เป็นคนที่ร่วมมือกับเทวทูตคนอื่นๆขับไล่พระเจ้าออกไปจากสวรรค์ ทำไมเจ้าหมอนี่มันถึงได้เปลื่ยนข้างกระทันหันแบบนี้ แถมตอนนี้พ่อกับแม่เขาก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาจะต้องทำยังไงดีล่ะ
“ไม่สิ นี่ไม่ดีแล้ว ฉันจะต้องใจเย็นกว่านี้”“ยูอิลฮานแผ่นดินไหวที่ดาเรย์ในตอนนี้มันเพราะนายงั้นหรอ? ฉันเข้าใจนะว่านายกังวลแต่ช่วยหยุดสั่นได้แล้ว”
“กะ กาเบรีบล… ทำยังไงดี? มันไม่มีทางที่กาเบรียลจะเผชิญหน้าทั้งกับพระเจ้าและซาตานพร้อมๆกันได้แน่… กาเบรียล…”
“เฮ้ ตรงนั้นก็มีอีกคนที่ขากำลังสั่นอยู่”
ยูอิลฮานได้ตกสู่ห้วงความคิดโดยไม่สนใจเสียงรอบข้างเลย กองทัพสวรรค์ กองทัพปีศาจวิบัติ กองทัพจรัสแสงแล้วก็สวนอาทิตย์อัสดง ในตอนนี้เขารู้ถึงสภาพของทั้งสี่กองกำลังนี้แล้ว เขาจะต้องทำยังไงถึงจะอยู่ในจุดที่ได้เปรียบที่สุดกัน่ะ? เขาจะต้องทำให้พ่อกับแม่ปลอดภัยงั้นหรอ?
ในตอนนี้เองได้มีคความคิดที่น่าทึ่งเข้ามาในหัวของเขา
ไม่ใช่แค่เขาจะช่วยพ่อกับแม่ได้เท่านั้น แต่เขาก็น่าจะได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดในสงครามนี้อีกด้วย นี่เป็นความคิดที่น่าเหลือเชื่อและบ้ามากๆ
“พ่อ พ่อจะทนได้นานแค่ไหน?”[น่าจะประมาณสองวันล่ะมั้ง]
“อืมม… นั่นก็เกือบจะไม่ทัน”
[นี่คือขีดจำกัดที่จะสู้กับเจ้าพวกนี้ได้แล้ว! ลูกก็รู้นี่ว่าสิ่งที่พ่อเชี่ยวชาญก็คือการชะลอเวลานะ อิลฮานรู้น่าอาจจะไม่รู้ตัวนะ แต่รู้ก็มีพรสวรรค์นั่นเหมือนกัน]
แน่นอนว่าเขารู้ดีเลย เพราะพลังในการชะลอเวลาของพ่อนั่นมันทำให้เขาต้องใช้เวลาบนโลกถึงพันปี! จริงๆแล้วเขาก็ยังสามารถจะใช้วงเวทย์ที่เขาทำขึ้นบนโลกจากการช่วยของแม่เขาได้อีกด้วย แล้วก็ความจริงที่ว่าเขาสามารถจะกลายมาเป็นเจ้าของนาฬิกาทรายแห่งกาลเวลาได้ทำให้มันชัดเจนว่าเขามีพรสวรรค์ในด้านนี้
[มันก็แค่เป็นเรื่องยากมากๆที่พอจะใช้การชะลอเวลาออกมาเพราะงั้นพ่อต้องการเวลาก่อนที่จะใช้งานมันได้ โลกก้ยังต้องปิดตัวลงอีกด้วยแล้วยังมีเงื่อนไขบ้าๆอีกอย่าง..]“พ่อ ปิดโลกของพ่อไว้ก่อนเลยแล้วก็ยื้อเอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่ทำได้ โอ้ แล้วก็บอกที่อยู่ของโลกพ่อมาด้วย”
[แล้วนี่ลูกมีแผนอะไรแล้วงั้นหรอ?]
“ตอบผมมาเร็วๆสิ”
[เฮ้อ พ่อเลี้ยงลูกมาผิดจริงๆ]
หลังจากถอนหายใจออกมา กาเบรียลได้บอกถึงที่อยู่ของฐานทัพหลักของสวนอาทิตย์อัสดงในทันที ที่ไหนงั้นหรอ? ที่นั่นก็คือโลกที่มิติเวลาได้ถูกหยุดลง โลกใบเดียวกันกับที่แม่ของเขาถูกส่งไป!
