Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 327

Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี – ตอนที่ 327
บทที่ 327 – วันสิ้นโลก (3)

การต่อสู้ได้ทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น เมื่อเวลาได้ผ่านไปอีกห้านาทีคังมิเรย์ก็ได้เปิดประตูเพิ่มอีกร้อยบาน ยูอิลฮานได้ใช้หอกเพลิงที่สร้างจากมานาทำการกวาดล้างโลกผู้อาศัยในโลกไปมากกว่าสิบโลกเพื่อที่จะลดมานาส่วนเกินในโลกของเขา แต่ว่ามันก็ไม่ใช่ว่าทุกๆอย่างจะเป็นไปตามที่เขาต้องกร ในตอนที่พลังเวทย์ได้หลุดไปจากการควบคุม มานาทุกๆส่วนในดาเรย์ก็ได้ปะทุและปั่นป่วนขึ้นมา!

[ดาเรย์กำลังลงอยู่ภายใต้มหาภัยพิบัติขั้นที่ 7]
[ดาเรย์กำลังลงอยู่ภายใต้มหาภัยพิบัติขั้นที่ 7]

“ชิ… รู้แล้วน่า ฉันรู้แล้ว!”

ยูอิลฮานได้เปลื่ยนกลับมาควบคุมดาเรย์อีกครั้งหนึ่ง เขาได้ใช้ประกาศิตหลายต่อหลายรอบทำให้โลกสงบลงและโยนภาระส่วนหนึ่งไปให้มิสทิค

ในตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้แล้วที่จะปล่อยพลังงานไปภายนอกหรือขยายขนาดโลกให้ใหญ่มากยิ่งขึ้น เพราะแบบนี้โลกก็ได้เริ่มนำพลังมานาส่วนเกินไปเพื่อความทนทานให้กับสิ่งที่มีอยู่แล้วแทนการจะเพิ่มขนาดของมัน และนี่คือสิ่งที่ยูอิลฮานก็เล็งเอาไว้

“ความหนาแน่นมานา… นี่มันกำลังเพิ่มสูงยิ่งขึ้น!”
“พรก็กำลังทรงพลังขึ้นเหมือนกัน! ไม่ต้องยั้งมือไว้แล้ว ปล่อยพลังทั้งหมดออกไปใส่ศัตรูตรงหน้าเลย”
[กรรรรรรรรรรรรร!]

เพราะการที่โอโรจิได้กลายมาเป็นคลาส 7 ได้ทำให้พลังของกองกำลังเขาแกร่งยิ่งขึ้น ถึงแม้ว่าจะหลีกเลี่ยงการตายของมังกรและสายพันธ์มังกรที่อ่อนแอไม่ได้ แต่ว่าคนที่เหลือรอดก็จะกินเลือดเนื้อของคนที่ตายไปเพื่อที่จะแกร่งขึ้นจนมากพอที่จะสู้สิ่งมีชีวิตชั้นสูงกลับคืนไป

เหล่ามังกรได้กัดศัตรูกันจนตายตามคำสั่งของยูอิลฮาน! เพื่อที่จะแกร่งยิ่งขึ้น! เพราะแบบนี้พวกมังกรทุกๆตนต่างก็เอาชีวิตไปเสี่ยง ไพ่ใบที่สองของยูอิลฮานได้ทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ

“เด็กๆมองมาที่ฉันสิ! ฉันมีสิ่งที่พวกเธอต้องการอยู่ การพักผ่อนสุดหอมหวาน!”

