ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 16

ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว ถนิตกลับมาปรากฏในห้องทำงานของตน ความรู้สึกสยดสยองแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการเห็นผีเลย

รสิกาไม่แม้แต่จะสามารถจับพู่กันในมือของเธอได้ให้อยู่นิ่งได้

"ไปรับงานของนันท์นรีทำไม?"ถนิตถามรสิกาอย่างไร้สีหน้า

รสิกาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จึงได้เข้าใจว่าแท้จริงแล้วถนิตก็มาซักไซ้เอาความนี่เอง

เธอกดความขมขื่นในใจลง มุมปากยกยิ้มเยาะ "คุณไม่รู้สึกว่ามันแปลกเหรอที่คุณมาถามคำถามนี้กับฉัน? ก็ฉันเป็นดีไซเนอร์ชื่อดังในเมืองซี การที่คู่หมั้นของคุณจะขอให้ฉันออกแบบชุดงานหมั้นให้ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ?"

ถนิตหรี่ตา ดวงตาปรากฏสายตาอันตราย เขาเอื้อมมือออกไปคว้าคอเสื้อรสิกาเอาไว้อย่างรวดเร็ว แล้วดึงเธอให้เข้ามาใกล้เขามากยิ่งขึ้น 

รอยยิ้มประชดประชันบนใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ยิ่งมองยิ่งทิ่มแทงสายตา ทิ่มแทงจนภายในใจของถนิตรู้สึกชา

"คุณรับออเดอร์เธอ เป็นเพราะยังอยากจะสร้างสัมพันธ์กับผมเพื่อหวังผลอยู่ใช่ไหมล่ะ"

คำพูดของถนิตนั้นดูจะคุยโวโอ้อวดอยู่สักหน่อยสำหรับรสิกา เขายังคิดว่าผู้หญิงทุกคนต้องการที่จะเกาะติดกับเขาหมดทุกคนเลยหรือ?

"ถนิต หน้าเป็นสิ่งที่ดี คุณช่วยรักษาหน้าหน่อยจะได้ไหม?" รสิกาผลักมือของเขาออก เธอยืนขึ้นนิ่ง จัดคอเสื้ออยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงสบสายตาเย็นชาของเขาอีกครั้ง "ฉันก็บอกไปแล้ว ฉันเป็นดีไซเนอร์ ในเมื่อคู่หมั้นของคุณขอให้ฉันออกแบบชุดให้ ฉันก็จะไม่ปฏิเสธ ฉันเพิ่งหย่า อาชีพการงานบางส่วนของฉันก็ได้รับผลกระทบด้วย ไม่ว่าจะมีออเดอร์อะไรฉันก็จะรับไว้ทั้งหมด ไม่มีความรู้สึกส่วนตัวใดๆ มาปน ดังนั้น ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว คุณก็ออกไปเถอะ "

ท่าทีที่เมินเฉยของเธอนี้ทำให้ถนิตโกรธเคืองอย่างสิ้นเชิง ผู้หญิงคนนี้แตกต่างจากผู้หญิงที่เขาเคยสัมผัสมาก่อน แม้แต่นันท์นรีก็ยังแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขาบ้างเป็นครั้งคราว แต่เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ดูเหมือนต้องการจะออกห่างจากเขา