“ที่นั่นเองหรอ?”[ตอนที่ลูกยังไม่กลายเป็นเทพลูกอายจะยังไม่รู้ตัวสินะ]
“แต่ผมมั่นใจว่าที่นั่นเป็นโลกระดับต่ำนะ!? ผมได้ใช้สกิลบันทึกอ่านมันดูแล้ว…”
[หัวหน้าสวนอาทิตย์อัสดงคืออัจฉริยะที่เชี่ยวชาญในการซ่อนตัวตนเชียวนะ โลกนี้ก็ไม่ยกเว้นเช่นกันแล้วก็…]
“อ่า ครับ ครับ ผมเข้าใจแล้ว นั่นมันก็แค่เพราะยังขาดความสามารถเท่านั้น ผมเข้าใจแล้ว”
นิสัยขี้โม้ของยูอิลฮานที่ชอบพูดตอนได้เปรียบจะต้องสืบทอดมาจากพ่อของเขาแน่นอน! ยูอิลฮานได้รีบตัดการติดต่อไปในทันทีและหันมามองคนอื่นๆ
“ทุกๆคนตอนนี้มีปัญหาเล็กๆน้อยๆเกิดขึ้น เราจะต้องเร่งกันหน่อยแล้ว”“นั่นมันไม่น่าใช้ ‘เล็กๆน้อยๆ’ แล้วก็ไม่ใช่ เร่งกัน ‘หน่อย’ แล้วนะที่รัก”
ยูอิลฮานได้ส่งเสียงหึกับข้อสังเกตของเฮเรียน่าและหยักหน้าออกมา
“การปะทะของแต่ล่ะกองกำลังได้มาเร็วมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ ทุกๆคนฟังให้ดีนะ ตอนนี้กองทัพสวรรค์กำลังปะทะกับกองทัพปีศาจวิบัตอยู่ ส่วนกองทัพจรัสแสงกำลังปะทะอยู่กับสวนอาทิตย์อัสดง แล้วก็นะกองกำลังพระเจ้าก็ยังเป็นพันธมิตรอยู่กับส่วนอาทิตย์อัสดงด้วย”“ถ้างั้นทุกๆคนที่แยกกันอยู่ก็ต้องกลับมารวมทีมกันแล้วก็แยกกันอีกครั้งงั้นหรอ?”
“นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากจะถามเหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้นั่นมันยังไม่ใช่เรื่องสำคัญ ตอนนี้มีเรื่องสำคัญอยู่สองอย่าง หนึ่งคือเราจะต้องไปช่วยสวนอาทิตย์อัสดงแน่ๆ แล้วก็อย่างที่สองคือ…”
คำพูดที่ไม่มีใครคาดคิดได้ออกมาจากปากของยูอิลฮาน
“กองกำลังที่ฉันเพิ่งพูดถึงเมื่อกี้นี้ได้ทิ้งบ้านที่ว่างเปล่าเอาไว้”“หา…”
“โอ้….”
กองทัพสวรรค์ได้เรียกกองกำลังที่ส่งออกมากลับไปเพื่อสู้กับกองทัพปีศาจวิบัติ แล้วก็เป็นธรรมดาที่กองทัพปีศาจวิบัติจะทุ่มกองกำลังโดยที่ไม่ยอมพลาดโอกาสนี้แน่ ในเวลาเดียวกันพระเจ้าสวรรค์ก็จะส่งกองกำลังของเขาไปกำจัดกาเบรียลที่เป็นต้นตอการเกิดของยูอิลฮานและซุ่มโจมตีสวนอาทิตย์อัสดง
แล้วก็คนที่อยู่กับพระเจ้านั่นก็คือกองทัพจรัสแสง ในเมื่อจากสิ่งที่ฉันได้ยินมาคือซาตานได้อยู่ที่นั่นด้วย นั่นมันก็หมายความว่ากองกำลังทั้งหมดของกองทัพจรัสแสงก็จะต้องอยู่ที่นี่ด้วย
เพราะงั้นพอมาสรุปแล้วนั่นคือไม่มีกองกำลังไหนเลยที่อยู่ในโลกระดับสูงของตัวเองแบบสมบูรณ์พร้อม
“นายพูดถูก…”“นั่นก็จริง!?”
ยูอิลฮานได้ตัดสินใจในสิ่งต่อไปที่เขาจะทำในหัวได้แล้ว เขาได้หันกลับไปมองพรรคพวกที่กำลังตกตะลึงและพูดขึ้นอีกครั้ง
“เอาล่ะแล้วที่นี้สิ่งที่เราจะทำคืออะไรกันล่ะ?”“ผมรู้ครับพ่อ!”