เฮเรียน่าที่ได้รับการเสริมพลังขึ้นมาอย่างมากหลังจากได้กลายเป็นมังกรคลาส 7 กำลังเปิดศึกอยู่ในแนวหน้า มานาแห่งเสน่ห์ของเธอได้ถูกกระจายออกไปรอบตัวและทำให้การเคลื่อนไหวของศัตรูหยุดลงจนโดนสมาชิกดราก้อนเนสคนอื่นเข้าโจมตีอย่างรุนแรง

ไม่มีใครที่หลีกหนีไปจากเสน่ห์ของเฮเรียน่าได้ สมาธิของศัตรูจะถูกดึงดูดให้ล่องลอยออกไปและในตอนที่เกิดเรื่องแบบนี้เขาคนนั้นก็จะต้องตายไปในทันที ผู้บุกรุกที่เจอเข้ากับเสน่ห์ของเฮเรียน่าต่างก็เป็นเหมือนกับแมงเม่าบินเข้ากองไฟ

“นี่แหละ ที่นี่ ฉันจะไม่หนี ฉันจะยืนนิ่งๆอยู่ตรงนี้”
[อ๊าาา….!]
[บ้าเอ้ย มานากำลังต่อต้านฉัน ฉันต้องทนไว้…!]

เฮเรียน่าเธองดงาม และสง่างามมาก พลังนี้ของเธอส่งผลดีให้กับพรรคพวกและเป็นพิษร้ายกับศัตรู เธอตั้งใจที่จะเป็นคนลดความทุกข์ใจจากตัวยูอิลฮาน

เฮเรียน่าเธอรู้ดีว่ายูอิลฮานค่อนข้างอ่อนไหวกับการบาดเจ็บล้มตายของพรรคพวก เพราะงั้นตัวยูอิลฮานจึงไม่ได้พักเลยแม้แต่นิดเดียว ที่เธอล่อลวงคนอื่นมันไม่ใช่เพื่อสนองความชอบของตัวเองแต่เป็นเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นต้องตายต่างหาก

มันนานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ได้ทำเพื่อคนอื่น? เธอยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ แต่ว่าในที่สุดแล้วความรู้สึกของเธอก็ได้กลับมาถูกกระตุ้นขึ้นอีกครั้งหลังจากผ่านไปหลายหมื่นปีนับตั้งแต่เข้าสู่พลังสิ่งมีชีวิตชั้นสูง

[พ่อครับ! อ๊าา พ่อ!]

ท่ามกลางความโกลาหลนี้ หมายเลขหนึ่งได้โดดเด่นขึ้นมาในหมู่มังกร ส่วนรูบี้ได้ยืนหยัดอยู่ท่ามกลางสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ!

อ่างแห่งปาฏิหาริย์ได้อยู่ในสภาพเตรียมพร้อมมาตลอดก็ได้ครอบคลุมตัวเธอ และไม่นานหลังจากนั้นก็ก็ได้มีหญิงสาวผมแดงนัยน์ตาสีชาดเดินออกมา หญิงสาวคนนี้ดูน่ารักเหมือนกับออกมาจากการ์ตูน แต่ว่าพลังที่เธอมีอยู่ไม่ใช่เล่นๆเลย

“อ๊าาา! ขอบคุณค่ะพ่อ! พ่อสุดที่รักของหนู!”
[ฉันรู้สึกได้! เธอได้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงแล้ว!]
[มังกรที่แท้จริง… โอ้ววว พวกเราก็จะกลายเป็นมังกรที่แท้จริงเหมือนกัน! หากว่าไปถึงระดับนั้นได้ต่อให้ต้องขายวิญญาณก็ยอม!]

สถานการณ์อาจจะไม่ได้สดใสนัก แต่ว่าขวัญกำลังใจทางฝั่งยูอิลฮานได้พุ่งถึงขีดสุดไปแล้ว มังกรทั้งหมด สายพันธ์มังกรทั้งหมดต่างก็อยากที่จะเป็นเหมือนกับรูบี้ เหล่ามังกรคือสิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นมาชื่นชมในพลังมานานแล้ว!

รูบี้ได้ทำตามเป้าหมายสำเร็จและในตอนนี้ก็ถึงเวลาของพวกเขาแล้ว คลาส 5 คลาส 6 คลาส 7 – เจ้าพวกนี้มันมีอะไรให้ต้องกลัวกัน มังกรทั้งหมดต่างก็บุกตรงเข้าใส่โดยไม่ลังเล เสียงคำรามของดราก้อนเนสได้ดังสนั่นไปทั้งโลก

เลียร่าที่เห็นแบบนี้ได้แต่บ่นออกมา

“การเกิดแล้วก็พัฒนาของเหล่ามังกรนี่มัน… ดูง่ายจังเลยนะ ใครกันนะที่บอกว่าสิ่งมีชีวิตชั้นสูงคือเหล่าผู้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก!?”
“ก็เธอนั่นแหละที่บอก”

แน่นอนว่าในด้านประสบการณ์และการฝึกฝนมันเป็นไปไม่ได้เลยที่รูบี้จะไปเทียบกับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงตนอื่นๆ แต่ยังไงก็ตามเนื่องจากว่าตัวเธอได้พลังจากโลกช่วยสนับสนุนทำให้เธอมีพลังที่เหนือไปกว่าสิ่งมีชีวิตคลาส 5 ส่วนใหญ่! การขาดประสบการณ์และการฝึกฝนมันสามารถจะทดแทนกันได้ ในตอนนี้มันคือเวลาที่จะอารวาดโดยไม่ต้องคิดอะไร

[มหาภัยพิบัติขึ้นที่ 7 ในดาเรย์กำลังจบลง]

“ทุกคนเตรียมตัวนะ….!”

ยูอิลฮานได้กัดริมฝีปากตะโกนออกมา ในเวลาเดียวกันนี้คังมิเรย์ก็ได้เปิดประตูมิติเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งร้อยบานและมีสิ่งมีชีวิตชั้นสูงนับพันถูกดูดเข้ามาในดาเรย์ ในเวลาเดียวกันนายูนาก็ได้กัดฟันฝืนทนคงสภาพแดนศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ และในตอนที่เลียร่ากำลังแทงหัวใจเทวดาตกสวรรค์คลาส 6 นี่เอง

“จงรวมเป็นหนึ่ง! [หลอมรวม! ห้ามแยกออก รวมเป็นหนึ่ง!]”

[มหาภัยพิบัติขั้นที่ 7 ได้จบลงแล้ว]

โลกทั้งใบได้สั่นสะเทือน มีโลกจำนวนมากได้ถูกหลอมรวมเข้ามาและยังมีอีกหลายโลกที่กำลังอยู่ระหว่างลอมรวม ในที่สุดแล้วมหาภัยพิบัติขั้นที่ 7 ของดาเรย์ที่ทำให้มีความหนาแน่นและขนาดที่เพื่มขึ้นก็ได้จบลงและดาเรย์ได้เรืองแสงสว่างออกมา! มานาได้มารวมกันอยู่ตรงศูนย์กลางของโลกที่มีป้อมปราการลอยฟ้า ป้อมปราการผู้พิทักษ์แล้วก็เมืองอยู่ มิสทิคได้บ่นออกมาทันที

“ให้ตายสินายท่าน ไม่ว่าาท่านจะทำเรื่องบ้าอะไรก็ง่ายไปหมดเลย!”
[จงเปลื่ยนการสร้างให้กลายไปเป็นการทำลายแทนซะ!]

ยูอิลฮานได้ตะโกนออกมา ในตอนนี้เองเพลิงโปร่งแสงได้ลุกขึ้นต่อหน้าพรรคพวกของเขาและเผาไหม้ศัตรูทุกๆคนที่มองเห็น!

ไม่ว่าจะเป็นคลาส 5 หรือคลาส 6 ก็ไม่อาจจะหลีกหนีเพลิงที่เผาไหม้วิญญาณที่ได้ สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีก็แค่เพียงก้อนขี้เถ้ากับหินพลังเวทย์เท่านั้น

[ติดคริติคอล!]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์]
[คุณได้รับบันทึก]
[ทำการเก็บวิญญาณ]“นะ นี่มันบ้าอะไรกัน?”
“นายท่าน…”

ทั่วทั้งพื้นที่ได้เงียบลงไป การที่โอโรจิฆ่าริเมอเร่ไปเทียบไม่ได้กับเรื่องที่เพิ่งเกิดตะกี้เลย การที่พูดเพียงประโยชน์เดียวก็ทำให้ทุกสิ่งต้องการนี้ได้ทำให้เหล่าคนที่ได้เผชิญหน้ากับมันได้แต่หยุดอยู่เงียบๆ

ประตูมิติของโลกที่ได้กลายมาอยู่ใต้อำนาจของยูอิลฮานได้ปิดลง และสุดท้ายก็ไม่มีประตูมิติใดที่เปิดอยู่อีก พรรคพวกของยูอิลฮานที่เห็นแบบนี้ได้เริ่มโกรธกันขึ้นมา

“ฉันไม่สนหรอกนะว่านายทำมันได้ยังไง แต่ว่านะนายก็จบมันได้ตั้งแต่แรกแล้วนี่หากว่านายใช้เวทย์ที่ทรงพลังแบบนี้!”
“นายจัดการมันเองหมดเลยก็ได้นี่!? เมื่อกี้นายคนเดียวเพิ่งจะกวาดล้างไปเกือบๆจะสองร้อยโลกเลยนะ!”

ยังไงก็ตามยูอิลฮานได้แต่หัวเราะออกมาแห้งๆ

“พวกเธอรู้กันใช่ไหมว่าเมื่อไหร่ที่เกิดมหาภัยพิบัติขึ้นจะมีมอนสเตอร์เกิดขึ้นมาจำนวนมาก ฉันได้ใช้ประกาศิตเมื่อตะกี้เพื่อเปลื่ยนมานาที่ใช้สร้างมอนสเตอร์ให้กลายมาเป็นเพลิงจนหมดนะ นี่คือการโจมตีที่ฉันจะได้แค่ในตอนที่เกิดมหาภัยพิบัติได้เท่านั้น”
“…มันใช้ได้ง่ายๆงั้นหรอ?”
“อ่า บางทีในหมู่หัวหน้ากองกำลังอาจจะมีแค่ฉันคนเดียวที่ใช้ได้ก็ได้ โอ้ ที่สำคัญกว่านั้นนะ…”[โลก…]
[โลก…]
[โลก…]
[โลก…]
[โลก…]
[โลก…]
[โลก…]
[โลก…]

ยูอิลฮานได้จับหัวตะโกนออกมาในขณะที่มองดูโลกกว่าสองร้อยใบปรากฏขึ้นรอบๆดาเรย์และหลอมรวมเข้ามา

“…เราจะต้องหลอมรวมโลกทั้งหมดนี่เข้ามาในดาเรย์!”
“เจ้านายบ้าที่สุดดดดดดด!”
“ชะ ช่วยด้วย! ช่วยฉันหน่อย!”

[บีบอัด อย่าขยาย! ฉันบอกให้บีบอัด! ขอล่ะนะ อย่าได้แพ้ winrar ล่ะ!]
“บ้าอะไรของนายท่านเนี้ย! อ๊ากกกกกกกก!”

“กะ การสร้างโลก…”
“บิ๊กแบง…?”

“คำทำนายถูกต้องจริงๆน่ะหรอที่ล่ะ!? ไม่ใช่ว่าเอิร์ธจะยิ่งใหญ่กว่าดาเรย์หรอกหรอ!?”
“อ่า เดี๋ยวฉันก็จะหลอมรวมโลกของฉันด้วยเหมือนกัน”
“เยี่ยมไปเลย!”

“ก้อนมานาที่ส่งออกมาพวกนี้จะไม่ฆ่าเราแน่นะ?”
“พระเจ้า นี่มันบ้ายิ่งกว่าในตอนมิคาเอลสู้กับซาตานซะอีก หัวหน้ากำลังคิดอะไรอยู่กันนะ? นี่เขากำลังจะจัดการทุกๆอย่างเองหมดเลย”

“อ๊ากกกก ไม่ไหว! ฉันทนไม่ไหว!”
“อย่ามาทำเป็นอ่อนแอ!”

“อิลฮาน…”
“ที่รักสู้ๆนะ!”
“ให้ฉันทำยังไงต่อ? ผ่านไปห้านาทีแล้วนะ…”
“มิเรย์ รออีกสักนิดนะ!”