สายลับพิเศษยูมิลที่เพิ่งไปทำภารกิจที่คล้ายๆกันมาก่อนได้ตะโกนคำตอบที่ถูกต้องออกมาด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ปล้นบ้านที่เจ้าของไม่อยู่!”“ถูกแล้ว!”
“เป็นคู่หูพ่อลูกแห่งหายนะจริงๆ”
เลียร่าได้แต่ส่ายหัวออกมา ยูอิลฮานได้เปิดใช้เครื่องสื่อสารเพื่อติดต่อไปหาคนต่างๆที่กระจายตัวกันอยู่ให้กับมาโดยไม่สนใจเลียร่าเลย และเขาได้จัดเตรียมป้อมปราการผู้พิทักษ์และป้อมปราการลอยฟ้าเตรียมการเอาไว้
เครื่องยนต์ของทั้งสองป้อมปราการได้เริ่มทำงานส่งเสียงไปทั่วทั้งดาเรย์ และฟักก์ชั่นต่างๆก็ได้ถูกดึงออกมาจากถึงขีดสุด จากนั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็เริ่มแผ่พลังชีวิตออกมาปกคลุมทั่วทั้งเมือง แผนที่มีอยู่ในหัวยูอิลฮานนับตั้งแต่เขาได้สร้างเมืองได้เริ่มเปล่งประกายออกมาแล้ว
“ยูนา ถึงเวลาสำหรับเธอแล้ว”“ฉันต้องเสริมพลังให้นายไหมอิลฮาน?”
“ไม่ เธอก็แค่ต้องเสริมพลังให้มิเรย์ก็พอ”
“ฉะ ฉันหรอ?”
คังมิเรย์ที่จู่ๆได้กลายมาเป็นแกนกลางของแผนนี้ได้ตกใจถอยไปทันที แต่ว่าสายตาของยูอิลฮานดูจริงจังมากๆ
“จากการที่ได้สังหารสิ่งมีชีวิตชั้นสูงมาเป็นจำนวนมากตลอดมาทำให้ฉันรู้ถึงโลกระดับสูงที่พวกนั้นเดินทางมา หากไม่นับสวนอาทิตย์อัสดงแล้วจะมีโลกระดับสูงอยู่ประมาณสองหมื่นสามพันดวง”“โลกระดับสูงสองหมื่นสามพันดวง!?”
หน้าของคังมิเรย์ได้ย่นในทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้ เธอพอจะเดาได้แล้วว่าต่อไปจะเป็นยังไง และสายตาที่ยูอิลฮานมองมาที่เธอได้ยืนยันว่าเธอคิดถูก
“มิเรย์นับจากนี้เธอจะต้องสร้างประตูมิติไปที่โลกพวกนั้นทั้งหมด น่าจะประมาณ 50 ประตูต่อห้านาทีล่ะมั้ง ถ้าทำแบบนี้เราจะทำทุกๆอย่างสำเร็จในเวลาไม่ถึง 40 ชั่วโมง พ่อบอกฉันว่าพ่อจะยื้อเอาไว้ได้สองวัน เพราะงั้นเราก็น่าจะมีเวลาเหลืออยู่อีกมาก”“ถ้าทำแบบนั้นมันมีโอกาสมากเลยนะที่ฉันจะตาย! นั่นมันเป็นไปไม่ได้ ถึงฉันจะเป็นจ้าวแห่งมานาไปแล้วแต่มันก็มีขีดจำกัดอยู่นะ!”“ถ้าเป็นพวกเธอในตอนนี้ทำได้แน่ ยูนา มิเรย์ คนอื่นๆก็จะช่วยด้วย แน่นอนว่ารวมถึงตัวฉันด้วยเช่นกัน”
“…อะ โอเค”
“ถ้าเป็นคำขอของนายแบบนี้คงช่วยไม่ได้ล่ะน้า~…”“มิสทิค เธอจะคิดว่าเธอตายไปเลยก็ได้นะ เธอคือระบบที่จัดการดูแลดาเรย์รองลงมาจากฉัน เพราะงั้นเธอจะเป็นคนที่รับภาระหนักที่สุดรองลงมาจากมิเรย์”
“ฉันกำลังจะเตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้…”“นายรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันรู้สึกยังไง?”
“ใช่สิ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันรู้ทุกๆอย่างแล้ว”
“จริงหรอ… โอโรจิ”
“หลังจากวันสิ้นโลกจบลง ฉันจะไม่แตะหัวเธออีกแล้ว เพราะงั้นทนไปก่อนนะ ฉันก็ไม่ได้ทำเพราะชอบทำหรอกนะ”
“…นายท่าน เริ่มเลยเถอะ ฉันรู้สึกอยากจะให้ศพที่เต็มไปด้วยเลือดแล้วสิ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี